ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΓΩ

ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΓΩ

 Λίγα λόγια για τον τίτλο αλλά και το περιεχόμενο του κεφαλαίου αυτού.

 Η επικεφαλίδα είναι παρμένη από την ομώνυμη σελίδα του διαδικτύου που ασχολείται με θέματα που αφορούν ως επί το πλείστων για την γυναίκα. Έτσι λοιπόν θεώρησα πως θα ήταν πρέπων να μεταφέρω κάποια άρθρα που έχει ανεβάσει η σελίδα αυτή και που αφορούν κάποια για αποκλειστικά για την γυναίκα ή και που αφορούν για όλους εμάς.

1. ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ...

«Η γυναίκα μου δεν δουλεύει!»: Το post που κάνει τον γύρο του κόσμου..

«Η γυναίκα μου δεν δουλεύει.

Η γυναίκα μου δεν δουλεύει!!!

Συζήτηση μεταξύ ενός συζύγου (Σ) και ενός ψυχολόγου (Ψ):

Ψ: Τι δουλειά κάνετε κύριε Ρότζερς;

Σ: Είμαι λογιστής σε μια τράπεζα.

Ψ: Η γυναίκα σας;

Σ: Δεν εργάζεται. Είναι νοικοκυρά.

Ψ: Ποιος φτιάχνει το πρωινό για την οικογένειά σας;

Σ: Η γυναίκα μου, αφού δεν δουλεύει.

Ψ: Τι ώρα ξυπνάει η σύζυγός σας;

Σ: Ξυπνάει νωρίς, γιατί πρέπει να οργανώσει διάφορα πράγματα. Πρέπει να φτιάξει το μεσημεριανό των παιδιών, να σιγουρευτεί ότι είναι καλά ντυμένα, αν έφαγαν πρωινό, αν έπλυναν τα δόντια τους και αν πήραν ό,τι χρειάζονται για το σχολείο. Ξυπνάει μαζί με το μωρό και του αλλάζει πάνες και ρούχα. Επίσης, θηλάζει και ετοιμάζει σνακ. Η λίστα με τις καθημερινές της υποχρεώσεις δεν σταματάει εδώ…

Ψ: Πώς πάνε τα παιδιά σας στο σχολείο;

Σ: Τα πηγαίνει η γυναίκα μου, αφού δεν δουλεύει.

Ψ: Αφού πάει τα παιδιά σας στο σχολείο, τι κάνει μετά;

Σ: Συνήθως, προσπαθεί να σκεφτεί τι άλλο μπορεί να κάνει όσο είναι έξω για να μην χρειαστεί να πακετάρει και να ξεπακετάρει το παιδικό κάθισμα πολλές φορές, όπως το να πληρώσει λογαριασμούς ή να πάει σούπερ μάρκετ. Μερικές φορές, ξεχνάει κάτι οπότε πρέπει να ξαναγυρίσει μαζί με το μωρό. Μόλις, γυρίσει πρέπει να δώσει στο μωρό μεσημεριανό και μετά να το θηλάσει, να το αλλάξει, να το κοιμίσει και μετά να φτιάξει την κουζίνα, να βάλει πλυντήριο και να καθαρίσει το σπίτι. Ξέρεις, επειδή δεν δουλεύει.

Ψ: Το απόγευμα, όταν γυρίζετε σπίτι από την δουλειά τι κάνετε;

Σ: Ξεκουράζομαι φυσικά. Είμαι κουρασμένος από το να δουλεύω όλη μέρα στην τράπεζα. Μισό λεπτό… και τα βράδια;

Ψ: Τι κάνει η γυναίκα σας τα βράδια;

Σ: Φτιάχνει το βραδινό, σερβίρει τα παιδιά και εμένα, πλένει τα πιάτα, ξαναφτιάχνει το σπίτι και δίνει τα αποφάγια στον σκύλο. Αφού βοηθήσει τα παιδιά με τα μαθήματά τους, τα ετοιμάζει για ύπνο, σιγουρεύεται ότι έπλυναν τα δόντια τους και το μωρό είναι αλλαγμένο και έχει το ζεστό, φρέσκο γάλα του. Μόλις ξαπλώσει, ξυπνάει συχνά για να θηλάσει και να αλλάξει πάνα, αν χρειαστεί. Επειδή δεν χρειάζεται να ξυπνήσει το πρωί για να πάει στην δουλειά.

