BRIEF DES METROPOLITEN VON DEUTSCHLAND AUGOUSTINOS AN DIE GLÄUBIGEN DER GRIECHISCH-ORTHODOXEN METROPOLIE VON DEUTSCHLAND

BRIEF DES METROPOLITEN VON DEUTSCHLAND AUGOUSTINOS

AN DIE GLÄUBIGEN

DER GRIECHISCH-ORTHODOXEN METROPOLIE VON DEUTSCHLAND

Bonn, den 29. April 2020

Liebe Brüder und Schwestern in Christus,

als Euer geistlicher Vater wende ich mich heute an Euch, vor allem um Euch zu beglückwünschen, dass Ihr dem Aufruf unserer Kirche „Bleibt zuhause aus Nächstenliebe“ mit bewundernswerter Geduld und Konsequenz, mit bewegender  Solidarität in Wort und Tat, aber auch mit noch nie dagewesenen persönlichen Opfern gefolgt seid. Dabei war sicher aus kirchlicher Sicht in dieser langen Zeit der Pandemie, die fehlende Möglichkeit, die Gottesdienste in der Kirche, insbesondere in der Karwoche und zu Ostern mitzufeiern, das größte dieser Opfer.

Ich bin sehr froh, dass die überwiegende Mehrheit der Christen in unseren Gemeinden gesund geblieben ist. Ich bete zu Gott, dass Ihr weiterhin alle gesund bleibt. Gleichzeitig versichere ich Euch, dass ich zutiefst betrübt bin über den Verlust unserer Brüder und Schwestern, die den Kampf mit dem Coronavirus verloren und Verwandte und Freunde zurückgelassen haben, die nun das zusätzliche Kreuz der Trauer tragen müssen. Nicht wenige von diesen konnten sogar die verstorbenen Angehörigen nicht auf ihrem letzten Weg begleiten, was besonders schmerzlich ist. Ich bete inständig dafür, dass die Entschlafenen zur Ruhe gelangen mögen an jenem Orte „wo kein Schmerz und Kummer mehr ist“, und die Trauernden Trost und Stärkung erfahren mögen finden durch die Macht der wunderbarsten Botschaft auf der Welt: Christus ist auferstanden!

In meiner diesjährigen Osterbotschaft, in der ich Euch die Hoffnung der Auferstehung verkündete, schrieb ich unter anderem: „ich bitte Euch, bleibt unserer gemeinsamen Mutter, der Kirche, treu, die gerade in diesen schwierigen Zeiten hilft, wo sie kann, und deshalb auch jede Hilfe verdient.“ Heute bitte ich Euch noch einmal ganz konkret, Eurer Kirche mit allen Euch zur Verfügung stehenden Kräften zu helfen. Die Schliessung unserer Kirchen durch höhere Gewalt beraubt derzeit unsere Metropolie ihrer wichtigsten Ressourcen und gefährdet ihre Handlungsfähigkeit und ihren uneingeschränkten Dienst an den Menschen, an Euch allen, eben so wie das rechte Zeugnis unseres Glaubens im Herzen Europas. Unsere Kirche in Deutschland  existiert - und das ist in der Tat ein Wunder - dank Eurer Spenden: dank der Kerzen, die Ihr in der Kirche anzündet, dank Eurer Kollektenspenden, dank Eurer ehrenamtlichen Arbeit in der Kirche und dank der freiwilligen Spenden als Dauerauftrag.

Für letztere habe ich mich bereits im Jahr 2011 eingesetzt. Auch damals waren es schwierige Zeiten. Ihr seid aber trotzdem meinem damaligen Appell gefolgt. Auch jetzt bitte ich, bei allem Verständnis für die derzeitigen Schwierigkeiten, euch wiederum, Eurer Kirche so viel wie möglich zu helfen. Unser Ziel ist es, die Zahl der freiwilligen Dauerspenden deutlich zu erhöhen. Ein jeder von Euch und eine jede von Euch kann der eigenen Kirchengemeinde durch einen monatlichen Beitrag helfen, so geringfügig er auch sein mag. Sprecht mit Eurem Gemeindepfarrer und besorgt Euch das entsprechende Formular für einen Dauerauftrag. Am Ende eines jeden Jahres könnt Ihr dann auch für diese Spenden die vom Gesetzgeber vorgesehene Zuwendungsbescheinigung zwecks Steuerabzug zur Vorlage beim Finanzamt erhalten.

