Η ερμηνεία της προσευχής «Πάτερ Ημών»

Το «Πάτερ Ημών» είναι η πιο γνωστή Προσευχή. Ονομάζεται Κυριακής Προσευχή και μας την δίδαξε ο Ιησούς Χριστός. Σχεδόν όλοι οι χριστιανοί γνωρίζουν αυτήν την προσευχή πόσοι, όμως, γνωρίζουν ακριβώς τι σημαίνει;

Πάτερ ημών
ο εν τοις ουρανοίς,
αγιασθήτω το όνομα Σου.
Ελθέτω η βασιλεία Σου.
Γενηθήτω το θέλημα Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης.
Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον.
Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών,
ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών.
Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν,
αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Αμήν.

Μετάφραση – Ερμηνεία
Πάτερ ημών ο εν τοις Ουρανοίς = Πατέρας μας που βρίσκεται στους ουρανούς
Αγιασθήτω το όνομα Σου = Ας αγιασθεί το Όνομα Σου
Ελθέτω η βασιλεία Σου = Ας έρθει η βασιλεία Σου
Γενηθήτω το θέλημα Σου = Ας γίνει το θέλημα Σου
ως εν ουρανώ και επί της γης = Όπως στον ουρανό (από τους αγγέλους),
έτσι και στη γη από τους (ανθρώπους)
Τον άρτον ημών τον επιούσιον = Το ψωμί μας το καθημερινό
δος ημίν σήμερον = Δώσε μας σήμερα
Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών = Και άφησε μας τα χρέη μας
(συγχώρησε τις αμαρτίες μας)
ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών = Όπως και εμείς αφήνομε τους χρεώστες μας ( Όπως και εμείς συγχωρούμε αυτούς που μας έφταιξαν)
Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν = Και μη μας βάλεις σε δοκιμασία
αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού= αλλά απομάκρυνέ μας από το κακό
Αμήν =Αληθινά

Σύντομη Επεξήγηση:
Πάτερ
Η Κυριακή προσευχή αρχίζει με αυτή την επίκληση. Μας διδάσκει ο Κύριος να ονομάζουμε τον Θεό Πατέρα. Πατέρα, γιατί είναι ο δημιουργός και πλάστης μας. Ο χορηγός του είναι, της ζωής.

Ημών
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κύριος μας διδάσκει να προσφωνούμε τον Θεό όχι μόνο Πατέρα, αλλά Πάτερ ημών. Πατέρα μας. Όχι Πατέρα μου. Έτσι μας αποτρέπει από μια εγωιστική σχέσι με τον Θεό. Υπάρχει ο Θεός και εμείς, όχι ο Θεός και εγώ.

Ο εν τοις ουρανοίς
Ο Πανάγιος Θεός είναι Πατέρας μας, αλλά και ο μόνος εν τοις ουρανοίς Πατέρας. Διευκρινίζει ο άγιος Χρυσόστομος: Δεν περιορίζει δηλαδή τον Θεό στον ουρανό αλλά υψώνει από την γη τον προσευχόμενο και τον προσηλώνει στους ανώτερους χώρους και τις άνω κατοικίες. Την αγιότητα λοιπόν του Θεού Πατρός δηλώνει το “εν ουρανοίς” και όχι τον τόπο του πανταχού παρόντος Θεού

Αγιασθήτω το όνομά σου
Είναι το πρώτο αίτημα της Κυριακής προσευχής. Το “αγιασθήτω” σημαίνει “δοξασθήτω”, κατά τον άγιο Χρυσόστομο. Δεν έχει ασφαλώς ο άκτιστος Θεός την ανάγκη να δοξάζεται από τα κτιστά του πλάσματα. Θέλει όμως να τον δοξάζουμε, γιατί αυτό ωφελεί εμάς τους ανθρώπους. Μας προφυλάσσει από τον κίνδυνο να δοξάζουμε τον εαυτό μας με δόξα ψευδή, που δεν μας ανήκει. Η φιλοδοξία είναι γέννημα της φιλαυτίας.

Ελθέτω η Βασιλεία σου
Όταν ο Θεός βασιλεύη στον άνθρωπο, ο άνθρωπος ελευθερώνεται, ειρηνεύει, αναπαύεται, αγιάζεται. Όταν δεν βασιλεύη ο Θεός στον άνθρωπο, ο άνθρωπος είναι εκτεθειμένος στην τυραννία του διαβόλου που τον υποδουλώνει στα πάθη, στην φιλαυτία και τον φέρνει στην ανία, στο κενό, στην πλήξι, στην μοναξιά, κάνοντας την ζωή του κόλασι. Ο σημερινός κόσμος που αρνείται την βασιλεία του Θεού, βασανίζεται από φρικτές δαιμονικές καταστάσεις, όπως την μαγεία, τις δεισιδαιμονίες, τα ναρκωτικά, την τρομοκρατία, τα εγκλήματα, την διάλυσι της οικογενείας. Μας διδάσκει λοιπόν ο Κύριος να ζητούμε να έλθη η Βασιλεία του, που κατά τους αγίους Πατέρας είναι η Χάρις του Αγίου Πνεύματος.

Γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης
Το εγωιστικό θέλημα εχώρισε τον άνθρωπο από τον Θεό, τον εξώρισε από τον παράδεισο και έγινε αιτία όλων των κακών. Αν δεν απαρνηθή ο άνθρωπος το εγωιστικό του θέλημα και δεν υιοθετήση το άγιο θέλημα του Θεού, δεν μπορεί να θεραπευθή από την βαρειά αρρώστια της φιλαυτίας και του εγωισμού.

Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον
Με το αίτημα αυτό ζητούμε, κατά τους αγίους Πατέρας, όχι μόνο τον υλικό άρτο, αλλά κυρίως τον πνευματικό Άρτο, που είναι ο Χριστός. Ο Χριστός προσφέρεται σε μας με το λόγο Του και με το Σώμα και με το Αίμα Του. Σε κάθε Θεία Λειτουργία γίνεται αυτή η προσφορά.

Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών
Όσο ο άνθρωπος ζη εγωκεντρικά, δεν μπορεί να συγχωρήση τον συνάνθρωπό του. Ο θιγόμενος εγωισμός του δεν του το επιτρέπει. Όταν όμως αποφασίση δια της μετανοίας να ζήση θεοκεντρικά, τότε συγχωρεί όσους τον εστενοχώρησαν, αδίκησαν και έβλαψαν. Η απαλλαγή από την μνησικακία θέλει αγώνα, γιατί ο εγωισμός δυναστεύει τον έσω άνθρωπο. Γι’ αυτό ο Κύριος μας εδίδαξε να ζητούμε την συγχώρησί μας από τον Θεό, υπό τον όρο ότι και εμείς θα συγχωρούμε τους πταίοντας σε μας.

Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού
Και μη επιτρέψης, Κύριε, να πέσωμε σε πειρασμό, αλλά γλύτωσέ μας από τον πονηρό.
Δύο ειδών είναι οι πειρασμοί κατά τον άγιο Μάξιμο. Οι ενήδονοι και οι ενόδυνοι. Αυτοί που φέρουν ηδονή και αυτοί που φέρουν οδύνη. Οι πρώτοι είναι εκούσιοι και γεννούν τα πάθη. Οι δεύτεροι είναι ακούσιοι και διώχνουν τα πάθη. Τους εκούσιους πρέπει να αποφεύγουμε. Τους ακούσιους να μη επιδιώκουμε και να απευχώμεθα, διότι είμεθα αδύνατοι και μπορεί να υποκύψουμε΄ αλλ’ όταν έλθουν, να τους υπομένουμε με γενναιότητα ως “καθαρτήριον” της ψυχής.

Ότι Σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα
Είναι φυσικό να τελειώνη η Προσευχή με την δοξολογία του Θεού και όχι με την παράκλησι να ρυσθούμε από τον πονηρό. Τον τελευταίο λόγο στον κόσμο έχει ο παντοδύναμος Θεός, ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων. Ο διάβολος μπορεί να φέρη αναστάτωσι, να επικρατεί προσωρινά στον κόσμο με τα όργανά του, αλλά τελικά θα γίνη το θέλημα του Κυρίου. Ο Χριστός είναι ο Αιώνιος Κύριος και Βασιλεύς.

Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Γι’ αυτό και μόνο στον Τριαδικό Θεό ανήκει η δόξα.

 

πηγή:pneymatikasalpismata

 

https://www.dogma.gr/diafora/ermineia-tis-prosefchis-pater-imon/59457/

Ανάναλυση της Κυριακής προσευχή "ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ..."

"ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ..." 
Ἀρχιμ. Βασιλείου, Καθηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Ἰβήρων

Διάλεξα ἕνα κομμάτι ἀπό τό Εὐαγγέλιο, ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, καί ἰδιαίτερα τό "Πάτερ ἡμῶν", γιατί νομίζω εἶναι ἡ πιό χαρακτηριστική προσευχή, ἐφ' ὅσον εἶναι "Κυριακή" προσευχή, ἡ προσευχή πού μᾶς ἔδωσε ὁ Κύριος.

Καί νομίζω ὅτι ὁ Κύριος μᾶς δίδαξε τήν προσευχή πού Ἐκεῖνος ἔκανε, μᾶς ἔδωσε τή ζωή πού Ἐκεῖνος ἔζησε καί μᾶς δίδαξε τόν ἴδιο τόν ἑαυτόν Του· κι αὐτό εἶναι ἡ ἀλήθεια τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί ὅπως μᾶς εἶπε ἄλλη φορά "Ἐγώ εἰμί ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τά κλήματα" (Ἰω. ιε´ 5)· ὅπως ἡ σχέση τοῦ κλήματος καί τῆς ἀμπέλου εἶναι μιά σχέση ὀργανική καί ἀθόρυβα προχωρᾶ ὁ χυμός τῆς ἀμπέλου πρός τά κλήματα, ἔτσι καί ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε ὅλη τήν ὕπαρξή Του, ὁπότε, μέσα στήν προσευχή αὐτή - ἄν τήν κάνουμε συνειδητά καί ἄν τήν ζοῦμε - νομίζω ὅτι ζοῦμε ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ.

Ἀλλά ἄς ἀρχίσουμε νά διαβάζουμε τήν προσευχή αὐτή καί νά τήν παρακολουθοῦμε φράση πρός φράση.

Ἡ πρώτη φράση λέει:

"Π ά τ ε ρ   ἡ μ ῶ ν,   ὁ   ἐ ν   τ ο ῖ ς   ο ὐ ρ α ν ο ῖ ς".

Νομίζω ὅτι ἡ ἁμαρτία μας ἡ μεγάλη εἶναι μιά· πολλές φορές ἀπογοητευόμαστε καί ξεχνᾶμε ἕνα πρᾶγμα: ὄχι ὅτι εἴμαστε ἀδύνατοι, ἀλλ' ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἀγαπάει. Ἄν ἔχουμε ἕνα κεφάλαιο ἐμεῖς οἱ ἀδύνατοι, εἶναι ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ καί ὅτι ὁ Θεός εἶναι Πατέρας μας.

Λέμε ὅτι ὁ πατέρας, ἡ μάνα, ἀγαποῦν τό παιδί τους ὄχι γιατί εἶναι καλό, ἀλλά γιατί εἶναι παιδί τους· ὁπότε εἶναι μεγάλο πράγμα ἄν αὐτή τή συνείδηση τήν ἀποκτήσουμε καί νοιώσουμε ὅτι μποροῦμε ἐμεῖς νά ποῦμε τό Θεό Πατέρα μας. Γιατί αὐτή ἡ λέξη τά λέει ὅλα. Ἀμέσως μᾶς βάζει μέσα στό κλίμα τῆς Ἐκκλησίας. Μπορεῖ νά εἶναι κανένας ὀρφανός, μπορεῖ νά τόν ἔχουν ἐγκαταλείψει οἱ δικοί του, μπορεῖ ὅλα νά τά ἔχει χάσει καί νά αἰσθάνεται μόνος· ἀπό τή στιγμή ὅμως πού ὁ Θεός εἶναι Πατέρας του, νοιώθει μιά ἀσφάλεια, μιά σιγουριά καί ὅλος ὁ κόσμος γίνεται σπίτι του.