_________________________......

Η Ryshell συνεχίζει:

-Αυτή είναι η καθημερινή ρουτίνα πολλών γυναικών σε όλο τον κόσμο. Ξεκινάει από το πρωί και συνεχίζεται μέχρι αργά το βράδυ. Είναι το λεγόμενο «δεν δουλεύω.» Το να είσαι νοικοκυρά δεν χρειάζεται πτυχίο, αλλά παίζει έναν σημαντικό ρόλο στην ζωή της οικογένειας. Απολαύστε και εκτιμήστε την μαμά, την γυναίκα, την αδερφή, την θεία, την κόρη, την γιαγιά… Γιατί η θυσία τους είναι ανεκτίμητη.

Κάποτε, την ρώτησε κάποιος «Είσαι εργαζόμενη γυναίκα ή απλά μια νοικοκυρά;»

Τότε, εκείνη του απάντησε:

Δουλεύω σαν γυναίκα για το σπίτι 24 ώρες το 24ωρο

Είμαι μητέρα

Είμαι γυναίκα

Είμαι κόρη

Είμαι το ξυπνητήρι

Είμαι μάγειρας

Είμαι υπηρέτρια

Είμαι η αρχηγός

Είμαι μπαργούμαν

Είμαι νταντά

Είμαι νοσοκόμα

Είμαι συμβουλάτορας

Είμαι παρηγορήτρια

Δεν πάω διακοπές

Δεν παίρνω άδεια, όταν είμαι άρρωστη

Δεν έχω ρεπό

Δουλεύω πρωί βράδυ

Είμαι στο πόδι όλη μέρα

Δεν πληρώνομαι, και… Ακόμα και έτσι ακούω συχνά την φράση «μα καλά τι κάνεις όλη μέρα;»

Αφιερωμένο σε όλες τις γυναίκες που θυσιάζουν την ζωή τους για την ευημερία της οικογένειάς τους. Η γυναίκα είναι σαν το αλάτι: Η παρουσία της δεν εκτιμάται, αλλά η απουσία της κάνει τα πάντα άγευστα.

2. "Μια σοφή γυναίκα είπε… μην αφήνετε τα πιάτα σας να λάμπουν περισσότερο από εσάς!

Μην παίρνεις πολύ σοβαρά το καθάρισμα!

Όταν έγινα σύζυγος, περνούσα 24 ώρες το 24ωρο φροντίζοντας να διατηρούνται όλα καθαρά και τακτοποιημένα, σε περίπτωση που "κάποιος θα έρθει να με δει" αλλά ανακάλυψα ότι είναι όλοι πολύ απασχολημένοι, θα διασκεδάσουν, θα δουλεύουν και θα απολαμβάνουν το νήμα της ζωής!

- Και αν κάποιος εμφανιστεί ξαφνικά;

Δεν χρειάζεται να εξηγήσω την κατάσταση μου σε κανέναν στο σπίτι μου.

Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για το τι κάνεις όλη μέρα, οι άνθρωποι περπατούν, διασκεδάζουν και απολαμβάνουν τη ζωή.

Και αν ακόμα νοιάζεται... δεν θα μπουν στο σπίτι μου δεύτερη φορά..

Η ζωή είναι μικρή, καλά να περνάτε!

Σκούπισε τη σκόνη.... εάν είναι απαραίτητο .