Diesen Brief schreibt Euer geistlicher Vater, der durch Gottes Gnade ein Alter von 82 Jahren erreicht hat, wovon 60 Jahre im kirchlichen Dienst hier in Deutschland verbracht wurden. Diejenigen von Euch, die mich kennen, wissen, was meine Überzeugung und mein ganz besonderes Anliegen ist. Ich glaube nämlich fest daran, dass Deutschland Gastarbeiter gerufen hat und Gott dauerhaft orthodoxe Christen in die Mitte Europas geschickt hat. Deswegen wagt es Euer Bischof diesen leidenschaftlichen Appell an Euch zu richten - nicht für sich selbst oder seine Priester, früher oder später wird keiner von uns mehr da sein – sondern um gemeinsam sicherzustellen, dass, solange diese Welt existiert, es Kirchen gibt, in denen unsere Nachfahren getauft werden und heiraten und unsere Kinder und Kindeskinder und alle nachfolgenden Generationen beten und das Heil Gottes erfahren können.

Bleibt gesund an Leib und Seele! Ich umarme Euch alle väterlich und rufe euch aus ganzem Herzen zu: Christus ist auferstanden!

Euer Metropolit

+ Augoustinos von Deutschland

Das Bankkonto der Kirchengemeinde lautet:

Sparkasse Gütersloh

Griechisch-Orthodoxen Kirchengemeinde Hl. Therapon

IBAN: DE47 4785 0065 0000 0502 11

BIC: WELADED1GTL

ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Βόννη, 29 Ἀπριλίου 2020

Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφές,

ὡς πνευματικὸς πατέρας σας ἐπικοινωνῶ σήμερα μαζί σας πρωτίστως γιὰ νὰ σᾶς συγχαρῶ, ποὺ ἀνταποκριθήκατε στὸ κάλεσμα τῆς Ἐκκλησίας «μένουμε στὸ σπίτι ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον μας» μὲ θαυμαστὴ ὑπομονὴ καὶ συνέπεια, μὲ συγκινητικὲς πράξεις ἀλληλεγγύης, ἀλλὰ καὶ μὲ πρωτόγνωρες προσωπικὲς θυσίες. Ἀπὸ ἐκκλησιαστικῆς πλευρᾶς κορυφαία θυσία εἶναι ἡ στέρηση τοῦ ἐκκλησιασμοῦ σας τὴ μεγάλη αὐτὴ περίοδο τῆς πανδημίας καὶ εἰδικὰ κατὰ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ τὸ Ἅγιο Πάσχα.

Εἶναι μεγάλη ἡ χαρά μου ποὺ ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν Χριστιανῶν στὴν ὁμογένεια παραμένετε ὑγιεῖς· προσεύχομαι ὁλόψυχα στὸν Θεὸ νὰ συνεχίσετε νὰ χαίρετε ἄκρας ὑγείας. Ταυτόχρονα, σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι εἶναι βαθειὰ ἡ θλίψη μου γιὰ τὶς ζωὲς τῶν ἀδελφῶν μας ποὺ ἔχασαν τὴν μάχη μὲ τὸν κορωνοϊὸ καὶ ἄφησαν πίσω τους συγγενεῖς καὶ φίλους, οἱ ὁποῖοι σηκώνουν τὸν ἐπιπρόσθετο σταυρὸ τοῦ πένθους. Δὲν εἶναι λίγοι κι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν μπόρεσαν κἂν νὰ ἀποχαιρετίσουν τοὺς δικούς τους στὸ τελευταῖο τους ταξίδι, πρᾶγμα ἐξόχως ὀδυνηρό. Θερμὴ εἶναι ἡ προσευχή μου οἱ μὲν κεκοιμημένοι νὰ ἀναπαύονται στὸν τόπο «ὅπου δὲν ὐπάρχει πλέον πόνος καὶ λύπη», οἱ δὲ πενθοῦντες νὰ στηρίζονται στὴ δύναμη τῶν ὡραιότερων λέξεων ποὺ ἀκούστηκαν πάνω στὴ γῆ: Χριστὸς ἀνέστη!