Θά τολμοῦσα νά πῶ καί τό ἑξῆς: μήπως δέν θἆταν καλύτερα νά μᾶς ἐγκαταλείψουν ὅλοι, γιά νά νοιώθουμε αὐτή τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ; Θαρρῶ πώς κι αὐτό μποροῦμε νά τό ποῦμε. Γι' αὐτό, βλέπετε κι ὁ Κύριος στούς μακαρισμούς Του λέγει: "Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, μακάριοι οἱ διψῶντες, μακάριοι οἱ πεινῶντες, μακάριοι οἱ κλαίοντες...". Δηλ. Μακάρι νά στερηθοῦμε τή στοργή τήν ἀνθρώπινη, νά τά χάσουμε ὅλα, γιά νά νοιώσουμε ὅτι ὁ Θεός εἶναι Πατέρας μας.

Θυμᾶμαι μιά φορά πού εἴχαμε ρωτήσει μιά γριά στό Παρίσι, Ρωσίδα, τί εἶναι μοναχός, καί αὐτή μᾶς εἶπε αὐθόρμητα ὅτι μοναχός εἶναι ἕνας ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος κρέμεται ἀπό ἕνα σχοινί, καί τό σχοινί αὐτό εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Νομίζω ὅτι αὐτό τελικά μποροῦμε νά τό ποῦμε γιά κάθε ἄνθρωπο: ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει μιά δύναμη στή ζωή του καί ἡ δύναμη αὐτή εἶναι ὅτι ὁ Θεός τόν ἀγαπᾶ. Ἤλθαμε στή ζωή καί ἐλπίζουμε, γιατί κάποιος μᾶς ἀγαπᾶ· κι αὐτός ὁ κάποιος εἶναι δυνατός ἄσχετα ἄν ἐμεῖς εἴμαστε ἀδύνατοι.

"Π ά τ ε ρ ἡ μ ῶ ν, ὁ ἐ ν τ ο ῖ ς ο ὐ ρ α ν ο ῖ ς". Πατέρας μας λοιπόν δέν εἶναι ἁπλῶς κάποιος πού μπορεῖ νά ἐντοπισθεῖ ἐδῶ καί ἐκεῖ, ἀλλά εἶναι ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, οὐράνιος Πατέρας, ὁπότε, ὅλος ὁ κόσμος, ὅλος ὁ οὐρανός γίνεται σπίτι μας. Ἔτσι, λοιπόν, μποροῦμε νά νοιώθουμε ἄνετα κι ἐλεύθερα. Γι' αὐτό, λέγεται, ὅτι ὅταν εἶπαν στόν Εὐάγριο Ποντικό, ἕνα ἀπό τούς πρώτους ἀσκητές τῆς Νιτρίας, ὅτι ὁ πατέρας του πέθανε, αὐτός ἀντέδρασε αὐθόρμητα καί λέει: "Μή βλαστημεῖτε· ὁ Πατέρας μου δέν πέθανε ποτέ"!

Ἔτσι, λοιπόν, μέ τήν πρώτη φράση ὁ Κύριος μᾶς δίνει κουράγιο, μᾶς κάνει δικούς Του ἀδελφούς, καί μᾶς λέει τόν Πατέρα Του νά τόν λέμε καί δικό μας Πατέρα. Καί κάτι ἄλλο λένε οἱ Πατέρες: Λέμε τό Θεό "Πάτερ ἡμῶν" - δέν λέμε ἁπλῶς Πατέρα μου - ὁπότε ὁ Θεός εἶναι ὅλων Πατέρας μας καί, ἔτσι, ὅλοι εἴμαστε μεταξύ μας ἀδελφοί.

Ἡ ἑπόμενη φράση λέει, "ἁ γ ι α σ θ ή τ ω   τ ό   ὄ ν ο μ ά   σ ο υ,   ἐ λ θ έ τ ω   ἡ   β α σ ι λ ε ί α   σ ο υ...".

Σ' αὐτές τίς δύο φράσεις οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας βλέπουν τήν παρουσία τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί ἔτσι λοιπόν, σ' αὐτές τίς τρεῖς φράσεις "Πάτερ ἡμῶν... ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου", εἶναι παροῦσα ὅλη ἡ Ἁγία Τριάς. Τό Ὄνομα τοῦ Θεοῦ Πατρός εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, καί ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. (Ὑπάρχει μάλιστα μιά γραφή τοῦ Εὐαγγελίου παλαιότερη, πού ἀντί νά λέει "ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου" λέει "ἐλθέτω τό Πνεῦμα σου τό Ἅγιον ἐφ' ἡμᾶς καί καθαρισάτω ἡμᾶς). Ὁπότε ἐδῶ ἔχουμε παροῦσα τήν Ἁγία Τριάδα. Εἶναι αὐτό πού λέμε: "Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα παντοκράτορα..., καί εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν..., καί εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον...".

"Ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου...". Παρακαλοῦμε ἐμεῖς νά ἁγιασθεῖ τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Ἐδῶ, ἄν βλέπουμε αὐτά πού λένε οἱ Πατέρες, ὅτι τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ Πατρός εἶναι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, αὐτό τό "ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου" μποροῦμε νά τό συνδέσουμε μέ ἐκεῖνο πού λέει ὁ Κύριος: "Ἐγώ ἁγιάζω ἐμαυτόν, ἵνα καί αὐτοί ὦσιν ἡγιασμένοι ἐν ἀληθείᾳ" (Ἰω. ιζ´ 19). Καί τό "ἁγιάζω ἑμαυτόν" τοῦ Κυρίου σημαίνει ὅτι, ἐγώ θυσιάζω τόν ἑαυτό μου γιά νά ἁγιασθοῦν ἐν ἀληθείᾳ, στήν πραγματικότητα, οἱ πιστοί. Ἔτσι λοιπόν, ὅταν καί ἐμεῖς λέμε "ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου", εἶναι σάν νά λέμε, ἄς ἁγιασθεῖ ἡ θυσία τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Γι' αὐτό ὁ Κύριος εἶναι ὁ ἁγιασμός, ἡ ἀπολύτρωση καί ἡ δικαιοσύνη ἡμῶν. Καί, "ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου", νά ἔλθει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο στήν Πεντηκοστή· καί πάντοτε ἔρχεται τό Ἅγιο Πνεῦμα, καί ἡ Ἐκκλησία εἶναι μιά συνεχής Πεντηκοστή.

Μέσα, λοιπόν, σ' αὐτές τίς τρεῖς φράσεις βλέπουμε παροῦσα ὅλη τήν Ἁγία Τριάδα. Ἀλλά, μποροῦμε νά δοῦμε σ' αὐτές τίς τρεῖς φράσεις, καί τήν πραγματικότητα τῆς ἐπικλήσεως τῆς κεντρικῆς εὐχῆς τῆς Θείας Λειτουργίας: Αὐτό πού ὁ ἱερεύς, παρακαλεῖ τόν Οὐράνιο Πατέρα, νά στείλει δηλ. τό Πνεῦμα τό πανάγιον καί νά ποιήσει τόν ἄρτον καί τόν οἶνον Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ.

Καί φθάνουμε στήν τέταρτη φράση, ἡ ὁποία εἶναι ἡ κεντρική φράση τοῦ "Πάτερ ἡμῶν", καί τό κεντρικό σημεῖο τῆς ζωῆς τοῦ Κυρίου καί τῆς δικῆς μας ζωῆς:

εἶναι τό "γ ε ν η θ ή τ ω   τ ό   θ έ λ η μ ά σ   ο υ".

Ἴσως αὐτή ἡ φράση, "γενηθήτω τό θέλημά σου", μπορεῖ νά παρομοιασθεῖ μέ τό "Ἀμήν" τῆς ἐπικλήσεως. Καί αὐτό τό "γενηθήτω τό θέλημά σου" εἶναι ἡ κατάληξη καί ἡ ἀνακεφαλαίωση τῶν προηγουμένων φράσεων· στίς προηγούμενες φράσεις λέμε, "ἁγιασθήτω τό Ὄνομά σου", "ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου", "γενηθήτω τό θέλημά σου". Ἀναφερόμαστε στό Θεό, λέμε τό ὄνομά Του νά ἁγιασθεῖ, ἡ βασιλεία Του νά ἔλθει, τό θέλημά του νά γίνει. Δίνουμε τά πάντα στό Θεό, καί αὐτό ἐπικυρώνεται καί ἀνακεφαλαιώνεται μ' αὐτή τή φράση, "γενηθήτω τό θέλημά σου".

Γιά νά καταλάβουμε καλύτερα τί σημασία ἔχει τό "γενηθήτω τό θέλημά σου", θά εἶναι καλά νά θυμηθοῦμε αὐτό πού εἶπε ὁ Κύριος, γιατί κατέβηκε ἀπ' τόν Οὐρανό: "Ἐγώ καταβέβηκα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἵνα ποιῶ τό θέλημα τοῦ πέμψαντός με Πατρός καί τελειώσω αὐτοῦ τό ἔργον". Καί τό ἄλλο πάλι πού λέει, ὅτι "ἡ κρίσις ἡ ἐμή δικαία ἐστί..."· ἡ κρίσις μου εἶναι δίκαιη καί σωστή γιατί "οὐ ζητῶ τό θέλημα τό ἐμόν, ἀλλά τό θέλημα τοῦ πέμψαντός με Πατρός". Καί κάτι ἄλλο: θυμᾶστε πού ὁ Κύριος συναντήθηκε μέ τή Σαμαρείτιδα· ὅταν ἦλθαν οἱ μαθητές, εἶπαν στόν Κύριο: "Ραββί, φάγε"· κι ἐκεῖνος τούς ἀπάντησε, ὅτι "ἐγώ βρῶσιν ἔχω φαγεῖν, ἥν ἡμεῖς οὔκ οἴδατε...". Ἐγώ ἔχω νά φάω ἕνα φαγητό τό ὁποῖο ἐσεῖς δέν ξέρετε. "Ἐμόν βρῶμα ἐστίν ἵνα ποιῶ τό θέλημα τοῦ πέμψαντός με καί τελειώσω αὐτοῦ τό ἔργον".

Αὐτό, λέει, πού ἐμένα μέ τρέφει εἶναι νά ποιῶ τό θέλημα τοῦ πέμψαντός με Πατρός. Καί νομίζω ὅτι αὐτό εἶναι τό βασικό πράγμα τό ὁποῖο καθορίζει τή ζωή τοῦ Κυρίου καί τή ζωή τή δική μας. Γι' αὐτό βλέπουμε τόν Κύριο στή συνέχεια, τήν ὥρα τῆς Γεθσημανῆ, δηλ. τήν ὥρα τῆς πραγματικῆς ἀγωνίας - θἄλεγε κανείς τήν ὥρα ἑνός δυνατοῦ σεισμοῦ πού τά πάντα δοκιμάζονται, καί ὁ Κύριος "γενόμενος ἐν ἀγωνίᾳ ἐκτενέστερον προσηύχετο" - νά λέει "Πάτερ μου, εἰ οὐ δύναται τοῦτο τό ποτήριον παρελθεῖν ἀπ' ἐμοῦ ἐάν μή αὐτό πίω, γενηθήτω τό θέλημά σου" (Ματθ. κστ´ 42). Αὐτό πού μᾶς εἶπε ὁ Κύριος νά λέμε, καί ἐκεῖνος τό εἶπε στή δύσκολη στιγμή καί προχωρεῖ ὁ Κύριος ἤρεμα, ἀλλά παντοκρατορικά πρός τό πάθος ἀκριβῶς γιατί λέγοντας, "ὄχι τό δικό μου θέλημα, ἀλλά τό δικό σου νά γίνει", ἀμέσως στρέφεται ἐσωτερικά, παίρνει ἄλλη δύναμη καί προχωρεῖ.