Αλλά για να αφιερώσετε χρόνο και να ζωγραφίσετε, ή να γράψετε ένα ποίημα, να κάνετε μια βόλτα ή να επισκεφτείτε ένα φίλο, να μαγειρέψετε ότι σας αρέσει Δώστε στον εαυτό σας λίγο ελεύθερο χρόνο για την παραλία ή ένα μασάζ, άθληση... ένα ποτήρι κρασί, μπάνιο στη θάλασσα ή στην πισίνα, σκαρφαλώστε βουνά, παίξτε με σκυλιά, ακούστε μουσική, διαβάστε βιβλία, κρατήστε τους φίλους σας και απολαύστε τη ζωή.

Ξεσκονίστε αν χρειαστεί αλλά η ζωή συνεχίζεται έξω.

Μην ξεχνάτε ότι αυτή η μέρα δεν θα επιστρέψει ποτέ!

Ξεσκονίστε αν είναι απαραίτητο, αλλά θυμηθείτε ότι γερνάτε και πολλά πράγματα που μπορείτε να κάνετε τώρα δεν θα είναι τόσο εύκολο να τα κάνετε στα γεράματα..

Και όταν φύγεις αφού όλοι θα φύγουμε μια μέρα και σκόνη θα γίνεις!

Και κανείς δεν θα θυμάται πόσους λογαριασμούς πλήρωσες ούτε το καθαρό σου σπίτι, αλλά θα θυμάται τη φιλία σου, τη χαρά σου την αγάπη σου και όσα τους έμαθες.. . "

Πηγή: Διαδικτυακή Ψυχολόγος

3. "Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου"

  Ένας φίλος ήρθε στο σπίτι μου για καφέ, καθίσαμε και συζητήσαμε. Σε κάποιο σημείο της συζήτησης, είπα, "Πάω να πλύνω τα πιάτα και θα επιστρέψω".

Με κοίταξε σαν να του είπα ότι επρόκειτο να φτιάξω έναν διαστημικό πύραυλο. Τότε μου είπε με θαυμασμό αλλά λίγο αμήχανα: "Χαίρομαι που βοηθάς τη σύζυγό σου, εγώ δεν βοηθάω γιατί όταν το κάνω, η γυναίκα μου δεν με συγχαίρει. Την περασμένη εβδομάδα σφουγγάρισα το πάτωμα και δεν μου είπε ευχαριστώ".

Επέστρεψα να καθίσω μαζί του και εξήγησα ότι δεν "βοήθησα" τη σύζυγό μου. Στην πραγματικότητα, η σύζυγός μου δεν χρειάζεται βοήθεια, χρειάζεται συνεργάτη. Είμαι συνεργάτης στο σπίτι, δεν είμαι μια "βοήθεια" για να κάνουμε τις δουλειές του σπιτιού.

Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να καθαρίσει το σπίτι επειδή ζω κι εγώ εδώ και πρέπει να το καθαρίσω κι εγώ.

Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να μαγειρεύει γιατί θέλω επίσης να φάω και πρέπει να μαγειρέψω κι εγώ.

Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να πλένει τα πιάτα μετά το φαγητό, επειδή χρησιμοποιώ κι εγώ αυτά τα πιάτα.

Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου με τα παιδιά, επειδή είναι και παιδιά μου και η δουλειά μου είναι επίσης να είμαι γονιός.

Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να πλένει, να απλώνει ή να διπλώνει τα ρούχα, επειδή τα ρούχα είναι και δικά μου και των παιδιών μου.

Δεν είμαι βοήθεια στο σπίτι, είμαι μέρος του σπιτιού.

Και όσον αφορά τον έπαινο, ρώτησα τον φίλο μου πότε ήταν η τελευταία φορά που ευχαρίστησε τη γυναίκα που καθάρισε το σπίτι, έπλυνε τα ρούχα, άλλαξε τα σεντόνια, έκανε μπάνιο τα παιδιά, μαγείρεψε, κ.λπ.

Και εννοώ μια ευχαριστία του τύπου: Ουαου, αγάπη μου! Είσαι φανταστική!!!(που καθάρισες/έπλυνες/μαγείρεψες/σιδέρωσες/κτλ.)

