ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΗΝΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ 

 

ΜΗΝΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

 

Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΘΕΡΑΠΟΝΤΟΣ 

(Oststr. 47, 33332 GÜTERSLOH)

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου

07:30: Όρθρος και ο αγιασμός του Αγίου Τρύφωνα

16:00: Εσπερινός της Εορτής και η Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο την Γοργοϋπήκοο.

 

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου (ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ)

08:00: Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου

17:00: Μέγας Εσπερινός.

Α Ρ Χ Η  Τ Ρ Ι Ω Δ Ι Ο Υ

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου (ΤΕΛΩΝΟΥ & ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ)

09:30 – 12:10: Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

 

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου

17:00: Εσπερινός του Αγίου Χαραλάμπους.

 

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου (ΑΓ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ)

08:00: Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

 

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου

Αυτό το Σάββατο στις 20:00 ελάτε να προ γιορτάσουμε την Τσικνοπέμπτη στο Stuewe Weissenberg (Kirchstrasse 22).

 

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου (του ΑΣΩΤΟΥ)

09:30 – 12:10: Όρθρος και Θεία Λειτουργία

 

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου

18:00: Μέγας Εσπερινός υπέρ των Ψυχών.

Σημ.: Από της 17:30 θα μπορείτε να φέρετε τα κόλλυβα υπέρ των κεκοιμημένων.

 

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου (ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ)

17:00: Μέγας Εσπερινός της Οσίας Φιλοθέης

Σημ. Από της 16:30 θα μπορείτε να φέρετε τα κόλλυβα υπέρ των κεκοιμημένων.

 

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου (της ΑΠΟΚΡΕΩ) (της Οσίας Φιλοθέης της Αθηναίας)

09:30 – 12:10: Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

 

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου

08:00: Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

17:00: Μέγας Εσπερινός

 

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου (της ΤΥΡΙΝΗΣ)

09:30 – 12:10: Όρθρος και Θεία Λειτουργία

17:00: Κατανυκτικός Εσπερινός (Ο Εσπερινός της Συγχωρήσεως)

 

ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓ. ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Σημ. Από την Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου και καθημερινά στις 17:00 θα τελείτε το Μεγάλο Απόδειπνο

 

Τετάρτη 1 Μαρτίου

19:00: Εσπερινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία και ο Αγιασμός του μήνα.

 

Παρασκευή 3 Μαρτίου

19:00: Η ακολουθία του μικρού Αποδείπνου και η Α΄ στάση των Χαιρετισμών.

 

Σάββατο 4 Μαρτίου (Του διά κολλύβων θαύματος του Αγ. Θεοδώρου)

17:00: Μέγας Εσπερινός.

Σημ. Μετά το πέρας του Εσπερινού θα γίνει η μνημόνευση των κεκοιμημένων αδελφών μας (Τρισάγιο με κόλλυβα) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ

 

Κυριακή 5 Μαρτίου (Α΄ Νηστειών – της Ορθοδοξίας)

09:30 - 12:30: Όρθρος και Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου

Σημ. 1 Αμέσως μετά το πέρας της Λειτουργίας θα γίνει η λιτάνευση των Ιερών Εικόνων.

Σημ. 2 Από την Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου μέχρι και την Παρασκευή 3 Μαρτίου θα τελείτε το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως από 18:30 - 20:30

ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΓ. ΟΡΕΣΤΗ OELDE

  (Carl-Haver-Platz 7a, 59302 Οelde )

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου (ΤΕΛΩΝΟΥ & ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ)

07:30 – 09:30: Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

 

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου (του ΑΣΩΤΟΥ)

ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

 

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου

16:00: Μέγας Εσπερινός υπέρ των Ψυχών.