Δέν θἆταν ἄσχημα νά πᾶμε τώρα γιά μιά στιγμή καί στή δικιά μας ζωή. Ἀγωνιζόμαστε στή ζωή μας, ἀρχίζουμε, ἔχουμε σχέδια, ἔχουμε προγράμματα, προχωρᾶμε καλά, ἀλλά σέ μιά στιγμή μπορεῖ νά περάσουμε δυσκολίες. Νομίζω ὅτι δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος πού νά μήν περάσει τή Γεθσημανῆ του. Καί τήν ὥρα πού τά πάντα καταρρέουν, τότε μόνο τά πάντα ἀνασταίνονται, καί τότε μόνο καταλαβαίνει κανείς αὐτό πού εἶπε ὁ Κύριος, ὅτι τό νά ποιῶ τό θέλημα τοῦ πέμψαντός με Πατρός καί ὄχι τό δικό μου, αὐτό εἶναι πού μέ τρέφει. Ἐκείνη τή στιγμή πού τά πάντα καταστρέφονται καί δέν ὑπάρχει καμμιά ἐλπίδα πουθενά καί κανένα φῶς, καί τά πάντα εἶναι σκεπασμένα μέ σκοτάδι, ἄν ὁ ἄνθρωπος πεῖ - Θεέ μου, νά γίνει τό θέλημά σου, ἀμέσως παίρνει μιά ἄλλη δύναμη, ἀνασταίνεται καί προχωρεῖ παντοκρατορικά καί σεμνά πρός τήν ὁδό, πρός τή διάβαση, πρός τό Πάσχα πού εἶναι ὁ Χριστός, σέ μιά ἐξέλιξη πού δέν σταματᾶ ποτέ. Καί τότε, ἐκ τῶν ὑστέρων, θά εὐχαριστεῖ κανείς τό Θεό ὄχι γιά τίς εὐκολίες, ἀλλά γιά τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς του καί γιά τή Γεθσημανῆ του, ἡ ὁποία τόν ἀνάγκασε, μέσα στήν ἐξάρθρωση τοῦ ἑαυτοῦ του, νά πεῖ τό λογισμό του ἐλεύθερα, νά καταλήξει στό: "Θεέ μου, νά γίνει τό δικό σου θέλημα".

Νομίζω ὅτι αὐτό τό "γενηθήτω τό θέλημά σου" μοιάζει μέ τό "γενηθήτω" τό δημιουργικό (αὐτό πού λέει ὁ Κύριος, "Εἶπε καί ἐγενήθησαν, ἐνετείλατο καί ἐκτίσθησαν"), καί μέ τό λειτουργικό γενηθήτω (ὅταν ὁ ἱερεύς ἱερουργεῖ τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί παρακαλεῖ τόν Πατέρα νά καταπέμψει τό Ἅγιο Πνεῦμα καί νά ποιήσει τόν ἄρτον Σῶμα Χριστοῦ καί τό ἐν τῷ Ποτηρίῳ Αἷμα Χριστοῦ καί λέει τό Ἀμήν, Ἀμήν, Ἀμήν, ὁπότε ἤδη ἔγινε τό μυστήριο. Ὑπάρχει μιά σχέση μεταξύ τοῦ δημιουργικοῦ γενηθήτω καί τοῦ λειτουργικοῦ). Ὅταν ὁ ἄνθρωπος συνειδητά πεῖ, Θεέ μου, νά γίνει τό θέλημά σου καί σέ μένα, μοιάζει καί μέ αὐτό πού εἶπε ἡ Παρθένος στόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ: "γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου"· νά γίνει σέ μένα, στήν ὕπαρξή μου, μέσα μου, κατά τό ρῆμα σου· Θεέ μου, νά γίνει κατά τό θέλημά σου. Ὁπότε ὁ ἄνθρωπος ἁγιάζεται καί παίρνει μιά ἄλλη δύναμη.

Λέει ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ κάπου, ὅτι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ, ὑπακούοντας στό Θεό, νά γίνει Θεός κατά χάριν, καί νά δημιουργήσει ἐκ τοῦ μή ὄντος νέους κόσμους: ὁ ἄνθρωπος γίνεται τελείως νέος, ὁ ἀδύνατος παίρνει ἄλλη δύναμη καί ὁ νεκρός παίρνει νέα ζωή καί προχωρεῖ. Τότε καταλαβαίνει ὅτι, πράγματι, εἶναι τροφή πραγματική τό νά καταλήξει νά πεῖ ἤρεμα, "Θεέ μου, νά γίνει τό θέλημά σου καί ὄχι τό δικό μου".

Γι' αὐτό βλέπετε ὅτι ὁ ἀληθινός θεολόγος δέν εἶναι αὐτός πού πάει στό πανεπιστήμιο καί παίρνει ἄριστα ἐπειδή θυμᾶται μερικές χρονολογίες καί μερικά ὀνόματα ἤ γράφει μιά ἐργασία· ἀλλά, ἀληθινός θεολόγος πού γνωρίζει ποιά εἶναι ἡ δύναμη καί ἡ ἀλήθεια τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου, εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος στή δύσκολη στιγμή λέγει: μή τό ἐμόν, ἀλλά τό σόν γενέσθω θέλημα. Τότε ὅλος ὁ Θεός μπαίνει μέσα του, τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο τόν κάνει θεολόγο, τόν κάνει θεό κατά χάριν καί προχωρεῖ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μέ ἕνα ἄλλο τρόπο μπροστά. Καί ὅπως ὁ Κύριος ἀναστημένος προχωροῦσε κεκλεισμένων τῶν θυρῶν ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος, αὐτός ὁ ἀδύνατος ἀλλά καί παντοδύναμος μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, προχωρεῖ εἴτε τά προβλήματα εἶναι λυμένα ἤ ἀνοικτά. Γι' αὐτό ἄν τυχόν περνᾶμε δυσκολίες ἄς λέμε τό λογισμό μας ἐλεύθερα· ὅπως θέλει κανείς νά ἐκφρασθεῖ, ἄς ἐκφρασθεῖ, γιατί ὁ Θεός εἶναι Πατέρας μας. Ἀλλά στή συνέχεια ἄς ποῦμε, Θεέ μου, ἐγώ δέν ξέρω, ἐσύ ξέρεις, ἐσύ μέ ἀγαπᾶς πιό πολύ ἀπό ὅ,τι τούς ἀγαπῶ ἐγώ καί πιό πολύ ἀνήκουν σέ σένα ὅλοι ἀπ' ὅ,τι ἀνήκουν σέ μένα. Ὁπότε ἄς γίνει τό θέλημά σου. Ἄν τυχόν τό θέλημά σου ἐξωτερικά φαίνεται καταστροφή, νἆναι καταστροφή. Καλύτερα μιά θεοθέλητη καταστροφή παρά ὁποιαδήποτε ἐπιτυχία μέ τήν ἀνθρώπινη βούληση, πού εἶναι ἀληθινό χαντάκωμα καί ἀληθινή καταστροφή. Τότε τό "γενηθήτω τό θέλημά σου" εἶναι ἡ φράση πού μᾶς τρέφει καί μᾶς ἀνασταίνει σέ ἕνα ἄλλο χῶρο.

Ἡ ἄλλη φράση εἶναι, "ὡ ς   ἐ ν ο ὐ ρ α ν ῷ   κ α ί   ἐ π ί   τ ῆ ς   γ ῆ ς".

Ἐδῶ πέρα, λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ Χριστός, βάζει τόν καθένα μας ὑπεύθυνα γιά τή σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου. Δέν λέει, "Θεέ μου, νά γίνει τό θέλημά σου στή ζωή μου", ἀλλά νά γίνει τό θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς, νά γίνει σ' ὁλόκληρη τή γῆ. Θυμᾶμαι σ' ἕνα νησί, στήν Κῶ, πού εἶχα πάει μιά φορά εἶχα δεῖ μιά γριούλα. Μοῦ λέει, "Ἐγώ δέν ξέρω γράμματα καί δέν ξέρω νά κάνω καμιά προσευχή, μά οὔτε τό Πιστεύω μπορῶ νά πῶ οὔτε τό Πάτερ ἡμῶν. Γι' αὐτό, τό βράδυ ὅταν πέσω νά κοιμηθῶ, κάνω τό σταυρό μου καί παρακαλῶ ὁ Θεός νά ξημερώσει μέ τό καλό ὅλον τόν κόσμο". Μέ ρωτᾶ, "Καλά κάνω;" Τῆς λέω, "Καλά κάνεις".

Βλέπετε, ἡ γριούλα εἶχε συλλάβει τό μυστικό τῆς εὐχῆς αὐτῆς· καί ἐπειδή ζοῦσε μέσα στήν Ἐκκλησία, καί ἐπειδή εἶχε τή χάρη τοῦ Χριστοῦ πού κυκλοφοροῦσε μέσα στήν ὕπαρξή της ἀθόρυβα, ὅπως πάει ὁ χυμός τῆς ἀμπέλου πρός τό κλῆμα, γι' αὐτό, χωρίς νά ξέρει γράμματα, ἔκανε αὐτό τό ἀληθινό: παρακαλοῦσε ὁ Θεός νά ξημερώσει μέ τό καλό ὅλο τόν κόσμο. Ἔτσι λοιπόν λέμε "ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς".

Παρακάτω λέμε, "τ ό ν   ἄ ρ τ ο ν   ἡ μ ῶ ν   τ ό ν   ἐ π ι ο ύ σ ι ο ν".

Ὅταν φθάσουμε στό σημεῖο νά περάσουμε τή Γεθσημανῆ καί νά ποῦμε στή δύσκολη στιγμή, "Θεέ μου, γενηθήτω τό θέλημά σου" καί δέν δυσανασχετοῦμε, δέν ἀγανακτοῦμε, ἀλλά αὐτό τό δεχόμαστε μέ καρτερία καί ἠρεμία, τότε νομίζω ὅτι εἶναι ἱκανό τό πνευματικό μας στομάχι νά χωνέψει τήν ὄντως τροφή. Καί ἡ ὄντως τροφή πάλιν εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Εἴδατε ὅτι εἶπε: "Ἐγώ εἰμί ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς· ἐάν τίς φάγη ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τόν αἰῶνα" (Ἰω. στ´ 51). Ἐγώ εἶμαι ὁ ἀληθινός ἄρτος, ὁ ζωντανός, πού κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό· καί ἄν κανείς φάει ἀπ' αὐτόν τόν ἄρτο θά ζήσει καί δέν πρόκειται νά πεθάνει. Δηλ. παίρνει ἀπό τώρα μιά δύναμη καί μιά χάρη, ἡ ὁποία τόν βοηθᾶ νά ξεπεράσει τό θάνατο· ἤδη ἀπό τώρα, ἐνῶ βρίσκεται ἐν σαρκί, βρίσκεται μέσα στήν αἰώνια ζωή.

Γι' αὐτό ὅταν λέει ὁ Κύριος, "τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον", τί ἀκριβῶς θέλει νά πεῖ; Καί λένε οἱ Πατέρες ὁ "ἐπιούσιος" σημαίνει ὁ ἄρτος πού ἀφορᾶ τήν οὐσία τοῦ ἀνθρώπου ἤ ὁ ἄρτος τῆς ἐπιούσης ἡμέρας. Ἐπιοῦσα ἡμέρα εἶναι ἡ ἑπόμενη μέρα· καί ἑπόμενη μέρα εἶναι ὁ ἑπόμενος αἰών, εἶναι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἔτσι λοιπόν, παρακαλοῦμε τό Θεό Πατέρα νά μᾶς ἀξιώσει τῆς "ἐπιούσης ἡμέρας", τοῦ οὐρανίου ἄρτου, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά μᾶς Τόν δώσει σάν τροφή ἀληθινή ἀπό σήμερα. Καί ἐνῶ βρισκόμαστε ἐν σαρκί, ἐνῶ βρισκόμαστε σ' αὐτό τόν κόσμο, ὁ ἀληθινός ἄρτος πού θά μᾶς τρέφει νἆναι ὁ ἄρτος τῶν ἀγγέλων, ὁ ἄρτος τῆς "ἐπιούσης ἡμέρας", ὁ ἄρτος τῆς μελλούσης ζωῆς καί βασιλείας.