Αυτό σας φαίνεται παράλογο; Κοιτάζετε περίεργα; Όταν εσείς, μία φορά στη ζωή σας, καθαρίσατε το πάτωμα, περιμένατε τουλάχιστον ένα βραβείο αριστείας με μεγάλη δόξα ... γιατί; Ποτέ δεν το σκεφτήκατε;

Ίσως επειδή για σας, η κουλτούρα του macho έχει δείξει ότι όλα είναι δική της δουλειά.

Ίσως έχετε διδαχθεί ότι όλα αυτά πρέπει γίνουν χωρίς να χρειαστεί να κουνήσετε ένα δάχτυλο; Τότε να την επαινέσετε όπως θα θέλατε να επαινεθείτε, με τον ίδιο τρόπο, με την ίδια ένταση. Δώστε της ένα χεράκι, φερθείτε σαν ένας πραγματικός σύντροφος, όχι σαν επισκέπτης που έρχεται μόνο για φαγητό, ύπνο, μπάνιο και ικανοποίηση αναγκών ... Νιώστε σαν στο σπίτι. Στο σπίτι σας.

Η πραγματική αλλαγή της κοινωνίας μας αρχίζει στα σπίτια μας - ας διδάξουμε στους γιους και τις κόρες μας το πραγματικό νόημα της συντροφικότητας!

Dimitris Maragos

4. Όταν ένα απόγευμα ένας άνδρας επέστρεψε σπίτι του μετά τη δουλειά, αντίκρισε ένα τρομακτικό θέαμα...

Τα τρία παιδιά του ήταν στην αυλή, φορούσαν ακόμη τις πιτζάμες τους και έπαιζαν βουτηγμένα στη λάσπη. Σε όλη την αυλή υπήρχαν διασκορπισμένα περιτυλίγματα από πατατάκια και σοκολάτες.

Η πόρτα του αυτοκινήτου της γυναίκας του ήταν ανοιχτή, όπως ανοιχτή ήταν και η μπροστινή πόρτα του σπιτιού. Όσο για τον σκύλο τους, όσο και να φώναξε, δεν τον είδε να εμφανίζεται από πουθενά.

Μπαίνοντας στο σπίτι, βρήκε ένα ακόμα μεγαλύτερο χάος. Η λάμπα στο χολ ήταν σπασμένη και το χαλί ήταν γεμάτο από μικρά κομμάτια γυαλί.

Στο σαλόνι η τηλεόραση ήταν ανοιχτή στη διαπασών σε ένα κανάλι κινουμένων σχεδίων. Παντού υπήρχαν πεταμένα παιχνίδια και διάφορα είδη ρουχισμού.

Στη κουζίνα τα πιάτα και τα ποτήρια ξεχείλιζαν από το νεροχύτη, το τραπέζι ήταν γεμάτο με γάλα από το πρωινό φαγητό, η πόρτα του ψυγείου ήταν ανοιγμένη διάπλατα, κροκέτες σκύλου υπήρχαν στο πάτωμα και ένα σπασμένο ποτήρι βρίσκονταν κάτω από το τραπέζι.

Χωρίς δεύτερη σκέψη έτρεξε προς τις σκάλες που οδηγούσαν στον πάνω όροφο για να ψάξει για την γυναίκα του. Στο μυαλό του είχε σφηνωθεί η ιδέα ότι κάτι σοβαρό της είχε συμβεί. Ότι κάτι είχε πάθει.

Μόλις έφτασε έξω από το μπάνιο είδε νερό στο πάτωμα. Άνοιξε την πόρτα, πέρασε στο εσωτερικό του και βρήκε πεταμένες στο πάτωμα υγρές πετσέτες, σαπούνι και πολλά παιχνίδια των παιδιών. Δίπλα στη μπανιέρα υπήρχαν τουλάχιστον τρία ρολά χαρτί τουαλέτας ξετυλιγμένα ενώ ένα σωληνάριο οδοντόκρεμα είχε αδειάσει πάνω στο καθρέφτη και στους τοίχους.