Σημ.: Από της 15:30 θα μπορείτε να φέρετε τα κόλλυβα υπέρ των κεκοιμημένων

 

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου (της ΑΠΟΚΡΕΩ)

07:30 – 09:30: Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

 

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου (της ΤΥΡΙΝΗΣ)

07:30 – 09:30: Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

 

ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΓ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ AHLEN

(Ενορ. Κέντρο Klosterstr. 27, 59227 Ahlen – Pauluskirchen Raiffeisenstr. 3, 59229 Ahlen)

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου (1ο Σάββατο)

09:00 – 11:00 πμ: Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

Σημ. Μπορείτε να φέρετε τα κόλλυβα υπέρ των κεκοιμημένων

 

ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ QUAKENBRÜCK

(Στην Εκκλησία St.-Petrus-Kirchengemeinde, Artland Straße 14, 49610 Quakenbrück)

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου (2ο Σάββατο)

09:30 - 11:00: Θεία Λειτουργία (μπορείτε να φέρετε τα κόλλυβα υπέρ των κεκοιμημένων)

 

ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΕΓΑΛΟΥ ΦΩΤΙΟΥ MÜNSTER 

(JOHANNESKAPELLE Bergstr. 36 –38, 48143 Münster)

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου (3ο Σάββατο)

Εορτή του Αγίου Φωτίου

09:00 - 11:00: Θ. Λειτουργία

 

ΝΗΣΤΕΙΕΣ ΜΗΝΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Την 1ην, 3ην και 15ην: νηστεία (δεν καταλύεται λάδι)

 Την 8ην, 10ην: κατάλυσις εις πάντα

 Την 17ην: κατάλυσις οίνου και ελαίου

 Από 20ης έως και 26ης: κατάλυσις εις πάντα, πλην κρέατος (εβδομάδα Τυρινής)

 

ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

(27-2 έως 7-4):

 Από Δευτέρα έως Παρασκευή: νηστεία (δεν καταλύεται έλαιον)

 Σάββατα και Κυριακές: κατάλυσις μόνον οίνου και ελαίου.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ

 22 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2017

(Λκ. ιθ΄ 1-10)

   Τὸ  σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, ἀδελφοί μου, μᾶς ὑπενθυμίζει τὸ συγκλονιστικὸ καὶ σωτήριο περιστατικὸ τῆς ζωῆς τοῦ Ζακχαίου. Πρόκειται γιὰ μία δραματικὴ ἱστορία, γιὰ μία τραγωδία ψυχῆς, γιὰ ἕνα βαθὺ συγκλονισμὸ πού ὁδήγησε ἕναν ἁμαρτωλὸ στὴ μετάνοια. Τὸ εὐαγγέλιο μᾶς περιγράφει πολὺ ἁπλὰ, ἀλλὰ παραστατικὰ, τὴν πραγματοποίηση τῆς σωτήριας συνάντησης. Εἶναι μία συνάντηση, ἡ ὁποία δείχνει τὸ δρόμο πού πρέπει νὰ ἀκολουθεῖ κάθε πιστὸς προκειμένου νὰ συναντήσει τὸν Χριστό.

Γιὰ νὰ σωθεῖ ὁ ἁμαρτωλός χρειάζεται νὰ συνεργασθοῦν οἱ δύο παράγοντες. Ὁ Θεὸς καὶ ὁ ἄνθρωπος. Αὐτὸ γίνεται καὶ στὴν προκειμένη περίπτωση τοῦ Ζακχαίου. Πηγαίνει ὁ Χριστὸς πρὸς τὸν Ζακχαῖο, τρέχει ὅμως καὶ ὁ Ζακχαῖος πρὸς τὸν Χριστό. «Ἥμαρτον», φωνάζει ὁ Ζακχαῖος. «Σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο», ἀπαντᾶ ὁ Χριστὸς καὶ ὁ ἁμαρτωλὸς σώζεται μὲ ὅλη τὴν οἰκογένειά του.

Ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος, ἦλθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ βρεῖ  καὶ νὰ σώσει τὸ ἀπολωλός, πού στὴν περίπτωσή μας ἦταν ὁ ἀρχιτελώνης Ζακχαῖος. Σὰν ἀρχιτελώνης ἦταν ἄνθρωπος τῆς ἀδικίας καὶ τῆς ἁρπαγῆς. Πλούσιος ἦταν. Ἀλλὰ ἔγινε πλούσιος μὲ τὸν ἱδρώτα τῶν ἄλλων.