Στὸ φετινὸ πασχαλινὸ μήνυμά μου πρὸς ἐσᾶς, μὲ τὸ ὁποῖο σᾶς μετέφερα τὴν ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως, ἔγραφα μεταξὺ ἄλλων: «σᾶς παρακαλῶ νὰ μείνετε πιστοὶ στὴν κοινὴ Μητέρα μας Ἐκκλησία, ἡ ὁποία, ἰδίως στοὺς δύσκολους αὐτοὺς καιρούς, βοηθᾶ ὅπου μπορεῖ καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀξίζει κι Αὐτὴ τὴ δική μας βοήθεια». Σήμερα, γιὰ ἄλλη μιὰ φορά, σᾶς παρακαλῶ τελείως συγκεκριμένα νὰ βοηθήσετε τὴν Ἐκκλησία σας ὅσο περισσότερο μπορεῖτε. Οἱ λόγῳ ἀνωτέρας βίας σφαλισμένοι ναοί μας στεροῦν αὐτὸ τὸν καιρὸ τὴν Ἐκκλησία μας ἀπὸ τοὺς κύριους πόρους ποὺ ἔχει, ὥστε νὰ διακινδυνεύει ἡ ὁμαλὴ λειτουργία της, ἡ ἀνεμπόδιστη διακονία τοῦ λαοῦ της, ὅλων σας, καθὼς καὶ ἡ ἀπρόσκοπτη μαρτυρία τῆς πίστης μας στὴν καρδιὰ τῆς Εὐρώπης. Ἡ Ἐκκλησία μας στὴ Γερμανία - καὶ αὐτὸ εἶναι πράγματι θαυμαστό - ὑπάρχει χάρη στὶς δικές σας δωρεές: χάρη στὸ κεράκι ποὺ ἀνάβετε στὴν ἐνορία σας, στὰ χρήματα ποὺ βάζετε στὸν δίσκο, στὴν ἀφιλόκερδη ἐργασία ποὺ προσφέρετε στὸ ναό, καθὼς καὶ στὶς ἐθελοντικὲς συνδρομές σας.

Γι᾽ αὐτὲς τὶς τελευταῖες σᾶς πρωτομίλησα τὸ 2011. Ἦταν καὶ τότε, γιὰ ἄλλους λόγους, μιὰ δύσκολη χρονιά. Παρ᾽ ὅλα αὐτὰ ἀνταποκριθήκατε στὸ κάλεσμά μου ἐκεῖνο. Τώρα, σᾶς παρακαλῶ καὶ πάλι, κατανοώντας τὶς πρακτικὲς δυσκολίες τῆς παρούσας συγκυρίας, νὰ συνδράμετε τὴν Ἐκκλησία σας ὅσο μπορεῖτε. Στόχος μας εἶναι νὰ αὐξήσουμε σημαντικὰ τὶς ἐθελοντικὲς συνδρομές. Βοηθῆστε ὁ καθένας καὶ ἡ καθεμία σας τὴ δική σας ἐνορία μὲ μία ἐθελοντικὴ συνδρομή, ὅσο συμβολικὴ κι ἂν εἶναι αὐτή. Μιλῆστε μὲ τὸν ἱερέα σας καὶ προμηθευτεῖτε τὸ εἰδικὸ ἔντυπο γιὰ τὴν πάγια ἐντολή (Dauerauftrag). Στὸ τέλος κάθε χρόνου μπορεῖτε νὰ λάβετε, ἐφόσον τὸ ἐπιθυμεῖτε, καὶ τὴ νόμιμη βεβαίωση γιὰ τὴν προβλεπόμενη φορολογική ἔκπτωση ἀπὸ τὴν Ἐφορία.