Βγήκε ακόμη πιο τρομαγμένος από το μπάνιο και έτρεξε στην κρεβατοκάμαρα. Περίμενε να αντικρίσει τα χειρότερα ανοίγοντας την πόρτα. Σίγουρα όμως δεν περίμενε αυτό που τελικά είδε.

Η γυναίκα του ήταν κουλουριασμένη στο κρεβάτι με τις πιτζάμες της και διάβαζε ένα μυθιστόρημα. Σήκωσε το βλέμμα της, του χαμογέλασε σαν να μην συμβαίνει τίποτα και τον ρώτησε πως πέρασε τη μέρα του.

Εκείνος σαστισμένος την κοίταξε με απορία: «Μα τι στο καλό έγινε εδώ σήμερα;»

Εκείνη του χαμογέλασε και πάλι: «Θυμάσαι που κάθε μέρα, όταν γυρνάς στο σπίτι μετά από τη δουλειά, με ρωτάς τι στο καλό έκανα σήμερα;»

«Ναι», της απάντησε διστακτικά.

Με ακόμη πιο πλατύ χαμόγελο εκείνη συνέχισε:

«Λοιπόν, σήμερα δεν το έκανα.»

 

5. Μια υπέροχη και συγκινητική ιστορία.

Αξίζει να τη διαβάσεις...!!!

Όταν Ο Θεός έπλασε τη γυναίκα ...

Ένας άγγελος πλησίασε καί είπε: "Κύριε, γιατί σπαταλάς τόσο πολύ χρόνο γι' αυτήν..?"

Και ο Κύριος απάντησε: "Ξέρεις πόσες προδιαγραφές πρέπει να πληρεί για να την τελειοποιήσω... ;"

"Πρέπει να παίζει δεκάδες ρόλους, θα πρέπει να είναι μητέρα. σύντροφος, ερωμένη, κόρη, αδερφή, φίλη, ψυχολόγος, δασκάλα, νοσοκόμα, μάστορας, εφευρέτης, καθαρίστρια, μαγείρισσα,... να μπορεί να φτιάξει όλων των ειδών τα φαγητά, θα πρέπει να μπορεί να αγκαλιάζει πολλούς ανθρώπους ταυτόχρονα, να δίνει μια αγκαλιά που θα θεραπεύει οτιδήποτε, από ένα πληγωμένο γόνατο, μέχρι μια πληγωμένη καρδιά, και να τα κάνει όλα αυτά μόνο με δυο χέρια".

Ο άγγελος εντυπωσιάστηκε: "Μόνο δυο χέρια....αδύνατον!"

 Και είναι το βασικό μοντέλο;

 "Πολλή δουλειά για μια μέρα....περίμενε μέχρι αύριο και την ολοκληρώνεις".

"Όχι", είπε ο Κύριος. "Είμαι τόσο κοντά στην ολοκλήρωση αυτής της δημιουργίας, που θα είναι η αγαπημένη της καρδιάς μου".

"Θεραπεύεται μόνη της όταν αρρωσταίνει και δουλεύει 18 ώρες την ημέρα".

 Ο άγγελος πλησίασε και άγγιξε την γυναίκα.

"Μα την έφτιαξες τόσο μαλακή, Κύριε.."

"Είναι μαλακή", είπε ο Κύριος, "Αλλά την έφτιαξα και δυνατή, επίσης.

"Δεν διανοείσαι τι μπορεί να αντέξει και σε τι μπορεί να αντεπεξέλθει".

"Μπορεί να σκεφτεί; ρώτησε ο άγγελος.

Ο Κύριος απάντησε: "Όχι μόνο να σκεφτεί, αλλά να αιτιολογήσει και να διαπραγματευθεί."

Ο άγγελος άγγιξε της Γυναίκας το μάγουλο....