"Κ α ί   ἄ φ ε ς   ἡ μ ῖ ν   τ ά   ὀ φ ε ι λ ή μ α τ α   ἡ μ ῶ ν   ὡ ς   κ α ί   ἡ μ ε ῖ ς   ἀ φ ί ε μ ε ν   τ ο ῖ ς   ὀ φ ε ι λ έ τ α ι ς   ἡ μ ῶ ν".

Ἐδῶ πέρα θυμόμαστε τήν προσευχή τοῦ Κυρίου πού εἶπε γιά τούς σταυρωτές του: "Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι" (Λουκ. κγ´ 34). Ὁ Κύριος τούς συγχώρεσε καί ἐπειδή δέν ὑπῆρχε καμιά δικαιολογία γι' αὐτό, ὁ Κύριος βρῆκε μιά δικαιολογία γι' αὐτούς, ὅτι δέν ξέρουν τί κάνουν.

"Καί ἄφες ἡμῖν..., ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν...". Ἡ φράση αὐτή ἔχει κάτι λίγο πιό ἀπαιτητικό. Δέν μᾶς λέει ὁ Κύριος νά παρακαλοῦμε τό Θεό Πατέρα νά μᾶς βοηθήσει νά συγχωροῦμε τούς ἄλλους, ἀλλά λέμε ὅτι ἐμεῖς ὁπωσδήποτε συγχωροῦμε. Καί λέει ὁ Γρηγόριος ὁ Νύσσης ὅτι ἐδῶ πέρα, ἐμεῖς σάν νά λέμε στό Θεό Πατέρα νά λάβει ἐμᾶς σάν ὑπόδειγμα καί νά μᾶς συγχωρήσει καί ἐμᾶς.

Ἀλλά ἄν τυχόν ἐμεῖς δέν συγχωροῦμε, τότε τίποτε δέν γίνεται, τό εἶπε ὁ Κύριος ξεκάθαρα: "Ἐάν δέ μή ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, οὐδέ ὁ Πατήρ ὑμῶν ἀφήσει τά παραπτώματα ὑμῶν" (Ματθ. στ´ 15). Μπορεῖ νά πηγαίνουμε στά Κατηχητικά, μπορεῖ νά πηγαίνουμε στίς ὁμιλίες, στήν ἐκκλησία, νά κοινωνοῦμε καί νά προχωροῦμε στήν πνευματική ζωή, μπορεῖ νά κάνουμε θαύματα, καί ὅμως νά μή συγχωροῦμε κάποιον. Ἀλλά ἐάν δέν συγχωροῦμε δέν γίνεται ἀπολύτως τίποτα.

Στό σημεῖο αὐτό θἄθελα νά θυμηθοῦμε κάτι πού ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός στούς ἀνθρώπους πού ἀπευθυνόταν: "Πονάω γιατί δέν ἔχω χρόνο νά σᾶς δῶ ὅλους χωριστά τόν καθένα σας καί νά ἐξομολογηθεῖτε καί νά μοῦ πεῖτε τά παράπονά σας καί νά σᾶς πῶ καί ἐγώ ὅ,τι μέ φωτίσει ὁ Θεός. Ἀλλά ἐπειδή δέν μπορῶ νά σᾶς δῶ ὅλους, θά σᾶς πῶ μερικά πράγματα τά ὁποῖα πρέπει νά ἐφαρμόσετε. Κι ἄν αὐτά ἐφαρμόσετε θά προχωρήσετε καλά. Τό πρῶτο εἶναι νά συγχωρᾶτε τούς ἐχθρούς σας". Καί γιά νά τούς κάνει νά καταλάβουν τί ἤθελε νά πεῖ, τούς δίνει ἕνα παράδειγμα: "Ἤλθαν δύο νά ἐξομολογηθοῦν, ὁ Πέτρος καί ὁ Παῦλος. Ὁ Πέτρος μοῦ εἶπε: "Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, ἐγώ ἀπό μικρός πῆρα τόν καλό δρόμο. Ζῶ στήν ἐκκλησία, ἔχω κάνει ὅλα τά καλά, προσεύχομαι, κάνω ἐλεημοσύνες, ἔχω κτίσει ἐκκλησίες, ἔχω κτίσει μοναστήρια, ἔχω ἕνα μικρό ἐλαττωματάκι, ὅτι δέν συγχωρῶ τούς ἐχθρούς μου". Καί λέει ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὅτι, "Ἐγώ, αὐτόν τόν ἀποφάσισα γιά τήν κόλαση, κι εἶπα “ὅταν πεθάνει θά τόν πετάξουν στό δρόμο νά τόν φᾶνε τά σκυλιά”". Μετά ἀπό λίγο ἔρχεται ὁ Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἐξομολογήθη καί μοῦ λέει: "Ἐγώ ἀπό μικρός πῆρα τό στραβό δρόμο, ἔχω κλέψει, ἔχω ἀτιμάσει, ἔχω σκοτώσει, ἔχω κάψει ἐκκλησίες, μοναστήρια, δηλ. εἶμαι σάν δαιμονισμένος· μόνο ἕνα καλό ἔχω, ὅτι συγχωρῶ τόν ἐχθρό μου". Καί λέει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς, "ἐγώ κατέβηκα, τόν ἀγκάλιασα, τόν φίλησα καί τοῦ εἶπα σέ τρεῖς μέρες νά κοινωνήσει".

Αὐτός πού εἶχε ὅλα τά καλά, μέ τήν κακότητα νά μή συγχωρεῖ τόν ἐχθρό του, ὅλα αὐτά τά μόλυνε, ὅπως ἔχουμε 100 ὀκάδες ζυμάρι καί βάζουμε λίγο προζύμι καί κουφίζει ὅλο τό ζυμάρι. Ἀπό τήν ἄλλη μεριά ὁ ἄλλος πού ἔχει κάνει ὅλα τά κακά, συγχωροῦσε τόν ἐχθρό του· αὐτό ἔδρασε μέσα σ' ὅλα αὐτά σάν μιά φλόγα κεριοῦ καί τἄκαψε ὅλα. Νομίζω, ὅτι αὐτό εἶναι βασικό. Καί πολλές φορές ἡ ζωή μας ὁλόκληρη βγάζει μιά ἀποφορά ἀντί νἄναι ἄρωμα Χριστοῦ, καί δέν ξέρουμε γιατί γίνεται αὐτό. Νά συγχωροῦμε, λοιπόν. Νά μήν κρατήσουμε καμιά κακότητα γιά κανένα. Τότε ἡ ζωή μας θά προχωρήσει μπροστά. Ἄν αὐτό δέν κάνουμε, τότε ὅλες οἱ θεολογίες μας κι ὅλες οἱ ἁγιότητές μας πᾶνε χαμένες. Γι' αὐτό ἀκριβῶς λέει ὁ Κύριος, "ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν". Ἕνα ἐλάχιστο πράγμα φτάνει γιά νά σέ βάλει στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν, καί ἕνα ἐλάχιστο πράγμα μπορεῖ νά βρωμίσει ὅλη τή ζωή μας.

"Κ α ί   μ ή   ε ἰ σ ε ν έ γ κ η ς   ἡ μ ᾶ ς   ε ἰ ς   π ε ι ρ α σ μ ό ν,   ἀ λ λ ά   ρ ῦ σ α ι   ἡ μ ᾶ ς   ἀ π ό   τ ο ῦ   π ο ν η ρ ο ῦ".

Λέμε, "μή εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν", καί ἀπό τήν ἄλλη ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀπόστολος λέει, "Πᾶσαν χαράν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις" (Ἰάκ. α´ 2). Τήν ἀπορία μᾶς τήν λύνουν οἱ Πατέρες. Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, λέει ὅτι ὑπάρχουν δύο εἰδῶν πειρασμοί: ἀπό τή μιά μεριά ἔχουμε τούς ἡδονικούς καί προαιρετικούς πού γεννοῦν τήν ἁμαρτία· σ' αὐτούς παρακαλοῦμε τόν Κύριον νά μήν ἐπιτρέψει νά μποῦμε καί νά παρασυρθοῦμε. Ἀπ' τήν ἄλλη μεριά ὑπάρχουν ἄλλοι πειρασμοί καί δοκιμασίες, οἱ ἀπροαίρετοι καί ὀδυνηροί πειρασμοί, οἱ ὁποῖοι κολάζουν τήν φιλαμαρτήμονα γνώμη, οἱ ὁποῖοι σταματοῦν τήν ἁμαρτία. Ἔτσι, λοιπόν, παρακαλοῦμε νά μήν πέσουμε στούς πρώτους πειρασμούς, τούς ἡδονικούς καί προαιρετικούς, ἀλλά ἄν τυχόν πέσουμε στίς ἄλλες δοκιμασίες πρέπει νά τίς δεχόμαστε μέ κάθε χαρά, γιατί αὐτοί οἱ πειρασμοί φέρνουν τήν γνώση, τήν ταπείνωση, τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί θυμᾶστε αὐτό πού λέει στό Γεροντικό: "ἔπαρον τούς πειρασμούς καί οὐδείς ὁ σωζόμενος". Ἄν βγάλεις ἀπό τή ζωή μας τούς πειρασμούς, αὐτές τίς δοκιμασίες, κανείς δέν πρόκειται νά σωθεῖ.

"...ἀλλά ρῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ". Ἡ τελευταία φράση αὐτῆς τῆς προσευχῆς εἶναι ὁ πονηρός. Ἡ πρώτη φράση τῆς προσευχῆς εἶναι τό "Πάτερ ἡμῶν". Ὁ Θεός εἶναι ἡ πρώτη λέξη, ἡ πρώτη πραγματικότητα, τελευταία δέ εἶναι ὁ πονηρός. Ἡ ζωή μας κινεῖται μεταξύ τοῦ πονηροῦ καί τοῦ Θεοῦ. Ὁ πονηρός δέν ἄφησε κανένα ἀπείραστο· οὔτε τόν πρῶτο Ἀδάμ στόν Παράδεισο οὔτε τό δεύτερο Ἀδάμ, τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὅταν βγῆκε στήν ἔρημο. Καί λέει ὁ Κύριος πάλι, ὅτι "τό γένος τοῦτο ἐν οὐδενί δύναται ἐξελθεῖν εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ" (Μαρκ. θ´ 29). Δέν μποροῦμε νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τόν πονηρό παρά μέ τήν προσευχή καί τή νηστεία. Δέν φεύγει ὁ πονηρός μέ τή λογική ὅπως δέν φεύγει τό καρκίνωμα μέ τίς ἀσπιρίνες. Δέν φεύγει ὁ διάβολος μέ τίς ἐξυπνάδες. Λέγει καί ἕνας μοναχός, ὅτι ὁ μεγαλύτερος δικηγόρος δέν μπορεῖ νά τά βγάλει πέρα μέ τό μικρότερο διάβολο. Γι' αὐτό δέν πρέπει νά ἀρχίζομε συζήτηση μέ τόν πονηρό. Ἄς τόν ἀφήνουμε καί νά φεύγουμε.