Σᾶς γράφει αὐτὸ τὸ γράμμα ὁ πνευματικός σας πατέρας, ποὺ τὸν ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ φθάσει 82 χρόνια ζωῆς, 60 ἀπὸ τὰ ὁποῖα εἶναι χρόνια ἐκκλησιαστικῆς διακονίας ἐδῶ στὴ Γερμανία. Ὅσοι μὲ γνωρίζετε, ξέρετε ὅτι μία εἶναι ἡ πεποίθησή μου καὶ μία ἡ ἀγωνία μου. Πιστεύω ἀκράδαντα ὅτι ἡ Γερμανία κάλεσε πρὸ ἐτῶν βιομηχανικοὺς ἐργάτες (Gastarbeiter) γιὰ συγκεκριμένο χρονικὸ διάστημα καὶ ὁ Θεὸς ἔστειλε Ὀρθόδοξους Χριστιανοὺς στὸ κέντρο τῆς Εὐρώπης γιὰ νὰ μείνουν μόνιμα. Γι᾽ αὐτὸ τολμάει ὁ Ποιμενάρχης σας νὰ σᾶς ἀπευθύνει αὐτὴν τὴν ἐναγώνια ἔκκληση - ὄχι γιὰ τὸν ἑαυτό του ἢ τοὺς ἱερεῖς του, ἀργὰ ἢ γρήγορα δὲν θὰ ὑπάρχει πλέον κανεὶς ἀπὸ μᾶς -, ἀλλὰ γιὰ νὰ διασφαλίσουμε ὅλοι μαζὶ ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας θὰ ὑπάρχει ἐδῶ, ὅσο ὑπάρχει αὐτὸς ὁ κόσμος, καὶ θὰ ὑπάρχουν ἱεροὶ ναοὶ γιὰ νὰ βαπτίζονται, νὰ παντρεύονται, νὰ ἐκκλησιάζονται καὶ ν᾽ ἁγιάζονται τὰ παιδιά μας, καὶ τὰ παιδιὰ τῶν παιδιῶν μας καὶ ὅλες οἱ ἑπόμενες γενιές.

Μείνετε ὑγιεῖς στὸ σῶμα καὶ στὴν ψυχή! Σᾶς ἀσπάζομαι ὅλους πατρικὰ καὶ ἀναφωνῶ μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς μου: Χριστὸς ἀνέστη!

Ὁ Μητροπολίτης σας

+ ὁ Γερμανίας Αὐγουστῖνος

Ο τραπεζικός Λογαριασμός της Ενορίας μας είναι:

Sparkasse Gütersloh

Griechisch-Orthodoxen Kirchengemeinde Hl. Therapon

IBAN: DE47 4785 0065 0000 0502 11

BIC: WELADED1GTL

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΠΙ Τῼ ΑΓΙῼ ΠΑΣΧΑ

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ

ΕΠΙ Τῼ ΑΓΙΩι ΠΑΣΧΑ

Ἀριθμ. Πρωτ. 270

† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ

ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ EΛΕΟΣ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

* * *

            Προσφιλέστατοι ἀδελφοί Ἱεράρχαι καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

            Φθάσαντες τό Ἅγιον Πάσχα καί γινόμενοι κοινωνοί τῆς χαρᾶς τῆς Ἀναστά-σεως, ὑμνοῦμεν τόν πατήσαντα θανάτῳ τόν θάνατον Κύριον τῆς δόξης, τόν συνα-ναστήσαντα μεθ᾿ ἑαυτοῦ παγγενῆ τόν Ἀδάμ καί ἀνοίξαντα πᾶσιν ἡμῖν παραδείσου τάς πύλας.

            Ἡ λαμπροφόρος Ἔγερσις τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ διαβεβαίωσις ὅτι κυρίαρχος εἰς τήν ζωήν τοῦ κόσμου δέν εἶναι ὁ θάνατος, ἀλλά ὁ καταργήσας τό κράτος τοῦ θανάτου Σωτήρ, ὁ γνωριζόμενος τό πρότερον ὡς ἄσαρκος Λόγος, ὕστερον δέ ὡς ὁ δι᾿ ἡμᾶς, φιλανθρωπίας ἕνεκεν, σεσαρκωμένος, νεκρωθείς δέ ὡς ἄνθρωπος καί ἀναστάς κατ᾿ ἐξουσίαν ὡς Θεός, ὡς ὁ πάλιν Ἐρχόμενος μετά δόξης πρός πλήρωσιν τῆς Θείας Οἰκονομίας.