Ὅλοι τὸν θεωροῦσαν εὐτυχισμένο, ὅμως ὁ ἴδιος δὲν αἰσθανόταν καμία εὐτυχία. Τίποτε ἀπὸ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ δὲν μποροῦσαν νὰ τοῦ δώσουν τὴν ἀληθινὴ χαρά. Εἶχε ἀκούσει πολλὰ γιὰ τὸν Χριστό, γιὰ τὴ διδασκαλία του καὶ τὰ θαύματά Του, καὶ μία φωνὴ μέσα τοῦ φώναζε, ὅτι μόνο κοντὰ στὸν Διδάσκαλο θὰ βρεῖ αὐτὸ ποῦ ποθοῦσε, δηλαδὴ γαλήνη καὶ εἰρήνη. Γι’ αὐτὸ τρέχει πρὸς τὸν Χριστὸ γιὰ νὰ τὸν συναντήσει· «Καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν Ἰησοῦν τίς ἐστι». 

Ὅμως, πλῆθος λαοῦ εἶχε περιτριγυρίσει τὸν Ἰησοῦ καὶ, κοντὸς καθὼς ἦταν ὁ Ζακχαῖος, δὲν μποροῦσε νὰ τὸν ἀντικρύσει οὔτε ἀπὸ μακριά. Ἀλλὰ ὁ πόθος του καὶ ἡ πίστη του τὸν ἔκαναν καὶ βρῆκε τὴ λύση. Ἔτρεξε μπροστὰ ἀπὸ τὸ δρόμο ἀπὸ ὅπου θὰ περνοῦσε ὁ Χριστός, ἀνέβηκε πάνω σὲ μία συκομορέα καὶ περίμενε. Ἄν καί ἄνθρωπος ἐπίσημος, δὲν ντράπηκε τὸν κόσμο. Ἀδιαφόρησε ἐὰν οἱ ἄλλοι τὸν εἰρωνευθοῦν. Ἕνα μόνο τὸν ἐνδιέφερε. Νὰ δεῖ μὲ κάθε θυσία τὸν Χριστό.

Ὁ Ἰησοῦς, μόλις ἔφτασε στὸ μέρος ἐκεῖνο, σηκώνει τὸ βλέμμα Του καὶ διακρίνει τὸν Ζακχαῖο ἀνεβασμένο στὸ δένδρο. Σὰν παντογνώστης Θεὸς γνώριζε τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς του. Εἶδε τὴν ψυχικὴ διάθεση τοῦ Ζακχαίου γιὰ μετάνοια καὶ σωτηρία καὶ χωρὶς νὰ τὸν γνωρίζει ἀπὸ πρίν, τὸν καλεῖ μὲ τὸ ὄνομά του:  «Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι. Σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι».

Τὸν Ζακχαῖο δὲν τὸν ἐνδιαφέρουν τὰ σχόλια τῶν ἀνθρώπων πού ἦταν γύρω του. Ἔπρεπε  χωρὶς ἀναβολὴ νὰ λυτρωθεῖ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του καὶ νὰ σωθεῖ. Στὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου «Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι» γίνεται μέσα του σεισμός. Εἰλικρινὰ καὶ αὐθόρμητα ἀποφασίζει νὰ ἀποκαταστήσει τὶς ἀδικίες πού εἶχε κάνει.

 Ἀφοῦ κατέβηκε ἀπὸ τὸ δένδρο, στάθηκε μπροστὰ στὸν Ἰησοῦ μὲ σεβασμό καὶ μὲ ἐπίσημη ἀλλὰ σταθερὴ φωνή εἶπε πρὸς τὸν Κύριο: «Ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἰ τινὸς ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν». Ἰδοὺ ἡ μετάνοια τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἔμπρακτη, ἀληθινή, βαθιά. Ὁμολογία θαρραλέα καὶ ἀξιοπρεπής, πού πραγματοποιεῖ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς τοῦ ἁμαρτωλοῦ, καὶ ὄχι μόνο: «Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο» διότι κοντὰ σὲ αὐτὸν μετανοεῖ καὶ σώζεται ὅλη ἡ οἰκογένεια τοῦ Ζακχαίου.

