Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2022

Π Ν Ε Υ Μ Α Τ Ι Κ Ε Σ Ν Ο Υ Θ Ε Σ Ι Ε Σ

Π Ν Ε Υ Μ Α Τ Ι Κ Ε Σ   Ν Ο Υ Θ Ε Σ Ι Ε Σ

  1.  Αν όλοι σ' εγκαταλείψουν κι αν μείνεις ολομόναχος, πέσε τότε κάτω στη γη και φίλησέ την και βρέξε την με τα δάκρυά σου και θα βγάλει η γη καρπό από τα δάκρυά σου, ακόμα κι αν κανείς δεν σε είδε και δεν σε άκουσε στη μοναξιά σου.

  Αν όμως, βρεις άλλον έναν σαν κι εσένα, τότε βρίσκεται ήδη όλος ο κόσμος παρών, όλος ο κόσμος της ζωντανής αγάπης! Αγκαλιάστε ο ένας τον άλλο με συγκίνηση και υμνήστε τον Κύριο, γιατί η αλήθεια Του εκπληρώθηκε, έστω και με σας τους δυο μονάχα.

Φ. Ντοστογιέφσκι - Από το βιβλίο "Αδελφοί Καραμάζωφ"

 

  2. Tα χρόνια μπορεί να είναι δύσκολα αλλά θα πρέπει να χαιρόμαστε που μπορούμε να «κατέχουμε» την ψυχή μας, το πιο σημαντικό μας συστατικό.

  Που δεν αποδεχόμαστε να την παραδώσουμε και να γίνουμε Μετάνθρωποι.

  Κάθε φορά που είστε μπερδεμένοι, προσπαθήστε να βρεθείτε νοητά σε εκείνη την «έσχατη μέρα».

  Βρίσκεστε κάτω στο μεγάλο πλήθος εκείνη την ώρα που ο Πόντιος Πιλάτος φωνάζει να επιλέξετε ανάμεσα στον Χριστό και στον Βαραββά.

  Το πλήθος γύρω σας κραυγάζει δαιμονισμένο! Υπέρ του ληστή. Δεν έχετε καμιά ελπίδα αν και γνωρίζετε πως ο Χριστός είναι αθώος. Φωνάζετε με όλη σας την ψυχή, δακρύζετε σαν την Παναγιά, αλλά θα πρέπει να το

αποδεχτείτε πως δεν μπορείτε να κάνετε κάτι άλλο. Είστε πολύ λίγοι. Και αν συνεχίσετε, θα σας κατασπαράξει το πλήθος. Γνωρίζετε ποια είναι η μοναδική Αλήθεια. Τον βλέπετε ήρεμο, ατάραχο να δέχεται την καταδίκη Του. Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα άλλο εκτός από το να επιμένετε στην αρχική σας θέση και να μην αλλάξετε με καμία πίεση. Να μην Τον πουλήσετε για κανέναν λόγο. Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα άλλο εκτός από το να περιμένετε την Ανάσταση.

  Πάντα οι άνθρωποι διάλεγαν και ταυτίζονταν με την παρανομία, την κλοπή, την απάτη. Εκεί μέσα έβρισκαν το άλλοθί τους για τις δικές τους παρατυπίες, αμαρτίες, ατασθαλίες. Δεν ήθελαν συμπορευτές, αλλά συνένοχους.

Θυμηθείτε τα λόγια Του, για το πόσο λίγοι θα μείνουν και αποφασίστε αν έχετε το σθένος να είστε ανάμεσα σ’ αυτούς.

  Μην ασχολείστε με τους υπόλοιπους, γιατί το ταξίδι του καθενός είναι ατομικό.

  Αυτό φαίνεται και από το γεγονός πως κανένας δεν αλλάζει πλευρά.

  Κανένας δεν «βλέπει» την Αλήθεια, αν έχει τυφλωθεί από τον Διαφθορέα.

  Ετοιμαστείτε. Σωματικά. Πνευματικά. Νοητικά.

  Γίνετε βράχοι αντοχής. Μπορείτε! Ποτέ μην λυγίσετε!

  Αγαπήστε. Συγχωρέστε. Ταπεινωθείτε.

  Κλείστε τις τηλεοράσεις. Πετάξτε τα smartphones.

 

3. Το μεγαλύτερο θαύμα που έγινε και γίνεται συνεχώς, δεν είναι ούτε αυτό που έγινε στη Βηθλεέμ όπου γεννήθηκε ο Θεός και έγινε άνθρωπος, ούτε αυτό που έγινε στη Γεσθημανή, ούτε αυτό που έγινε στον Γολγοθά.

Τίποτα από αυτά…

Το μεγαλύτερο θαύμα είναι το πως μας ανέχεται ο Θεός να Τον κοροϊδεύουμε!