            Τό μυστήριον καί τό βίωμα τῆς Ἀναστάσεως ἀποτελεῖ τόν πυρῆνα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Ἡ ὁλόφωτος λατρεία, τά ἱερά μυστήρια, ἡ ζωή τῆς προσ-ευχῆς, ἡ νηστεία καί ἡ ἄσκησις, ἡ ποιμαντική διακονία καί ἡ καλή μαρτυρία ἐν τῷ κόσμῳ, ὅλα ἀναδίδουν τό ἄρωμα τῆς Πασχαλίου εὐφροσύνης. Ἡ ζωή τῶν πιστῶν ἐν Ἐκκλησίᾳ εἶναι καθημερινόν Πάσχα, εἶναι «ἄνωθεν χαρά», ἡ «χαρά τῆς σωτηρίας», ἀλλά καί «ἡ σωτηρία ὡς χαρά»[1].

            Οὕτω, αἱ ἀκολουθίαι τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος δέν εἶναι καταθλι-πτικαί, ἀλλά πλήρεις τῆς νικητηρίου δυνάμεως τῆς Ἀναστάσεως. Εἰς αὐτάς ἀποκα-λύπτεται ὅτι ὁ Σταυρός δέν ἔχει τόν τελευταῖον λόγον εἰς τό σχέδιον τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου. Αὐτό προαναγγέλλεται ἤδη κατά τό Σάββατον τοῦ Λαζάρου. Ἡ ἐκ νεκρῶν ἔγερσις τοῦ ἐπιστηθίου φίλου τοῦ Χριστοῦ εἶναι προτύπωσις τῆς «κοινῆς ἀναστάσεως». Τό «Σήμερον κρεμᾶται ἐπί ξύλου» κορυφοῦται μέ τήν ἐπίκλησιν «Δεῖξον ἡμῖν καί τήν ἔνδοξόν Σου Ἀνάστασιν». Ἐνώπιον τοῦ Ἐπιταφίου ψάλλομεν τό «Μεγαλύνω τά Πάθη σου, ὑμνολογῶ καί τήν Ταφήν Σου, σύν τῇ Ἀναστάσει». Καί, γεγονυίᾳ τῇ φωνῇ, διακηρύσσομεν εἰς τήν Πασχάλιον ἀκολουθίαν τό ἀληθές νόημα τοῦ Σταυροῦ: «Ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ».

            Ἡ «κλητή καί ἁγία ἡμέρα» τοῦ Πάσχα εἶναι ἡ ἀνατολή τῆς «ὀγδόης ἡμέρας», ἡ ἀπαρχή τῆς «καινῆς κτίσεως», ἡ βίωσις τῆς ἰδικῆς μας ἀναστάσεως, τό μέγα «θαῦμα τῆς ἐμῆς σωτηρίας»[2]. Εἶναι ἡ βιωματική βεβαιότης ὅτι ὁ Κύριος ἔπαθε καί ἤχθη εἰς θάνατον δι᾿ ἡμᾶς καί ἀνέστη δι᾿ ἡμᾶς «προοικονομῶν ἡμῖν τήν εἰς ἀπείρους αἰῶνας ἀνάστασιν»[3]. Καθ᾿ ὅλην τήν Πασχάλιον περίοδον ὑμνολογεῖται μέ ἀπαράμιλλον ποιητικότητα τό ἀνθρωπολογικόν νόημα τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ἡ διάβασις τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τῆς δουλείας εἰς τήν ἀληθῆ ἐλευθερίαν, «ἡ ἐκ τῶν κάτω πρός τά ἄνω καί τήν γῆν τῆς ἐπαγγελίας πρόοδος καί ἀνάβασις»[4]. Αὐτή ἡ σωτηριώδης ἐν Χριστῷ ἀνακαίνισις ἐνεργεῖται ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ὡς δυναμική προέκτασις τοῦ ἤθους τῆς Εὐχαριστίας ἐν τῷ κόσμῳ, ὡς «ἀληθεύειν ἐν ἀγάπῃ», ὡς συνέργεια μετά τοῦ Θεοῦ διά τήν μεταμόρφωσιν τοῦ κόσμου, διά νά καταστῇ οὗτος εἰκών τῆς πληρότητος τῆς τελικῆς ἐπιφανείας τῆς θείας ἀγάπης ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν Ἐσχάτων. Ζῆν ἐν Χριστῷ ἀναστάντι σημαίνει ἐξαγγέλλειν τό Εὐαγγέλιον «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς», κατά τό ὑπόδειγμα τῶν Ἀποστόλων, εἶναι ἔμπρακτος μαρτυρία περί τῆς ἐλθούσης χάριτος καί τῆς προσδοκίας τῆς «καινῆς κτίσεως», ὅπου «ὁ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι, οὔτε πένθος οὔτε κραυγή οὔτε πόνος οὐκ ἔσται ἔτι»[5].