Ἡ ζωὴ καὶ τὸ παράδειγμα τοῦ Ζακχαίου κάτι ἔχει νὰ πεῖ καὶ σ’ ἐμᾶς. Ἂν ἐξετάσουμε προσεκτικὰ τὴ ζωὴ μας εὔκολα θὰ ἀνακαλύψουμε πλῆθος καὶ ποικιλία ἀδικιῶν, πού διαπράξαμε καὶ διαπράττουμε πρὸς τοὺς συνανθρώπους μας μέσα στὴν οἰκογένεια, στὸ περιβάλλον τῆς ἐργασίας μας, στὶς συναλλαγές μας καὶ γενικὰ στὴν κοινωνία πού ζοῦμε. Ὅταν μᾶς κυριεύει ὁ θυμός, ἡ ἀντιπάθεια, ὁ φθόνος ἢ ἄλλο πάθος ἀφήνουμε νὰ μᾶς  ξεφύγουν λόγια πικρά, προσβλητικά, κατηγορίες ἢ συκοφαντίες ταπεινές, μὲ τὰ ὁποία δηλητηριάζουμε καὶ πληγώνουμε ψυχικὰ τὸν πλησίον μας.

Ὅταν ὅμως μᾶς βαρύνουν τέτοιες ἀδικίες, πῶς θὰ πετύχουμε τὴν ἕνωσή μας μὲ τὸν Κύριο γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχή μας; Μὰ ἀδελφοί μου, θὰ ἀκολουθήσουμε τὸ παράδειγμα τοῦ Ζακχαίου. Θὰ τρέξουμε νὰ συναντήσουμε τὸν Χριστό. Θὰ μποῦμε μέσα στὴν ἁγία Ἐκκλησία Του. Αὐτὴ θὰ μᾶς ὁδηγήσει βῆμα – βῆμα στὰ ἱερὰ Μυστήρια, μὲ πρῶτο βῆμα τὸ ἱερὸ μυστήριο τῆς Μετάνοιας καὶ Ἐξομολόγησης. Μὲ τὴν ἔμπρακτη μετάνοια καὶ τὴν προσευχή θὰ φέρουμε στὴ μνήμη μας ὅλα τὰ ἁμαρτήματά μας. Σὲ  αὐτὸ θὰ μᾶς βοηθήσει ἡ προσευχὴ πού πρέπει νὰ γίνεται μὲ ταπείνωση καὶ συντριβὴ καρδίας.

Στὴ συνέχεια θὰ προσέλθουμε στὸ ἱερὸ Μυστήριο τῆς ἐξομολόγησης. Μὲ τὴν ἐξομολόγηση μεταδίδεται στὸν ἁμαρτωλὸ καὶ ἔνοχο ἡ θεία χάρη, ἡ ὁποία μᾶς καθαρίζει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, μᾶς ἁγιάζει καὶ μᾶς κάνει καθαροὺς ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι θὰ γίνει ἡ ἀρχὴ καὶ μόνο ἔτσι θὰ μπορέσουμε μὲ καθαρὴ ψυχὴ καὶ συνείδηση νὰ φθάσουμε μπροστὰ στὸ ἅγιο Ποτήριο, ὥστε  νὰ μεταλάβουμε τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ.

Ποιὸς χριστιανὸς δὲν θὰ ἐπιθυμοῦσε νὰ ἀπολαύσει τὴ χαρὰ καὶ τὴν ἱκανοποίηση πού παρέχει ἡ ἔμπρακτη μετάνοια; Ὅμως, γιὰ νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ  μεταστροφή εἶναι ἀνάγκη ὁ καθένας μας νὰ ἐλέγχει τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ διερωτᾶται κατὰ πόσο ἡ μετάνοιά του συνοδεύεται ἀπὸ ἀνάλογη πρακτικὴ ἐφαρμογή. Μετανοῶ σημαίνει ὅτι ἀποφασίζω νὰ ἀλλάξω τρόπο σκέψης καὶ ἐνέργειας. Μετανοῶ σημαίνει ἀκόμη ὅτι προσπαθῶ καὶ  διορθώνω τὶς ἁμαρτωλὲς πράξεις μου.