Τό θέμα στήν πνευματική ζωή εἶναι νά ἀποκτήσουμε τή διάκριση τήν πνευματική, νά ξεκαθαρίζουμε τά πράγματα ἄν κάτι εἶναι ἀπό τό Θεό ἤ ἀπό τό διάβολο. Μά θά πεῖ κανένας: Ἐγώ εἶμαι ἀδύνατος ἄνθρωπος· πῶς μπορῶ νά ἀποκτήσω αὐτή τή διάκριση; Νομίζω τά πράγματα εἶναι ἁπλά ἐάν τυχόν κάνουμε συνειδητά αὐτή τήν προσευχή πού μᾶς δίδαξε ὁ Κύριος. Μποροῦμε τώρα νά ἀρχίσουμε ἀπό πίσω: ἐάν συγχωροῦμε τούς ἐχθρούς μας ἀσυζητητί· ἐάν τρεφόμεθα μέ τόν οὐράνιον ἄρτον· ἐάν στή δύσκολη στιγμή λέμε, "Θεέ μου, νά γίνει τό θέλημά σου" καί ἐάν νοιώθουμε τό Θεό, Πατέρα μας, τότε, ἐνῶ εἴμαστε πάρα πολύ ἀδύνατοι, θά εἴμαστε ταυτόχρονα καί πανίσχυροι. Ἐάν, ἀντίθετα, κάνουμε τό θέλημά μας καί δέν συγχωροῦμε τόν ἄλλο, τότε τόν διάβολο ἀπό μυρμήγκι τόν κάνουμε λιοντάρι καί δέν μποροῦμε νά τά βγάλουμε πέρα μέ καμιά δύναμη. Ἀντίθετα, ἐάν λέμε: τό θέλημα τοῦ Θεοῦ νά γίνει, ἐγώ δέν ξέρω τίποτα· ἄν συγχωροῦμε ἀσυζητητί· ἄν τή στιγμή πού μᾶς ἔχουν σκοτώσει, ἐμεῖς, σκοτωμένοι, μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι δέν κρατᾶμε καμιά κακότητα γι' αὐτόν πού μᾶς σκότωσε καί λέμε ἔχει ὁ Θεός, δέν πειράζει· τότε ὁ ἄνθρωπος, αὐτός ὁ ἀδύνατος, εἶναι παντοδύναμος καί μπορεῖ νά τά βγάλει πέρα καί ὁ διάβολος μπροστά του εἶναι μυρμήγκι. Καί προχωρεῖ ἐλεύθερα.

Θυμᾶστε, στή Γεθσημανῆ, ὅταν ὁ Κύριος "γενόμενος ἐν ἀγωνίᾳ ἐκτενέστερον προσηύχετο" καί εἶπε "οὐ τό ἐμόν θέλημα γενέσθω", ἀναφέρεται ἐκεῖ στήν Ἁγία Γραφή ὅτι, "ὤφθη δέ αὐτῷ ἄγγελος ἀπ' οὐρανοῦ ἐνισχύων αὐτό" (Λουκ. κβ´ 43). Καί ἐπίσης ὅταν στήν ἔρημο εἶπε, "ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ· γέγραπται γάρ, Κύριον τόν Θεόν σου προσκυνήσεις καί αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις", τότε τόν ἄφησε ὁ διάβολος "καί ἰδού ἄγγελοι προσῆλθον καί διηκόνουν αὐτῷ" (Ματθ. δ´ 10-11). Ἔτσι, λοιπόν, συμβαίνει καί σ' ἐμᾶς· ἄν λέμε τήν προσευχή αὐτή, ἄν ζοῦμε τή ζωή αὐτή, ὁ πονηρός φεύγει, ἡ διάκριση ἡ πνευματική ἔρχεται μέσα μας καί ἄγγελοι μᾶς διακονοῦν. Καί μποροῦμε νά νοιώσουμε αὐτή τή συντροφιά τῶν ἀγγέλων· καί μποροῦμε ἀπό τώρα νά ζήσουμε στόν Οὐρανό· καί μποροῦμε νά χρησιμοποιήσουμε αὐτές τίς φράσεις τίς κυριακές καί νά ποῦμε ὅτι ἡ ζωή μας γίνεται τότε "ἀγγελόκτιστη", "Θεοσκέπαστη". Τότε ὁ ἄνθρωπος ὁ μικρός γίνεται μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ παντοδύναμος...

 

 http://www.apostoliki-diakonia.gr/bible/bible.asp?contents=themata/contents.asp&main=diafora&file=2.1.htm

 

 

 Και ως προς την Βασιλεία των Ουρανών που αναφέρουν δείτε τι λέει η Ορθόδοξη Παράδοση 

Η Βασιλεία του Θεού

του πρωτοπρεσβύτερου Νικολάου Στασινόπουλου από το βιβλίο «ο όσιος θεοφόρος πατήρ ημών Σάββας ο Νέος 1862 1948 και ΑΣΚΗΤΙΚΟΝ ΙΔΕΩΔΕΣ

Α) ως ενδοκοσμική πραγματικότητα με εσχατολογική προέκταση

«Μετά δε το παραδοθήναι Ιωάννην ήλθεν ο Ιησούς εις την Γαλιλαίαν κηρύσσων το Ευαγγέλιον της Βασιλείας του Θεού».

Βασική και κεντρική θέση στην Διδασκαλία του Χριστού είναι η Βασιλεία του Θεού. Στον ισραηλιτικό λαό υπήρχε η περί Βασιλείας του Θεού διδασκαλία, αλλ” ως μέσον και κυρίως ως προσδοκία. Ελπίδα είναι η πίστη ότι ο Θεός δεν είναι μακριά και θα φέρει την Σωτηρία έστω και αν όλη η πραγματικότητα διαψεύδει τούτο.

Το Κήρυγμα του Χριστού περί Βασιλείας εξελήφθη από πολλούς ως εθνικό κήρυγμα και αυτός ως Εθνικός Κήρυκας του Ισραήλ, λόγω του εθνικού χρώματος της προσδοκίας του ισραηλιτικού λαού. Εδώ έγκειται η διαφοροποίηση.

Το Κήρυγμα του Χριστού δεν έχει πολιτικές – εθνικές και μεσσιανικές ιδέες. Δεν εξυπηρετεί καμία εθνική η άλλη ενδοκοσμική σκοπιμότητα. Ο Χριστός απέκλεισε αυτή την δυνατότητα διό και τον εσταύρωσαν.

Εν αντιθέσει προς τους φανταστικούς υπολογισμούς της εποχής πότε θα έλθει τέλος, ο Χριστός αποφεύγει κάθε υπολογισμόν. Το μόνο που λέγει, είναι να είσθε έτοιμοι διότι « εν ώρα ου δοκείτε έρχεται». Ι Ιησούς δεν κηρύττει την έλευση της Βασιλείας του Θεού ως ένας προφήτης άλλα φέρει μεθ” εαυτού. Έρχεται η Βασιλεία του Θεού δι’ Αυτού, είναι παρόν. «Τυφλοί αναβλέπουσι και χωλοί περιπατούσι, λεπροί καθαρίζονται και κωφοί ακούουσι, νεκροί εγείρονται και πτωχοί ευαγγελίζωνται». «Και στραφείς προς τους μαθητάς είπε μακάριοι οι οφθαλμοί οι βλέποντες α βλέπετε, λέγω γάρ ημίν ότι πολλοί προφήται και βασιλείς ηθέλησαν ιδείν α υμείς βλέπετε και ουκ είδον, και ακούσαι α ακούετε και ουκ ήκουσαν».

Πού είναι η Βασιλεία του θεού; Δεν είναι στο υπερπέραν. Είναι εδώ, είναι ενδοκοσμική πραγματικότητα με προέκταση εσχατολογική. Είναι εδώ πλην κεκρυμμένη, κέκρυπται. Αυτό δεν είναι το βαθύτερο νόημα των παραβολών του Κυρίου; Μέσα στον κόσμο υπάρχει η Βασιλεία του Θεού που φαίνεται κυριαρχούμενος από το κακό. Εδώ ακριβώς ο Θεός ενεργεί το θαύμα της αναγεννήσεως των ανθρώπων. Καθώς κρίνεται ο καθένας μας που ζει και πως ζει. Η κρίση γίνεται τώρα, ανά πάσα στιγμή.

Η Βασιλεία του Θεού είναι παρούσα, όμως δεν κατανοείται. Το θέμα είναι αν και κατά πόσον οικειοποιείται από εμάς. Είναι ο σπόρος «ο πεσών εις την γην…». Δεν έχομε μία λογική η φυσική εξέλιξη κατανοήσεως της Βασιλείας. Έρχεται αφ” εαυτής και οφείλει ο άνθρωπος ναχει υπομονή και να την περιμένει χωρίς μίσος, αδικία κλπ. Οι άδικοι ζουν και θα ζουν με τους δικαίους, όπως τα ζιζάνια με τον σίτον. Την Βασιλεία την βλέπουν όσοι δύνανται.

«Ό έχων ώτα ακούειν ακουέτω». Ώστε η Βασιλεία του Θεού ούτε με λογικά κριτήρια ούτε με πρόκληση είναι δυνατόν να κατανοηθεί. Την κατανοούν οι φυλάσσοντες το θέλημα του Θεού.

Β) Ποιοι θα συμμετάσχουν στην Βασιλεία του Θεού.

Στην Αγία Γραφή ο Ιησούς μακαρίζει τους «πτωχούς τω πνεύματι». Στην Ιουδαϊκή και Ελληνική Γραμματεία μακαρίζονται οι καλοί, οι ενάρετοι, οι πλούσιοι, οι έχοντες τα πάντα καλώς. Ο Χριστός μακαρίζει τους πτωχούς δηλαδή εκείνους που τίποτε δεν περιμένουν από τον κόσμο αυτόν διά την ευτυχίαν των άλλά τα πάντα αναμένουν από τον Θεό, όπως τα πετεινά του ουρανού και τα κρίνα του αγρού. Τα αναμένουν όχι με την έννοια της οκνηρίας αλλά με την έννοια ότι έχουν στραφεί εξ ολοκλήρου προς τον Θεόν και εξαρτούν τα πάντα εξ Αυτού, οι απροσάρμοστοι στον κόσμο αυτό. Οι πτωχοί δεν είναι ούτε οι αφελείς καί αγαθοί, μήτε οι ενδεείς χρημάτων που είναι δυνατόν να καταδικασθούν (ως γνωρίζουμε) επί πλεονεξία. Θα εισέλθουν στην Βασιλεία του Θεού οι βοηθούντες πάντας ανεξαιρέτως. Οι Ειρηνοποιοί, οι νικώντες το μίσος και την βία με την αγάπη.

Οι ειλικρινείς, ως τα μωρά παιδιά. Οι Διωκόμενοι, οι περιφρονημένοι, οι περιφερόμενοι ανά τον κόσμο ως νεκροί. Ασφαλώς εδώ δεν εξυμνούνται τα δεινά της ζωής καθ” εαυτά. Ο Θεός δεν είναι Σαδιστής. Δεν υπάρχει έννοια πεσσιμισμού ή μαζοχισμού στην Αγία Γραφή. Οι ευρισκόμενοι μέσα στα δεινά αυτά και υπακούοντες στον Θεό ζουν τα όρια ζωής και θανάτου, ανθρώπου και Θεού, όντως οριακές καταστάσεις. Βιώνουν το τώρα της Βασιλείας τού Θεού. Είναι το «χαίρετε» του Κυρίου που είναι διαβεβαίωση ότι είσθε μέσα στην Βασιλεία. Και βεβαίως η Βασιλεία των ουρανών δεν περιγράφεται (πρβλ. Μωαμεθανισμός). Είναι το κοντά στον Θεό, η θέα του Θεού. Ο Χριστός δεν μαζεύει πέριξ αυτού τους εκλεκτούς και τους «καλούς» του Ισραήλ αλλά είναι τελωνών και αμαρτωλών φίλος σε πείσμα των «εκλεκτών». Στην Καινή Διαθήκη οι «ευσεβείς» στερούνται χαράς ενώ οι πτωχοί χαίρονται. Δεν έχομε Ηθικοκρατία. Διά τον Ιησούν ισχύουν άλλα κριτήρια διά την είσοδο στην Βασιλεία του Θεού. Δεν θα σωθούν μόνο οι Ιουδαίοι, οι προνομιούχοι, άλλ” όλοι όσοι δεν έχουν το αίσθημα της αυτάρκειας. Το κήρυγμα του Χριστού είναι ανατροπή των πάντων. Λανθάνει σοβαρά όποιος κρίνει τον Χριστιανισμό με τις άξιες του κόσμου αυτού.