            Ἡ πίστις εἰς τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ καί εἰς τήν ἰδικήν μας συνανά-στασιν δέν ἀρνεῖται τήν ἐπώδυνον παρουσίαν τοῦ θανάτου, τοῦ πόνου καί τοῦ σταυροῦ εἰς τήν ζωήν τοῦ κόσμου. Δέν ἀπωθοῦμεν τήν σκληράν πραγματικότητα, οὔτε ἐξασφαλίζομεν εἰς τόν ἑαυτόν μας, διά τῆς πίστεως, ψυχολογικήν κάλυψιν ἀπέναντι εἰς τόν θάνατον. Γνωρίζομεν ὅμως ὅτι ὁ παρών βίος δέν εἶναι ὁλόκληρος ἡ ζωή, ὅτι ἐδῶ εἴμεθα «ὁδῖται»˙ ὅτι ἀνήκομεν εἰς τόν Χριστόν καί ὅτι πορευόμεθα πρός τήν αἰώνιον Αὐτοῦ Βασιλείαν. Ἡ παρουσία τοῦ πόνου καί τοῦ θανάτου, ὅσον ἁπτή καί ἄν εἶναι, δέν ἀποτελεῖ τήν ἐσχάτην πραγματικότητα. Αὐτή εἶναι ἡ ὁριστική κατάργησις τοῦ θανάτου. Εἰς τήν Βσιλείαν τοῦ Θεοῦ δέν ὑπάρχει πόνος καί θάνατος, ἀλλά ἀτελεύτητος ζωή. «Πρό τοῦ Τιμίου Σταυροῦ Σου», ψάλλομεν, «φοβερός ὁ θάνατος τοῖς ἀνθρώποις˙ μετά τό ἔνδοξον πάθος, φοβερός ὁ ἄνθρωπος τῷ θανάτῳ»[6]. Ἡ πίστις εἰς Χριστόν δίδει δύναμιν, καρτερίαν καί ὑπομονήν διά νά ἀντέχωμεν τάς δοκιμασίας. Ὁ Χριστός εἶναι «ὁ πᾶσαν νόσον ἰώμενος καί ἐκ τοῦ θανάτου λυτρούμενος». Εἶναι ὁ παθών δι᾿ ἡμᾶς, ὁ ἀποκαλύψας τοῖς ἀνθρώποις ὅτι ὁ Θεός εἶναι ὁ «ἀεί ὑπέρ ἡμῶν», ὅτι εἰς τήν Ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἀνήκει οὐσιωδῶς ἡ φιλανθρωπία Του. Αὐτή ἡ εὐκταία φωνή τῆς θείας ἀγάπης ἀντηχεῖ εἰς τό «θάρσει, τέκνον» τοῦ Χριστοῦ πρός τόν παραλυτικόν καί τό «θάρσει, θύγατερ»[7] πρός τήν αἱμορροοῦσαν, εἰς τό «θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον»[8] πρό τοῦ Πάθους καί εἰς τό «θάρσει, Παῦλε»[9] πρός τόν ἐν φυλακῇ καί ἀπειλῇ θανάτου Ἀπόστολον τῶν Ἐθνῶν.