Ἐδῶ πρέπει νὰ ρωτήσουμε τὸν ἑαυτό μας γιὰ ἀνάλογες περιπτώσεις. Μήπως, ἐνῶ ἀποκηρύσσω τὴν ἁμαρτία, στὴν πράξη συντηροῦμαι μέσα στὴν ἀδικία; Μήπως ὁμολογῶ ὅτι εἶπα ψέματα, ἀλλὰ ἀφήνω τὸν φίλο μου ἐξαπατημένο; Μήπως τὰ δάκρυα, πού κύλησαν κατὰ τὴν ἐξομολόγηση μπροστὰ στὸν ἱερέα, δὲν εἶναι ἀρκετὰ γιὰ τὸ παράπτωμα τῆς συκοφαντίας; Ἐὰν κάτι τέτοιο συμβαίνει, αὐτὸ δὲν εἶναι μετάνοια, δὲν εἶναι μεταβολὴ τῆς ψυχῆς. Εἶναι ἁπλῶς μία τυπικὴ καὶ ὑποκριτικὴ ἐξαγόρευση ἀπὸ συνήθεια ἢ ἀπὸ ἕναν ἀόριστο φόβο.

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί,

ἄς μετανοήσουμε μὲ τὸν ἴδιο τρόπο πού μετανόησε ὁ Ζακχαῖος, μὲ μετάνοια πραγματική, ὁλοκληρωμένη, ὑποδειγματική. Τότε θὰ ἔλθει τὸ ἔλεος καὶ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ συγχώρηση καὶ ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς. Τότε θὰ ἔλθει καὶ στὸν οἶκο μας ἡ σωτηρία. Τότε θὰ ἀξιωθοῦμε νὰ ἀκούσουμε τὸν ἐλεήμονα Κύριο: «Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο». Ἀμήν.

 http://imsk.gr/?p=3211

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

---

"Χριστοῦ δ᾿ ἐνανθρώπησις, ἄλλη μοι πλάσις"[1].

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ πεφιλημένα,

Ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν τὸν ἐν Τριάδι Θεόν, τὸν ἀξιώσαντα ἡμᾶς καὶ ἐφέτος νὰ φθάσωμεν εἰς τὴν μεγάλην ἑορτὴν τῆς ἐν "Βηθλεὲμ τῇ μικρᾷ" κατὰ σάρκα Γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ Πατρός.

Ἑορτάζει ἐν χαρᾷ πεπληρωμένῃ ἡ Ἁγία Ἐκκλησία, ἧς "σάρκα ἀνέλαβεν" ὁ Χριστὸς σαρκωθείς[2], καταστήσας αὐτὴν "κόσμον τοῦ κόσμου"[3]. Σκιρτᾷ διὰ τὰς θείας εὐλογίας ὄχι μόνον σύνολον τὸ ἀνθρώπινον γένος, ἀλλὰ "πᾶσα ἡ κτίσις". "Τὰ σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται˙ Χριστοῦ τεχθέντος ἐκ τῆς Παρθένου"[4].

Ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ "πρῶτον ἀκίνητον" τῶν Ἀρχαίων, ὁ Θεὸς ἡμῶν εἶναι καθ᾿ ἑαυτὸν κοινωνία ἀγάπης καὶ κινεῖται ἐν χρόνῳ ἀγαπητικῶς πρὸς τὸν ἄνθρωπον καὶ τὸν κόσμον. "Ἐν τούτῳ ἐστὶν ἡ ἀγάπη, οὐχ ὅτι ἡμεῖς ἠγαπήσαμεν τὸν Θεόν, ἀλλ᾿ ὅτι αὐτὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς"[5].