Στον Χριστιανισμό «έσονται οι έσχατοι πρώτοι καί οι πρώτοι έσχατοι», «οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την Βασιλείαν». Πλησίον είναι ο Σαμαρείτης και όχι ο Λευίτης. Σώζονται οι ειδωλολάτρες και οι αμαρτωλοί. Όλα αυτά δεν υπάρχουν, πουθενά άλλου. Οι μορφές που δοκιμάζουν την ευεργετική Δύναμη του Θεού είναι στο περιθώριο της ζωής αυτής. Οι ασθενείς που περιφρονούνται διότι η ασθένεια των εθεωρείτο αποτέλεσμα αμαρτίας. Οι δαιμονισμένοι είναι δυνατόν να ευρίσκονται πλησιέστερα στον Θεό από τους θεωρημένους εκλεκτούς. Η αγάπη του Χρίστου δεν είναι ρομαντική, ανθρωπιστική άλλ” είναι αγάπη – συμπαράσταση προς άρσιν του κακού και όχι μία φανταστική θεωρητική κριτική της αδικίας. Χάριν του σκοπού της Σωτηρίας των αμαρτωλών δεν διστάζει να τους συναναστραφεί παρά τους γογγυσμούς των φαρισαίων «και διεγόγγυζον… ότι ούτος αμαρτωλούς προσδέχεται και συνεσθίει αύτοίς» χάριν της σωστικής αγάπης και όχι για να συζήσει μετ” αυτών ή ότι είχε τινα ροπήν προς το κακό. Ο γογγυσμός είναι εκδήλωσι φθόνου, είναι αχαριστία.

Τέλος η Βασιλεία του Θεού είναι ανοικτή σ” όλους. Αυτό διδάσκει η παραβολή των προσκεκλημένων στο δείπνο. Λαμβάνουν όλοι μέρος αδιακρίτως. Ο Θεός κι όλα τα αγαθά του είναι στην διάθεση όλων μας. Η αποδοχή της κλήσεως και η συμμετοχή στην Βασιλεία του Θεού εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την ελεύθερη διάθεση και συγκατάθεση του άνθρωπου.

Δυστυχώς σήμερα δεν αποτελεί πρώτη πρωτεραιότητα η Βασιλεία του Θεού. Δεν μας απασχολεί σοβαρά ο αριθμός των Σωζόμενων η απολλυμένων η «των προστιθεμένων τη πίστει». Μήτε ο πλησιασμός των ατάκτως και «εν πολλαίς άμαρτίαις» διαβιούντων αδελφών ημών της επιστροφής και επανορθώσεως αυτών, και επισυναγωγής των πεπλανημένων και εσκορπισμένων, αλλά ούτε και ο έπαινος των εν άγνοια και παρθενία, διαγόντων αδελφών ημών. Ο μοναχός δεν παραμερίζει τα κεντρικά θέματα α) της αφέσεως των αμαρτιών, β) της Νίκης εναντίον του Θανάτου, γ) της μετοχής στην εν Χριστώ ζωή, δ) της μεταδόσεως στον αμαρτωλό το μήνυμα της Μετανοίας και της συγγνώμης, της ανορθώσεως και της Σωτηρίας, του φωτισμού των σκοτεινών δρόμων της αμαρτίας.

 https://www.nif.gr/ta-nea-mas/themata-pisteos/i-vasilia-tou-theou/

 

 

Μάρτυρες του Ιεχωβά

 

 

Η σύγχρονος αιρετική Εσχατολογία 

 Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά

Του πρωτ. π. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Επικ. Καθ. Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Η αίρεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά δεν έχει προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία για το εύρος και το πλήθος των παράδοξων και αντιγραφικών εσχατολογικών κακοδοξιών της, αλλά και για τον αριθμό των ψευδοπροφητειών της σχετικά με το τέλος του κόσμου.

Βασικοί άξονες της αιρετικής εσχατολογίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά είναι οι κάτωθι:

1) Ταύτιση της Β΄ Παρουσίας του Χριστού με τη Βασιλεία του Θεού.

2) Η Β΄ Παρουσία του Χριστού έγινε αοράτως στους ουρανούς το 1914. Το ίδιο έτος αοράτως εγκαθιδρύθηκε στους ουρανούς και η Βασιλεία του Θεού.

3) Αντιστρέφουν τα ιστορικά γεγονότα, για να εξυπηρετηθούν οι ισχυρισμοί τους. Τα γεγονότα που λ.χ. αναφέρονται στο κδ΄ κεφ. του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου δεν θα προηγηθούν της Β΄ Παρουσίας κατά την εταιρία Σκοπιά, αλλά θα λάβουν χώρα μετά από αυτήν. Ο ισχυρισμός αυτός σχετίζεται με μια άλλη κακόδοξη θέση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ότι θα πρέπει να είναι στη ζωή Μάρτυρες του Ιεχωβά, που ζούσαν ήδη το 1914, όταν έγινε αοράτως κατʼ αυτούς η Β΄ Παρουσία. Τα τραγελαφικά αδιέξοδα εν προκειμένω είναι κάτι παραπάνω από εμφανή.

4) Ο πόλεμος του Αρμαγεδώνα αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο του εσχατολογικού τους οικοδομήματος και ταυτόχρονα και μηχανισμό φόβου. Τον εν λόγω πόλεμο η εταιρία Σκοπιά τον εκλαμβάνει κατά γράμμα, τον ξεχωρίζει από την Β΄ Παρουσία και τον συσχετίζει με το τέλος του κόσμου.

5) Σχετικά με το τέλος του κόσμου και της ανθρώπινης ιστορίας, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διατύπωσαν πολλές ψευδοπροφητείες, που φυσικά διαψεύσθηκαν. Ως χρονολογίες είχαν καθορίσει τα έτη: 1872, 1925, 1972, 1975.

6) Η επίγεια Βασιλεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά πάνω στη γη. Αυτή την περίοδο, ο λεγόμενος «πολύς όχλος», δηλαδή οι Μάρτυρες του Ιεχωβά που υπηρέτησαν με συνέπεια την εταιρία Σκοπιά και απέκτησαν «επίγεια ελπίδα», θα ζουν σε παραδείσια κατάσταση, θα παντρεύονται, θα κτίζουν σπίτια, θα συμμετέχουν σε εκπαιδευτικά προγράμματα, θα αγοράζουν τροφές σε μικρή τιμή, δεν θα υπάρχει ανεργία, αρρώστια και θα πληρώνουν «μικρόν και λογικόν φόρον». Όλα τα παραπάνω αναφέρονται σε έντυπα της εταιρίας.

7) Το «μικρό ποίμνιο», με την «ουράνια ελπίδα», που κατά την ορολογία της αίρεσης είναι οι 144.000, θα είναι συγκυβερνήτες και θα βοηθούν τον Χριστό στην επίγεια διακυβέρνηση του «πολύ όχλου», των Μαρτύρων του Ιεχωβά που υπηρέτησαν την εταιρία Σκοπιά.

8) Η τελική κρίση των Μαρτύρων του Ιεχωβά θα γίνει σύμφωνα με την εταιρία με βάση τη διαγωγή και την πιστότητα που θα επιδείξουν κατά τη διάρκεια της επίγειας χιλιετούς Βασιλείας. Όσοι Μάρτυρες εκτραπούν από τα θεσπίσματα του Ιεχωβά κατά τη διάρκεια της χιλιετούς Βασιλείας, στο τέλος της θα εκμηδενιστούν και αυτοί οντολογικά. Για τους υπολοίπους Μάρτυρες του Ιεχωβά, αναμένουμε μέχρι σήμερα τις θέσεις της εταιρίας για το τί θα γίνουν!

Όσοι έχουν διαβάσει το συγκεκριμένο άρθρο συνήθως διαβάζουν επίσης τα παρακάτω:

https://www.impantokratoros.gr/5E7977F0.el.aspx?fbclid=IwAR0fsxQll2kju5Nh5UetoZ-1-NuTZDsyhj3rcnMXVb_2zzBk_BqSK9TKtYc

Μάρτυρες του Ιεχωβά 

https://ag-therapon-zografou.gr/spiritual-life/articles/anti-heretic/jehovahs-witnesses/

ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΙΛΙΑΣΤΕΣ

ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΙΡΕΣH

Μόνο η αλήθεια του Θεού σώζει τον άνθρωπο. Αυτή η αλήθεια μας φανέρωσε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός. Ήρθε στον κόσμο για να "κηρύξει το ευαγγέλιο του Θεού" (Μαρκ. 1,14). Να διδάξει και να "μαρτυρίσει την αλήθεια"(Ιω. 18,37). Γνωρίζοντας, λοιπόν ο άνθρωπος την αλήθεια του Χριστού ελευθερώνεται από την αμαρτία (Ιω. 8,32). Υπακούοντας σ' αυτήν μετέχει στην αληθινή ζωή (Ιω. 14,6)

Απέναντι στην αλήθεια του Θεού βρίσκεται η πλάνη και η αίρεση. Η πλάνη αρνείται την αλήθεια και η αίρεση τη νοθεύει. Έτσι ο άνθρωπος που έπεσε σε πλάνη ή παρασύρθηκε απο την αίρεση χάνει τη δυνατότητα της σωτηρίας.

Η Εκκλησία που είναι "ο στύλος και το στήριγμα της αλήθειας"( Ά Τιμ. 3,15), απο τα πρώτα χρόνια ακόμη, αγωνίστηκε σκληρά να κρατήσει ακέραιη και ανόθευτη την αλήθεια, που μας παρέδωσε ο Χριστός. Η συνεχής φροντίδα των Αποστόλων και των διαδόχων τους ήταν να προφυλάξουν τους χριστιανούς από τις πλανεμένες διδασκαλίες, τους "ψευδοδιδασκάλους" και τους "ψευδοπροφήτες (Ματθ. 7,15 ΄Β Πετρ. 2,1 Ά Ιω. 4,1 )

Ανθρώποι αιρετικοί που προσπάθησαν να διαστρέψουν την αλήθεια (Πραξ. 20,30), εμφανίστηκαν πολλοί. Τέτοιοι παλαιότερα ήταν οι Αρειανοί, οι Πνευματομάχοι, οι Εικονομάχοι και άλλοι. Αιρετικοί υπάρχουν και στις μέρες μας. Εξίσου επικίνδυνοι με τους παλιούς, και υπηρετώντας τον ίδιο πάντα στόχο: κηρύσσοντας "διεστραμμένα" να αποσπούν τους χριστιανούς "οπίσω αυτών". Στην αίρεση τους.

Απο τους πιό επικίνδυνους αιρετικούς των ημερών μας είναι και οι Χιλιαστές. Σ' αυτούς αναφέρονται τα παρακάτω. Σκοπό έχουν να σε πληροφορήσουν για το τι πρέπει να γνωρίζεις γι' αυτούς. Διάβασε τα με προσοχή. Προσπάθησε ν' ανταποκριθείς σε οτι με αγάπη σου ζητάμε. Κάνε να φτάσει και σε χέρια άλλων αδελφών μας, που πιθανόν βρίσκονται σε άγνοια ή ακόμη και σε κίνδυνο.

"Προσέχετε τους ψευδοπροφήτες, οι οποίοι σας έρχονται με ένδυμα προβάτων, ενώ μέσα τους είναι λύκοι αρπακτικοί"

Ο ΚΥΡΙΟΣ (Ματθ. 7,15)

ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΙ.

Οι πιό βασικές αλήθειες τις πίστεως μας σε αντίθεση με τους Χιλιαστές που είναι από τους πιό φοβερούς αιρετικούς όλων των εποχών, διότι υιοθέτησαν και κηρύττουν τις περισσότερες από τις πλάνες, που στηρίχτηκαν κατά καιρούς από διάφορους αιρεσιάρχες. Σ' αυτές πρόσθεσαν και πολλές άλλες. Εδώ απλώς αναφέρουμε τις μεγαλύτερες. 

ΟΡΘΟΔΟΞΗ  ΠΙΣΤΗ1.Βασική αλήθεια του Χριστιανισμού είναι η πίστη στην Αγία Τριάδα. Ο Θεός είναι Ένας κατά την ουσία αλλά ταυτόχρονα Τριαδικός, δηλαδή τρία Πρώσοπα, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα.

2. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός είναι "Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού". Γεννημένος προαιώνια από το Θεό Πατέρα, είναι της ίδιας ουσίας και της φύσεως μ' Εκείνον. Όντας λοιπόν τέλειος Θεός, έγινε και τέλειος άνθρωπος "δια την ημετέραν σωτηρίαν"

3. Το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρώσοπο της Αγίας Τριάδος. Όπως ο Υιός, που γεννιέται από το Θεό Πατέρα, είναι της ίδιας φύσεως μ' Εκείνον, έτσι και το Άγιο Πνεύμα, που εκπορεύεται επίσης απο τον Πατέρα (Ιω. 15,26), είναι πάλι της ίδιας φύσεως και της ίδιας ουσίας, δηλαδή Θεός.