Να τρώμε, να πίνουμε, να καλοπερνάμε, να έχουμε αέρα, να έχουμε ήλιο, να έχουμε τα πάντα και να λέμε του Θεού:

– Θεέ, όλα τα παίρνω τα δικά σου, αλλά Εσένα δεν Σε πιστεύω. Εσένα δεν Σε δέχομαι και δεν Σε θέλω…

Αυτό είναι το μεγαλύτερο θαύμα! Το πως μας ανέχεται… Τέτοια μακροθυμία!!! Ποιός θα είχε αυτή τη μακροθυμία, παρά μόνο ένας Θεός;

Έως πότε όμως θα μας ανέχεται;

Στην Αμερική πήγαν 2 γνωστοί μου και μου διηγείται ο ένας απ’ αυτούς το εξής:

”Πήγαμε και πιάσαμε δουλειά. Από την πρώτη βδομάδα που πήγαμε για δουλειά, ο άλλος, ο Γιώργος, άρχισε να κλέβει. Η υπηρεσία το έμαθε, ότι αυτός ο Έλληνας κλέβει. Και σκέφτηκαν:

– Για να κλέβει πάει να πει, ότι δεν του φτάνουν τα χρήματα.

Και του αυξάνουν το μεροκάματο, χωρίς να του πούνε τίποτα. Και το Σάββατο που πήγε στη θυρίδα ο Γιώργος να πάρει το φάκελλο και τον άνοιξε, βρήκε περισσότερα λεφτά.

Ο Γιώργος όμως τίποτα! Συνέχιζε να κλέβει… Και παραπάνω χρήματα πήρε και συνέχιζε να κλέβει.

Αυτοί το αντιλήφτηκαν ότι πάλι κλέβει, αλλά δεν του είπαν τίποτα! Και πάλι σκέφτηκαν, ότι δεν θα του φτάνουν τα χρήματα. Και του αυξάνουν το ημερομίσθιο, για δεύτερη και τρίτη φορά, μέχρι που έφτασε ο μισθός του να διπλασιαστεί!

Ο Γιώργος όμως ασυγκίνητος, συνέχιζε να κλέβει…

Όταν είδαν αυτοί εκεί, ότι και η τρίτη αύξηση δεν τον διόρθωσε, τον κάλεσαν στο γραφείο και του είπαν:

– Θέλουμε να μας πεις πώς σκέφτεσαι και θα σε πούμε και εμείς πως σκεφτόμαστε. Από την πρώτη μέρα που έπιασες δουλειά στο εργοστάσιο, άρχισες να κλέβεις.

Εμείς, όταν είδαμε ότι έκλεβες, είπαμε ότι δεν σε έφταναν τα χρήματα. Δεν σου δώσαμε περισσότερα χρήματα μέσα στην επόμενη βδομάδα;

– Ναι με δώσατε, είπε ο Γιώργος.

– Γιατί συνέχισες να κλέβεις; Εμείς νομίσαμε, ότι πάλι δεν σου φτάνουν τα λεφτά και σου κάναμε και δεύτερη αύξηση. Σου κάναμε και τρίτη αύξηση; Αλλά εσύ συνέχισες να κλέβεις; Γιατί;

– ….

– Δεν είσαι καλός Έλληνας και τον διώξανε από τη δουλειά”.

Αν άνθρωποι φτάνουν σε τέτοιο σημείο μακροθυμίας και ανεξικακίας έναντι της πονηριάς του άλλου, προκειμένου να διορθωθεί, φαντάζεστε ένας Θεός, τι μακροθυμία δείχνει έναντι των ανθρώπων που είναι μακριά Του;

Ο Θεός τους περιμένει, μετέρχεται τα πάντα και τους δημιουργεί προϋποθέσεις σωτηρίας, προκειμένου να επιστρέψουν και να σωθούν…

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας

 

4. «Κοιτάζοντας από τον ουρανό, τι είναι εκείνο που διακρίνουμε περισσότερο πάνω στη γη;

  Όχι τα βουνά ούτε οι θάλασσες ούτε οι πόλεις ούτε οι ουρανοξύστες. Είναι ο άνθρωπος.

  Διότι η θεοειδής ψυχή του ανθρώπου είναι ένας ήλιος επί της γης. Όσοι είναι οι άνθρωποι, τόσοι είναι οι ήλιοι επί της γης. Και καθένας απ’ αυτούς τους ήλιους είναι ορατός από τον ουρανό. Αγαπημένο θαύμα του Θεού! Η μικρούτσικη γη, ένα αστεράκι από τα πιο μικρά, να χωράει δισεκατομμύρια ήλιους! Μέσα από το χωματένιο σώμα του ανθρώπου λάμπει ο ήλιος!

  Ο άνθρωπος! Ένας μικρός θεός μέσα στη λάσπη.