Ὁ προαιώνιος Λόγος τοῦ Πατρός, ὁ ὁποῖος ἔδωκεν εἰς τὸν ἄνθρωπον τὸ "εἶναι", χαρίζεται εἰς αὐτὸν διὰ τῆς Ἐνανθρωπήσεώς του τὸ "εὖ εἶναι". "Τοῦτό ἐστιν ἡμῖν ἡ πανήγυρις, τοῦτο ἑορτάζομεν σήμερον, ἐπιδημίαν Θεοῦ πρὸς ἀνθρώπους, ἵνα πρὸς Θεὸν ἐκδημήσωμεν, ἢ ἐπανέλθωμεν..., ἵνα τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον ἀποθέμενοι τὸν νέον ἐνδυσώμεθα, καὶ ὥσπερ ἐν τῷ Ἀδὰμ ἀπεθάνομεν οὕτως ἐν τῷ Χριστῷ ζήσωμεν, Χριστῷ καὶ συγγεννώμενοι καὶ συσταυρούμενοι καὶ συνθαπτόμενοι καὶ συνανιστάμενοι"[6]. Εἰς πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον εἶναι πλέον ἀνοικτὴ ἡ ὁδὸς τῆς κατὰ χάριν Θεώσεως. Ὅλοι εἴμεθα "Θεοῦ χωρητικοί". "Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ˙ πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ"[7].

Δυστυχῶς, τὸ Εὐαγγέλιον τῶν Χριστουγέννων κηρύσσεται καὶ πάλιν εἰς ἕνα κόσμον, ὅπου ἠχεῖ ἡ κλαγγὴ τῶν ὅπλων, ὅπου ἀσκεῖται ἀπρόκλητος βία εἰς βάρος ἀτόμων καὶ λαῶν, ὅπου κυριαρχεῖ ἀνισότης καὶ κοινωνικὴ ἀδικία. Ἀφόρητος εἶναι ἡ κατάστασις εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκονται τὰ ἀναρίθμητα παιδία, θύματα πολεμικῶν συγκρούσεων, ἐκρύθμων καταστάσεων, ποικιλωνύμων ἐκμεταλλεύσεων, διωγμῶν καὶ διακρίσεων, πείνης, πενίας καὶ ἐπωδύνων στερήσεων.

Κατὰ τὸν παρελθόντα Ἀπρίλιον εἴχομεν τὴν εὐκαιρίαν, μετὰ τοῦ Ἁγιωτάτου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου καὶ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Ἱερωνύμου, νὰ διαπιστώσωμεν ἰδίοις ὄμμασιν ἐν Λέσβῳ τὰς περιπετείας τῶν προσφύγων καὶ τῶν μεταναστῶν καὶ ἰδίως τὰ ὀξέα προβλήματα τῶν ταλαιπωρημένων παιδίων, τῶν ἀθώων καὶ ἀνυπερασπίστων θυμάτων τῆς πολεμικῆς βίας, τῶν φυλετικῶν καὶ θρησκευτικῶν διακρίσεων καὶ τῆς ἀδικίας, ὁ ἀριθμὸς τῶν ὁποίων αὐξάνει συνεχῶς.

Ἡ ἑορτὴ τοῦ νηπιάσαντος δι᾿ ἡμᾶς Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ παιδίου Χριστοῦ, τὸν ἀφανισμὸν τοῦ ὁποίου ζητεῖ ἡ κοσμικὴ ἐξουσία συμφώνως πρὸς τὸν Εὐαγγελιστὴν Ματθαῖον[8], εἶναι ὑπόμνησις καὶ κλῆσις νὰ μεριμνήσωμεν διὰ τὰ παιδία, νὰ προστατεύσωμεν τὰ εὐάλωτα αὐτὰ θύματα καὶ νὰ σεβασθῶμεν τὴν ἱερότητα τῆς παιδικῆς ἡλικίας.