4. Ο άνθρωπος δεν αποτελείται μόνο απο σώμα. Έλαβε από το δημιουργό Θεό και ψυχή, που είναι αθάνατη. Ακόμη δεχόμαστε πώς η ζωή συνεχίζεται και μετά το θάνατο μάς.

5. Για μας τους Ορθοδόξους η Παναγία είναι "η μητέρα του Κυρίου" μας

6. Εμείς τιμούμε τους Αγίους του Θεού, δηλαδή εκείνους που αφιέρωσαν ολόκληρη τη ζωή τους στο Θεό και έζησαν ακολουθώντας πιστά το θέλημα Του. Δεχόμαστε ακόμη πως αυτή η μετοχή τους στη θεία ζωή, τους δίνει τη δυνατότητα να μεσιτεύσουν στο Θεό για μας.

7. Ως χριστιανοί ανήκουμε στην Εκκλησία, που είναι το σώμα του Χριστού μας. Σωζόμαστε μόνο όταν είμαστε μέλη της Εκκλησίας και όταν γινόμαστε μέτοχοι της θείας χάριτος μέσω των μυστηρίων, που συνέστησε και παράδωσε ο ίδιος ο Λυτρωτής μας Ιησούς.

8. Ο Σταυρός του Κυρίου μας είναι το καύχημα όλων των πιστών, αφού επάνω του θυσιάστηκε ο Λυτρωτής μας. Τον τιμούσαν και τον προσκυνούσαν οι χριστιανοί ήδη από τα αποστολικά χρόνια. Έτσι κι εμείς εξακολουθούμε να τον σεβόμαστε και να τον προσκυνούμε.

9. Οι Ορθόδοξοι τιμούμε και ασπαζόμαστε τις ιερές εικόνες. Όχι βέβαια, τα ξύλα, αλλά τα εικονιζόμενα ιερά πρόσωπα.

ΧΙΛΙΑΣΜΟΣ.

1. Οι Χιλιαστές όχι μόνο απορρίπτουν την πίστη στον Τριαδικό Θεό, αλλά φτάνουν να γράφουν πώς η Τριαδική διδασκαλία προέρχεται από τη "διάνοια του Σατανά" ( Άρα λένε πώς ένας Άγιος Σπυρίδονας αποδυκνείοντας αυτά σκεφτόταν απο τον Σατανά)

2. Οι Χιλιαστές, όπως ο παλιός αιρεσιάρχης Άρειος, που καταδικάστηκε απο την Ά οικουμενική Σύνοδο, αρνούνται τη θεότητα του Χριστού μας και διδάσκουν πως είναι κτίσμα, δηλαδή δημιούργημα του Θεού. Αυτή και μόνο η πλάνη τους δείχνει πως είναι "αντίχριστοί"

3. Για το Άγιο Πνεύμα οι Χιλιαστές προχωρούν ακόμη πιό πέρα και από τους παλιούς Πνευματομάχους, που καταδίκασε η ΄Β οικουμενική Σύνοδος. Δεν παραδέχονται όχι μόνο τη θεότητα Του, αλλά ούτε και την πρωσοπική Του υπόσταση. Το θεωρούν απλώς ενεργό δύναμη του Θεού.

4. Οι Χιλιαστές δεν πιστεύουν στην αθανασία της ψυχής, όπως παλιά οι Θνητοψυχίτες. Γι' αυτούς ο άνθρωπος είναι μόνο σώμα. Ότι ονομάζουμε ψυχή, έιναι απλώς η ζωή, όπως ακριβώς η ζωή των ζώων. Πεθαίνοντας ο άνθρωπος περιέρχεται στην ανυπαρξία. Εκμηδενίζεται.

5. Οι Χιλιαστές δεν αναγνωρίζουν την Παναγία ως Θεοτόκο και παρερμηνεύοντας , όπως το συνηθίζουν, διάφορα χωρία της Γραφής, απορρίπτουν οτι υπήρξε Αειπάρθενος.

6. Οι Χιλιαστές αρνούνται την ύπαρξη των Αγίων και επομένως τις μεσιτείες τους και την τιμητική προσκύνηση τους εκ μέρους των πιστών. Και είναι φυσικό, αφού δέχονται πως οι άνθρωποι- άρα και οι Άγιοι - μετά το θάνατο τους εκμηδενίζονται.

7. Οι Χιλιαστές δεν πιστεύουν στην Εκκλησία. Αρνούνται τη σωστική χάρη των μυστηρίων. Πολεμούν και διαβάλλουν τους κληρικούς.

8. Οι Χιλιαστές δεν χρησιμοποιούν και δεν τιμούν το Σταυρό. Είναι χαρακτηριστικό: Δεν κάνουν ποτέ το σημείο του σταυρού! Φτάνουν μάλιστα ν' αποκαλούν εμάς τους χριστιανούς που τον κάνουμε ειδωλολάτρες!

9. Οι Χιλιαστές είναι εικονομάχοι. Όχι μόνο δεν τιμούν και δεν προσκυνούν τις εικόνες αλλά τις χλευάζουν και τις καταπατούν.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ.

Ασφαλώς κάτι έχεις ακούσει για τους Χιλιαστές. Ακόμη είναι πιθανό να έχουν χτυπήσει και την πόρτα του σπιτιού σου ή να τους είδες κάπου (στη λαϊκή αγορά, σε μια πλατεία, σε κάποιο δρόμο), να πουλούν τα βιβλία και τα περιοδικά τους. Λοιπόν, τι ακριβώς είναι οι Χιλιαστές;

Πρόκειται για μιά ύπουλη και επικίνδυνη αίρεση. Μια ξενόφερτη και ξενοκίνητη οργάνωση. Μια τεράστια πολυεθνική μετοχική εταιρία, που εδρεύει στο Μπρούκλιν της Αμερικής και από εκεί, μέσω βιβλίων και περιοδικών της που διοχετεύει σ' ολόκληρο τον κόσμο, κηρύττει τις πιό χοντροκομμένες πλάνες και επαναλαμβάνει τις περισσότερες από τις αντιχριστιανικές διδασκαλίες, που μέχρι σήμμερα υποστήριξαν οι διάφοροι αιρετικοί.

Η οργάνωση των Χιλιαστών (" Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά") ξεκίνησε τον περασμένο αιώνα (1881). Ιδρυτής και πρώτος αρχηγός της υπήρξε ο αμερικανοεβραίος έμπορος Κάρολος Ρώσσελ.

Οι Χιλιαστές μας παρουσιάζονται με διάφορα ονόματα. Είναι κι αυτό ένα από τα πολλά τεχνάσματα τους. Αλλάζουν συχνά όχι μόνο ονόματα αλλά και διδασκαλία, όταν αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους.

Τα πιό γνωστά ονόματα τους είναι Χιλιαστές και μάρτυρες του Ιεχωβά. ΧΙΛΙΑΣΤΕΣ ονομάστηκαν,. γιατί πιστεύουν πως ο Χριστός θα έρθει στη γή για να εγκαθιδρύσει μιά επίγεια βασιλεία, που θα διαρκέσει χίλια χρόνια. Έφτασαν μάλιστα να ορίσουν και χρονολογίες για "το τέλος του πονηρού κόσμου" και την έναρξη της βασιλείας, που βέβαια, διαψεύστηκα. Η τελευταία χρονολογία που είχαν ορίσει ήταν το φθινόπωρο του 1975. Για μιά ακόμη φορά έπεσαν έξω και γελοιοποιήθηκαν!

Οι Χιλισαστές θέλουν να αποκαλούνται ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ. Με την ονομασία αυτή "Γιεχωβάδες") είναι και πιό γνωστοί στο λαό μας. Γιατί θέλουν να ονομάζονται έτσι; Διότι ισχυρίζονται πως ο Θεός πρέπει να αποκαλείται μόνο με το εβραϊκό του όνομα "Ιεχωβά". Όποιος δεν ονομάζει έτσι τον Θεό δεν σώζεται! Ο ισχυρισμός αυτός είναι τελείως αστήρικτος. Όχι μόνο διότι ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη ονομάζεται ακριβέστερα "Γιαχβέ" αλλά και διότι το όνομα αυτό δεν είναι το μοναδικό. Στην Π. Διαθήκη υπάρχουν κι άλλα ονόματα του Θεού (Ων, Θεός Αβρααμ κ.τ.λ.).

Τελευταία οι Χιλιαστές διεκδικούν ακόμη και το όνομα του ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ. Ωστόσο, είναι ολοφάνερο πως το κάνουν για να εξαπατήσουν τους απλούς και ακατόπιστους αδελφούς μας. Χριστιανοί είναι μόνο εκείνοι που πιστεύουν στο Χριστό. Όσοι αρνούνται τη θεότητα Του, όπως οι Χιλιαστές, είναι αντίχριστοι.

" Αγαπητοί, να μην πιστεύεται σε κάθε πνεύμα, αλλά να δοκιμάζεται τα πνεύματα, εάν είναι από το Θεό, διότι πολλοί ψευδοπροφήτες βγήκαν στον κόσμο"

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ( Ά Ιω. 4,1)

ΠΩΣ ΔΡΟΥΝ.

Μιλώντας για την οργάνωση των μαρτύρων του Ιεχωβά, θα πρέπει να καταλάβουμε καλά πως πρόκειται για ένα κολοσσιαίο οικονομικό οργανισμό. Με κέντρο το Μπρούκλιν της Αμερικής η οργάνωση κατευθύνει μιά απίθανη προσηλυτιστική προπαγάνδα, για την οποία διατίθενται ανυπολόγιστα οικονομικά μέσα και στην οποία στρατεύονται τα ατυχή θύματα της χιλιαστικής πλάνης.

Κάθε μάρτυρας του Ιεχωβά είναι ένα εξάρτημα αυτού του τεράστιου μηχανισμού και όργανο των σχεδίων του Μπρούκλιν. Ο "ζήλος" που βλέπουμε να έχουν, δίδοντας τα έντυπα τους και κηρύττοντας τις ιδέες τους, είναι αποτέλεσμα ψυχολογικού καταναγκασμού.

Το πιο σπουδαίο έργο των Χιλιαστών είναι η εξάπλωση των διδασκαλιών τους και η διάδοση των βιβλίων και των περιοδικών τους όπως η "ΣΚΟΠΙΑ" και το "ΞΥΠΝΑ". Είναι τόσο μεγάλη η πλύση εγκεφάλου που υφίστανται, ώστε τους κάνει να πιστεύουν πώς αυτό που κάνουν είναι το πιό σπουδαίο έργο και ότι αποτελεί υπηρεσία και λατρεία πρός τον Ιεχωβά!

Το σκοπό αυτό υπηρετεί ο μηχανισμός και η ιεραρχία της οργανώσεως που έχουν, το άφθονο χρήμα που ξοδεύουν και εισπράττουν, οι συναθροίσεις που πραγματοποιούν, τα συνέδρια που οργανώνουν.

Οι Χιλιαστές κινούνται παντού:

Επισκέπτονται συνοικίες και γυρίζουν απο σπίτι σε σπίτι.

Κυκλοφορούν στους δρόμους, τις πλατείες, τις στάσεις των λεωφορείων, και σταματούν ανύποπτους διαβάτες.

Στέκονται στους φωτεινούς σηματοδότες των δρόμων προτείνοντας τα περιοδικά τους σε οδηγούς αυτοκινήτων.

Τελευταία εμφανίζονται και στους χώρους των λαϊκών αγορών.

Οι Χιλιαστές αρέσκονται να ονομάζονται και "σπουδαστές των Γραφών". Κρατούν πάντοτε στα χέρια ή στις τσάντες τους την Αγία Γραφή και είναι έτοιμοι, αν χρειαστεί, ν' αρχίσουν να αραδιάζουν επιλεγμένα βιβλικά χωρία. Μην τους πιστεύεις. Για τους Χιλιαστές πάνω απο την Αγία Γραφή βρίσκεται το περιοδικό "ΣΚΟΠΙΑ". Τα χωρία της Αγίας Γραφής, που παρερμηνεύουν φρικτά, τα χρησιμοποιούν για να εξαπατήσουν τους αφελείς.