            Ἡ σοβοῦσα πανδημία τοῦ νέου κορωνοϊοῦ ἀπέδειξε πόσον εὔθραστος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, πόσον εὐκόλως τόν κυριεύει ὁ φόβος καί ἡ ἀπόγνωσις, πόσον ἀδύναμοι ἀποδεικνύονται αἱ γνώσεις καί ἡ αὐτοπεποίθησίς του, πόσον ἕωλος εἶναι ἡ ἄποψις ὅτι ὁ θάνατος ἀποτελεῖ ἕν γεγονός εἰς τό τέλος τῆς ζωῆς καί ὅτι ἡ λήθη ἤ ἡ ἀπώθησις τοῦ θανάτου εἶναι ἡ ὀρθή ἀντιμετώπισίς του. Αἱ ὁριακαί καταστάσεις ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀνίκανος νά διαχειρισθῇ σθεναρῶς τήν ὕπαρξίν του, ὅταν πιστεύῃ ὅτι ὁ θάνατος εἶναι ἡ ἀνίκητος πραγματικότης καί τό ἀνυπέρβλητον ὅριον. Εἶναι δύσκολον νά παραμείνωμεν ἀνθρώπινοι ἄνευ τῆς ἐλπίδος τῆς αἰωνιότητος. Αὐτή ἡ ἐλπίς ζῇ εἰς τήν καρδίαν ὅλων τῶν ἰατρῶν, τῶν νοσηλευτῶν, τῶν ἐθελοντῶν, τῶν δωρητῶν καί ὅλων τῶν γενναιοφρόνως συμπαρισταμένων εἰς τούς πάσχοντας ἀδελφούς, μέ θυσιαστικόν πνεῦμα, αὐτοπροσφοράν καί ἀγάπην. Μέσα εἰς τήν ἀνείπωτον κρίσιν, αὐτοί εὐωδιάζουν ἀνάστασιν καί ἐλπίδα. Εἶναι οἱ «Καλοί Σαμαρεῖται», οἱ ἐπιχέοντες, μέ κίνδυνον τῆς ζωῆς των, ἔλαιον καί οἶνον ἐπί τάς πληγάς, εἶναι οἱ σύγχρονοι «Κυρηναῖοι» εἰς τόν Γολγοθᾶν τῶν ἐν ἀσθενείαις κατακειμένων.

            Μέ αὐτάς τάς σκέψεις, τιμιώτατοι ἀδελφοί καί προσφιλέστατα τέκνα ἐν Κυρίῳ, δοξάζομεν τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου, τοῦ πηγάζοντος ζωήν ἐξ οἰκείου φωτός καί φαιδρύνοντος τῷ φωτί τῆς Ἀναστάσεως τά σύμπαντα, δεόμενοι Αὐτοῦ, τοῦ ἰατροῦ τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων, τοῦ παρέχοντος ζωήν καί ἀνάστασιν, ὅπως συγκαταβαίνων, ἐν τῇ ἀφάτῳ Αὐτοῦ φιλανθρωπίᾳ, τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων, χαρίζηται ἡμῖν τό πολύτιμον δῶρον τῆς ὑγείας καί κατευθύνῃ τά διαβήματα ἡμῶν εἰς ὁδούς εὐθείας, διά νά καταξιωθῇ ἡ θεοδώρητος ἐλευθερία ἡμῶν ἐν τῷ κόσμῳ, προτυποῦσα τήν τελείωσιν αὐτῆς ἐν τῇ ἐπουρανίῳ Βασιλείᾳ τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

                                                                          

     Χριστός Ἀνέστη!                                  

                                                                               Φανάριον, Ἅγιον Πάσχα ,βκ´

                                                                                 † Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος                                                                                               διάπυρος πρός Χριστόν Ἀναστάντα

                                                                                                 εὐχέτης πάντων ὑμῶν.

---

[1] π. Ἀλεξάνδρου Σμέμαν, Ἡμερολόγιον, ἐκδ. Ἀκρίτας Ἀθήνα 2003, σ. 223.

[2] Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Εἰς τό ἅγιον Πάσχα, ΒΕΠ 60, σ. 202.

[3] Γρηγορίου Παλαμᾶ, Εἰς τήν Ἀνάληψιν, PG 151, στ. 277.

[4] Γρηγορίου Θεολόγου, ὅ.π., σ. 191.

[5] Ἀποκ. καʹ, 4.

[6] Δοξαστικόν Ἑσπερινοῦ κζʹ Σεπτεμβρίου.

[7] Ματθ. θʹ, 9 καί 22.

[8] Ἰωάν. ιστʹ, 33.

[9] Πράξ. κγʹ, 11.