Τὰ παιδία καὶ αἱ εὐαίσθητοι ψυχαί των ἀπειλοῦνται βεβαίως καὶ εἰς τὰς χώρας τοῦ ἀνεπτυγμένου οἰκονομικῶς καὶ σταθερωτέρου πολιτικῶς κόσμου, ἀπὸ ποικιλομόρφους παρεμβάσεις καὶ τὴν ἄσκησιν σωματικῆς καὶ ψυχικῆς βίας. Ἀλλοιώνεται ἡ παιδικὴ ψυχὴ ἐκ τῆς καταλυτικῆς ἐπιρροῆς τῶν ἠλεκτρονικῶν μέσων καὶ ἰδίως τῆς τηλεοράσεως καὶ τοῦ διαδικτύου εἰς τὴν ζωήν των καὶ ἀπὸ τὴν ριζικὴν ἀλλαγὴν τοῦ ἐπικοινωνιακοῦ περιβάλλοντος. Ὁ ἄκρατος οἰκονομισμὸς τὰ μετατρέπει ἐνωρὶς εἰς καταναλωτὰς καὶ ὁ εὐδαιμονισμὸς ἐξαφανίζει ταχύτατα τὴν παιδικὴν ἀθωότητα.

Ἐν ὄψει τῶν κινδύνων αὐτῶν ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀπευθυνθεῖσα "μετ᾿ ἰδιαιτέρας ἀγάπης καὶ στοργῆς" πρὸς τὰ παιδία καὶ τοὺς νέους, ἀναφέρει ἐν τῇ Ἐγκυκλίῳ αὐτῆς[9] τὰ ἑξῆς: "Μέσα εἰς τὸν κυκεῶνα τῶν ἀλληλοαναιρουμένων ὁρισμῶν τῆς ταυτότητος τῆς παιδικῆς ἡλικίας, ἡ ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία προβάλλει τὰ Κυριακὰ λόγια, "ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν"[10] καὶ τὸ "ὅς ἐὰν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν"[11], ὡς καὶ ὅσα ἀναφέρει ὁ Σωτὴρ ἡμῶν δι᾿ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι "κωλύουν"[12] τὰ παιδία νὰ Τὸν πλησιάσουν καὶ δι᾿ ὅσους τὰ "σκανδαλίζουν"[13].

Τὸ μυστήριον τῶν Χριστουγέννων συμπυκνοῦται εἰς τοὺς λόγους τοῦ Κοντακίου τῆς ἑορτῆς "Δι᾿ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός". Ὁ Θεὸς Λόγος ὡς παιδίον καὶ τὸ παιδίον ὡς Θεὸς ἀποκαλύπτεται εἰς ἀνθρώπους μὲ "καθαρὰν καρδίαν" καὶ μὲ τὴν ἁπλότητα τοῦ παιδίου. Τὰ παιδία κατανοοῦν ἀληθείας, τὰς ὁποίας "οἱ σοφοὶ καὶ οἱ συνετοὶ" ἀδυνατοῦν νὰ προσεγγίσουν. "Ἀπὸ παιδιὰ καὶ μόνον φτιάχνεις Ἱεροσόλυμα", σημειώνει ὁ Ἐλύτης εἰς τὸ "Ἐκ τοῦ πλησίον"[14].

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Ἀπευθύνομεν ἔκκλησιν πρὸς πάντας, νὰ σέβωνται τὴν ταυτότητα καὶ τὴν ἱερότητα τῆς παιδικῆς ἡλικίας. Ἐνώπιον τῆς παγκοσμίου προσφυγικῆς κρίσεως, ἡ ὁποία θίγει κατ᾿ ἐξοχὴν τὰ δικαιώματα τῶν παιδίων, ἐνώπιον τῆς μάστιγος τῆς παιδικῆς θνησιμότητος, τῆς πείνης, τῆς παιδικῆς ἐργασίας, τῶν σωματικῶν κακώσεων καὶ τῆς ψυχολογικῆς βίας, ἀλλὰ καὶ τῶν κινδύνων ἀλλοιώσεως τῆς παιδικῆς ψυχῆς λόγῳ τῆς ἀνεξελέγκτου ἐκθέσεώς των εἰς τὴν ἐπιρροὴν τῶν συγχρόνων ἠλεκτρονικῶν μέσων ἐπικοινωνίας καὶ τῆς καθυποτάξεως αὐτῶν εἰς τὸν καταναλωτισμόν, ἀνακηρύσσομεν τὸ 2017 Ἔτος προστασίας τῆς ἱερότητος τῆς παιδικῆς ἡλικίας, καλοῦντες πάντας νὰ ἀναγνωρίζουν καὶ νὰ σέβωνται τὰ δικαιώματα καὶ τὴν ἀκεραιότητα τῶν παιδίων.