Ένα από τα πολλά τεχνάσματα που χρησιμοποιούν οι Χιλιαστές, είναι και η ευγένεια. Χτυπώντας την πόρτα ενός σπιτιού εμφανίζονται γλυκομίλητοι και χαμογελαστοί. Προσοχή! Δεν είναι αυθόρμητη η συμπεριφορά τους. Έχουν πάρει οδηγίες γι' αυτό. Και το κάνουν για να ξεγελάσουν τα υποψήφια θύματα τους.

ΠΩΣ Ν' ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ.

Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε καλά: Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πολύ επικίνδυνοι.Τόσο για τις φοβερές πλάνες που διδάσκουν όσο και για το σύστημα που ακολουθούν, προκειμένου να μας αιχμαλωτίσουν στην αίρεση τους. Είναι ανάγκη, λοιπόν, να είμαστε πάντοτε προσεκτικοί και ν' αντιδρούμε σωστά.

Αν χτυπήσουν την πόρτα μας, θα τους διώξουμε χωρίς καμιά συζήτηση. Είναι αφέλεια να πιστεύουμε πως με τη συζήτηση μαζί τους είναι πιθανό να τους βοηθήσουμε. Δεν έρχονται να μας ακούσουν. Έρχονται για να πλασάρουν το δηλητήριο της πλάνης τους, ακολουθώντας καλά μελετημένο και δοκιμασμένο σχέδιο. Συζήτηση μαζί τους σημαίνει γι' αυτούς πως δείξαμε ενδιαφέρον. Θ' ανοίξουν καρτέλα με τα στοιχεία μας. Και μετά από λίγες μέρες θα μας ξανάρθουν.

Μακριά από τα χέρια μας τα περιοδικά τους "ΣΚΟΠΙΑ" και "ΞΥΠΝΑ", καθώς και τα διάφορα βιβλία τους. Ούτε μια δραχμή για τον κορβανά (ταμείο) των μαρτύρων του Ιεχωβά. Δεν αγοράζουμε, λοιπόν, τίποτε και δεν δεχόμαστε τίποτε, έστω κι αν μας το προσφέρουν δωρεάν.

Αν εμφανιστούν Χιλιαστές στη συνοικία και τη γειτονιά μας, δεν φτάνει εμείς μόνο να μην τους ανοίξουμε την πόρτα. Πρέπει να ενημερώσουμε σχετικά και τους άλλους ενοίκους της πολυκατοικίας ή τους γείτονες μας. Να ξέρουν κι εκείνοι για τι πρόκειται. Ακόμη ας φροντίσουμε αμέσως να ειδοποιήσουμε και τον εφημέριο της ενορίας μας.

Τους ιερείς μας ακόμη ενημερώνουμε, αν μάθουμε πως σε κάποιο σπίτι της γειτονιάς μας γίνονται συναθροίσεις Χιλιαστών ή ακόμη αν πληροφορηθούμε πως κάποιος αδελφός μας χριστιανός κινδυνεύει να πέσει στα δίχτυα τους.

Δεν παραλείπουμε επίσης να επισημαίνουμε τον κίνδυνο και στους συγγενείς και φίλους μας και να τους συνιστούμε να μη δέχονται επισκέψεις Χιλιαστών στα σπίτια τους.

Είναι χρήσιμο και για μας τους ίδιους, αλλά και για να μπορέσουμς να προστατεύσουμς και άλλους, να είμαστε κατατοπισμένοι πάνω στα όσα διδάσκουν οι Χιλιαστές. Υπάρχουν σήμερα αξιόλογα αντιχιλιαστικά βιβλία, που μπορεί ο εφημέριος μας να υποδείξει ή και μόνοι μας να αναζητήσουμε στα χριστιανικά βιβλιοπωλεία.

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ.

Είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί. Ο Κύριος μας ζητά ν' αγαπάμε όλους τους ανθρώπους. Επομένως και τους Χιλιαστές, που έπεσαν θύματα μιας καταχθόνιας προπαγάνδας.

Λυπούμαστε βαθιά γιατί πρόδωσαν την πίστη τους κι απομακρύνθηκαν από την αλήθεια του Χριστού. Εκείνο που θέλουμε και προσευχόμαστε, είναι να τους φωτίσει ο Θεός να επιστρέψουν στο φώς και στην ορθή πίστη.

Αν κάτι αποστρεφώμαστε, αυτό δεν είναι οι μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά οι φρικτές αιρέσεις που υποστηρίζουν και προσπαθούν με λυσσαλέο πείσμα να μας επιβάλλουν.

Ανήκουμε ως χριστιανοί στην ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, δηλαδή την Εκκλησία που κράτησε ανόθευτη κι απαραχάρακτη την αλήθεια, την οποία αποκάλυψε στους ανθρώπους ο Χριστός μας και μας παρέδωσαν οι Απόστολοι του.

Αυτό ασφαλώς αποτελεί για μας ένα υψηλό προνόμιο και μια μεγάλη τιμή. Ταυτόχρονα όμως, γεννά και ορισμένες υποχρεώσεις. Έχουμε χρέος να γνωρίζουμε την πίστη μας. Ποιά είναι η διδασκαλία της Εκκλησίας μας.Ιδιαίτερα οφείλουμε να μελετούμε την Αγία Γραφή, που είναι ο ζωντανός λόγος του Θεού. Πρέπει να τονίσουμε πως, αν οι Χιλιαστές καταφέρνουν μερικές φορές να εξαπατούν, αυτό γίνεται γιατί πολλοί απο μας τους χριστιανούς είμαστε ακατατόπιστοι στα θέματα της πίστεως.

Η ορθόδοξη πίστη, ωστόσο, δεν είναι μόνο υπόθεση γνώσεως. Κυρίως είναι ορθός τρόπος ζωής. Ο Χριστός καλεί όλους μας όχι απλώς να Τον γνωρίσουμε, αλλά να ζήσουμε τη δική Του ζωή μέσα στην Εκκλησία που ο ίδιος ίδρυσε.

Η συνεπής χριστιανική ζωή όλων μας είναι η πιο πειστική απόδειξη ότι η πίστη μας είναι η μόνη ορθή πίστη.Ο χριστιανός που ζει ενωμένος με το Χριστό με τη συχνή προσευχή, με τακτική συμμετοχή στα μυστήρια και την κοινή λατρεία, τη ζωή και τα έργα της ενορίας του, βρίσκεται σε ασφάλεια.

Ανήκοντας οργανικά και όχι τυπικά στα λογικά πρόβατα της ποίμνης του Χριστού, που είναι η Εκκλησία, δεν κινδυνεύεις από τους λύκους, τους διάφορους δηλαδή αιρετικούς ( Ιω. 10,1-16)

http://www.imk-agparaskeve.gr/index.php/antieretika-arthra/47-martires-iexoba/116-2010-03-26-15-52-29

ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ & ΕΟΡΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ

ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΜΗΝΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2020

     &

 ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΤΟΥ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου

21:00 - 22:00:  Βραδινή Θεία Λειτουργία εις τιμή και μνήμη των Αγίων Βαρβάρας & Σάββα του ηγιασμένου  (χωρίς δήλωση συμμετοχής)

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου (Μνήμη του Αγ. Νικολάου επισκόπου Μύρων)

10:00 - 11:00:  Θεία Λειτουργία  (Μόνο με δήλωση συμμετοχής)

 

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου (Μνήμη του Αγ. Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος)

09:00 - 10:00:  Θεία Λειτουργία  (χωρίς δήλωση συμμετοχής)

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου (Μνήμη των Αγίων Προπατόρων)

10:00 - 11:00:  Θεία Λειτουργία  (Μόνο με δήλωση συμμετοχής)

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου (Μνήμη του Αγ. Ιερομάρτυρος Ελευθερίου)

20:00 - 21:00:  Βραδινή Θεία Λειτουργία εις τιμή και μνήμη του Αγ. Ελευθερίου (χωρίς δήλωση συμμετοχής)

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου (Μνήμη του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου)

10:00 - 11:00:  Θεία Λειτουργία  (Μόνο με δήλωση συμμετοχής)

  Σημείωση

Από σήμερα ΔΕΝ τελούνται Μνημόσυνα έως και 7 Ιανουαρίου

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου (Μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας)

20:00 - 21:00:  Βραδινή Θεία Λειτουργία εις τιμή και μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αναστασία της Φαρμακολυτρίας (χωρίς δήλωση συμμετοχής)

 

 Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου

Πρωί: 08:00 - 9:00:  Η ακολουθία των Βασιλικών Ωρών  (χωρίς δήλωση συμμετοχής)

Βράδυ: 22:30 - 23:30:  Βραδινή Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων (Με δήλωση συμμετοχής)

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ!!!

Λόγο των μέτρων απαγόρευσης που υπάρχουν ΔΕΝ θα βγουν τα παιδιά της Ορθοδόξου Νεολαίας της ενορίας μας για τα πατροπαράδοτα Κάλαντα.

 

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου (ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ)

Α: 07:30 - 08:30:  Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων  (Μόνο με δήλωση συμμετοχής)

Β: 09:30 - 10:30:  Όρθρος των Χριστουγέννων  (Μόνο με δήλωση συμμετοχής)

 

 Σάββατο 26 Δεκεμβρίου (Σύναξις Υπεραγίας Θεοτόκου)

09:00 - 10:00:  Θεία Λειτουργία  (χωρίς δήλωση συμμετοχής)

 

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου

10:00 - 11:00:  Θεία Λειτουργία  (Μόνο με δήλωση συμμετοχής)

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου

18:00 - 19:00: Μέγας Εσπερινός (χωρίς δήλωση συμμετοχής)

 

Παρασκευή 1 Ιανουαρίου (Περιτομή του Κυρίου & Του Αγίου Βασιλείου)

11:30 - 12:30: Θεία Λειτουργία και  κοπή της Βασιλόπιττας της Ενορίας μας. (Μόνο με δήλωση συμμετοχής)

 

Κυριακή 3 Ιανουαρίου

   10:00 - 11:00:  Θεία Λειτουργία  (Μόνο με δήλωση συμμετοχής)

Τρίτη 5 Ιανουαρίου (Παραμονή των Θεοφανείων)

             09:00 - 10:00:  Θεία Λειτουργία  (Μόνο με δήλωση συμμετοχής)

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου (Άγια Θεοφάνεια)

                 10:00 - 11:00:  Θεία Λειτουργία  (Μόνο με δήλωση συμμετοχής)

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ!!!

Λόγο των μέτρων απαγόρευσης που υπάρχουν για πρώτη φορά μετά από 8 έτη ΔΕΝ θα γίνει ο καθαγιασμός των Υδάτων & των σπιτιών

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου (Σύναξις του Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου)

09:00 - 10:00:  Θεία Λειτουργία  (χωρίς δήλωση συμμετοχής)

 

ΠΡΟΣΟΧΗ!!!

ΩΡΑ ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗΣ ΣΤΟ ΝΑΟ

30 ΛΕΠΤΑ με 15 ΛΕΠΤΑ πριν από κάθε ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

 

Αμέσως μετά την έναρξη της Θείας Λειτουργία οι πόρτες του Ναού θα κλείνουν

 

ΩΡΕΣ ΑΤΟΜΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Οι ώρες που ο Ναός θα παραμένει καθημερινά και το Σάββατο ΑΝΟΙΧΤΟΣ για την προσωπική μας ατομική προσευχή είναι από 09:30 έως 13:00 & από 17:00 έως 18:30

 

Και την Κυριακή ο Ναός θα παραμένει ΑΝΟΙΧΤΟΣ από τις 08.00 το πρωί έως τις 13:00 το μεσημέρι.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΚΑΙ

ΔΗΛΩΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΜΕ ΓΡΑΠΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΕΣΩ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ WhatsApp

Στο Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 0178 68 14 514