  Είναι ευαγγέλιο, παναληθινό ευαγγέλιο – όχι δικό μου, αλλά των αγίων του Θεού– ότι ο άνθρωπος είναι ένα μεγάλο μυστήριο, ιερό μυστήριο του Θεού. Τόσο μεγάλο και τόσο ιερό, ώστε ο ίδιος ο Θεός έγινε άνθρωπος για να μας ερμηνεύσει όλο το βάθος του ανθρώπινου μυστηρίου.

  Η αλήθεια του ευαγγελίου, η παναλήθεια, είναι ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος για να κάμει τον άνθρωπο θεό κατά χάριν. Κατ’ ουσίαν, ο αγώνας για το Θεάνθρωπο είναι αγώνας για τον άνθρωπο»

(Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

 

5. "Πόσοι Χριστιανοί λένε: "Πιστεύω στον Θεό", ενώ στην πραγματικότητα δεν πιστεύουν!

  Πόσα στόματα παραμένουν βουβά, όταν βρίσκονται ανάμεσα σε ανθρώπους και πρέπει να υπερασπιστούν το Θεό και τους Αγίους Του, που βλασφημούνται από τα παιδιά του κόσμου τούτου!

  Μερικοί δεν μιλάνε καθόλου, ενώ πρέπει να υποστηρίξουν την συζήτηση που αναφέρεται στο Θεό ή να σταματήσουν οποιαδήποτε προσβολή ή βλασφημία.

  Πολλοί λένε, πως πιστεύουν στο Θεό, με το που θα τους βρει όμως κάποιος πειρασμός ή δυσκολία, λιποψυχούν αμέσως, τους πιάνει απόγνωση, μερικές φορές μάλιστα γογγύζουν. Τί έγινε η πίστη τους; Την έχασαν την ίδια στιγμή, που έπρεπε να δείξουν την υποταγή τους στο θέλημα του Θεού και να πουν:

  ''Ας γίνει όπως θέλει ο Κύριος". ''Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον'' (Ιώβ 1,21).

  Διαφορετικά, είναι φανερό, πως πιστεύουν στο Θεό, μόνο όταν ευημερούν και Τον αρνούνται στην πρώτη δυσκολία".

Άγιος Ιωάννης Κροστάνδης ( 20-12)

 

6. Η αγάπη είναι ο ύμνος του Παραδείσου!

  Η αγάπη δεν φαίνεται από το τι δίνεις αλλά από το πώς το δίνεις. Αγάπη δεν είναι το άπλωμα του χεριού, αλλά το δόσιμο της καρδιάς.

  Ο Θεός είναι Αγάπη. Η αγάπη είναι ο ύμνος του Παραδείσου! Η αγάπη, όπως την δίδαξε ο Κύριος, όχι παραποιημένη από τους ανθρώπους, είναι έκφραση της θυσίας. Είναι της καρδιάς καρπός και της προαιρέσεως προσφορά…

  Ο Θεός είναι Αγάπη. «Ο μένων εν τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ», βροντοφωνεί ο απόστολος της αγάπης, Ιωάννης ο Ευαγγελιστής.

  Αγάπη: Το κλειδί που ανοίγει όλες τις πόρτες της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Το φάρμακο που γιατρεύει όλες τις αρρώστιες της ψυχής και του σώματος.

  Ένας άγιος έλεγε: «Κύριε, κάνε με να βοηθήσω κι όχι να με βοηθήσουν. Κάνε με να αγαπήσω, κι όχι να με αγαπήσουν. Κάνε με να κατανοήσω κι όχι να με κατανοήσουν».

  Η αγάπη, όπως την δίδαξε ο Κύριος, όχι παραποιημένη από τους ανθρώπους, είναι έκφραση της θυσίας. Είναι της καρδιάς καρπός και της προαιρέσεως προσφορά.

  Η αγάπη δεν φαίνεται από το τι δίνεις αλλά από το πώς το δίνεις. Αγάπη δεν είναι το άπλωμα του χεριού, αλλά το δόσιμο της καρδιάς.

  Άν ξέρεις ο ίδιος να μοιράζεσαι, τότε ξέρεις να αγαπάς, «ιλαρόν γάρ δότην αγαπά ο Θεός» λέγει ο Παύλος.

  Ο Θεός αγαπά τον ελεήμονα, που δίνει με προθυμία και χαρούμενο πρόσωπο αλλα και με ελεύθερη γνώμη. Ελεημοσύνη που προσφέρεται «εκ λύπης ή εξ ανάγκης» είναι απαράδεκτη και απόβλητη.

Άγιος Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΗΝΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ 2024

  ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΗΝΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ 2024   ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΟΥ ΘΕΡΑΠΟΝΤΟΣ   ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΘΕΡΑΠΟΝΤΟΣ (Oststr. 47, 33332 Gütersloh) Κυ...