                  Ὅπως τονίζεται εἰς ἕτερον σπουδαῖον κείμενον τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, μὲ τὸν λόγον αὐτῆς, δὲν ἀποβλέπει πρωτίστως «εἰς τὸ νὰ κρίνῃ καὶ νὰ καταδικάσῃ τὸν κόσμον»[15], ἀλλὰ εἰς τὸ νὰ προσφέρῃ εἰς αὐτὸν ὡς ὁδηγὸν τὸ Εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τὴν ἐλπίδα καὶ βεβαιότητα ὅτι τὸ κακόν, ὑπὸ οἱανδήποτε μορφήν, δὲν ἔχει τὸν τελευταῖον λόγον εἰς τὴν ἱστορίαν καὶ δὲν πρέπει νὰ ἀφεθῇ νὰ κατευθύνῃ τὴν πορείαν της»[16].

                  Προσκυνοῦντες ἐν ταπεινώσει καὶ κατανύξει τὸν Σωτῆρα ἡμῶν, ὅστις ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους, καὶ ἀνυμνοῦντες ᾄσμασιν ἐνθέοις τὸ μέγεθος τῆς περὶ ἡμᾶς θείας Οἰκονομίας, κλίνοντες τὸ γόνυ ἐνώπιον τῆς βρεφοκρατούσης Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀπευθύνομεν ἐκ τοῦ ἀκοιμήτου Φαναρίου τὸν ἑόρτιον χαιρετισμὸν «Χριστὸς γεννᾶται˙ δοξάσατε. Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν˙ ἀπαντήσατε» πρὸς τὰ μακρὰν καὶ τὰ ἐγγὺς τέκνα τῆς Κωνσταντινουπολίτιδος Ἐκκλησίας καὶ ἀποστέλλομεν πρὸς αὐτὰ τὰς πατρικὰς εὐχὰς καὶ τὴν Πατριαρχικὴν ἡμῶν εὐλογίαν.

                  «Ἐνδυναμούμενοι ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ»[17], ἂς ἀγωνισθῶμεν ἅπαντες ἐν ὁμοψυχίᾳ, ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς καινῆς ἐν Ἐκκλησίᾳ ζωῆς, τηροῦντες ὅσα ἐνετείλατο ἡμῖν ὁ Κύριος, ὁ ὢν μεθ᾿ ἡμῶν «πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος»[18].

                                                                              Χριστούγεννα ‚βις΄

                                                                      † Ὁ  Κωνσταντινουπόλεως

διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

---

[1] Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη ἠθικά, ΛΔ΄, ΒΕΠΕΣ 61, 227.

[2] Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ὁμιλία πρὸ τῆς ἐξορίας, P.G. 52, 429.

[3] Ὠριγένους, Εἰς τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιον Ἐξηγητικῶν, τόμος στ΄ ΒΕΠΕΣ 12, 63.

[4] Ὄρθρος Χριστουγέννων.

[5] Α΄ Ἰωάν. δ΄, 10.

[6] Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Λόγος ΛΗ΄ εἰς τὰ Θεοφάνια, εἴτουν τὰ Γενέθλια τοῦ Σωτῆρος, ΒΕΠΕΣ 60, 65.

[7] Γαλ. γ΄, 28.

[8] β΄, 13.

[9] Παρ. 8.

[10] Ματθ. ιη΄, 3-4.

[11] Λουκ. ιη΄, 17.

[12] Πρβλ. Λουκ. ιη΄, 16.

[13] Πρβλ. Ματθ. ιη΄, 6.

[14] Ἐκδ. Ἵκαρος, 13.

[15] Πρβλ. Ἰωάν. γ΄ 17 καὶ ιβ΄ 47.

[16] Ἀποστολὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὸν σύγχρονον κόσμον. Εἰσαγωγή.

[17] Πρβλ. Β΄ Τιμ. β΄ 1.

[18] Ματθ. κη΄ 20.