"Κύριε, φαίνεται πως η δημιουργία σου στάζει! Της έχεις βάλει πολλά βάρη."

"Δεν στάζει....είναι δάκρυ" ο Κύριος διόρθωσε τον άγγελο.

"Τι εξυπηρετεί;" ρώτησε ο άγγελος.

Και είπε ο Κύριος: "Τα δάκρυα είναι ο τρόπος να εκφράσει τη λύπη της, τις αμφιβολίες της, την αγάπη της, τη μοναξιά της, τον πόνο και την υπερηφάνειά της."

Αυτό έκανε μεγάλη εντύπωση στον άγγελο; "Κύριε, είσαι ιδιοφυΐα.

Σκέφτηκες τα πάντα. Η Γυναίκα είναι πραγματικά υπέροχη!"

Πράγματι είναι! Η Γυναίκα έχει αντοχές που εντυπωσιάζουν τον άντρα. Μπορεί να διαχειριστεί προβλήματα και να έχει πολλές ευθύνες. Δημιουργεί ευτυχία, αγάπη και έχει άποψη.

Χαμογελάει όταν θέλει να τσιρίξει.

Τραγουδάει όταν θέλει να κλάψει, κλαίει όταν είναι ευτυχισμένη και γελάει όταν φοβάται.

Δίνει μάχη για τα πιστεύω της.

Αντιμάχεται την αδικία.

Δεν δέχεται το "όχι" για απάντηση, όταν διαβλέπει καλύτερη λύση. Δίνει τον εαυτό της για την προκοπή της οικογένειάς της. Συνοδεύει τη φίλη της στο γιατρό αν φοβάται.

Η αγάπη της είναι άνευ όρων.

Κλαίει όταν τα παιδιά της κερδίζουν.

Είναι ευτυχισμένη όταν οι φίλοι της τα καταφέρνουν.

Χαίρεται όταν ακούει για μια γέννηση ή ένα γάμο.

Είναι συντετριμμένη όταν χάνεται κάποιος συγγενής ή φίλος.

Αλλά βρίσκει τη δύναμη να συνεχίσει στη ζωή.

Γνωρίζει πως ένα φιλί και μια αγκαλιά θεραπεύουν μια πληγωμένη καρδιά.

Έχει μόνο ένα ελάττωμα...

Ξεχνάει τι αξίζει!

 

6. Υπάρχουν κάποιες γυναίκες φίλε μου, που η ζωή τους έδειξε το δρόμο για την κόλαση πολύ νωρίς.

Κι εκείνες, δεν δίστασαν να τον περπατήσουν αυτό το δρόμο.

Τον περπάτησαν και έφτασαν εκεί.

Και η κόλαση δεν τις κατάπιε.

Μπορεί να τις τσάκισε, μπορεί να τις χάραξε, αλλά δεν τις κατάπιε.

Βρήκαν μέσα τους την δύναμη και σηκώθηκαν.

Βρήκαν μέσα τους την δύναμη και χάραξαν ξανά την πορεία τους για την ζωή.

Αν βρεθεί μια τέτοια γυναίκα στο δρόμο σου, μην σπαταλήσεις το χρόνο της αν δεν είσαι έτοιμος να της δώσεις την αλήθεια σου.

Μην της ζητάς κομμάτια της αν δεν ξέρεις πώς να τα αγαπήσεις.

Όλα.

Και τα αγγελικά πλασμένα και τα χαραγμένα από την κόλαση.

Και τα φωτεινά και τα σκοτεινά.

Αν ανήκεις στους αδύναμους, μην προσπαθήσεις καν να μείνεις στην ζωή της. Δεν μπορείς.

Μια τέτοια γυναίκα για να αντέξεις και να την αγαπήσεις, μα κυρίως να την κάνεις να σε αγαπήσει και να σε εμπιστευτεί, θέλει δύναμη, επιμονή κι υπομονή σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ αυτόν που φαντάζεσαι.

Είναι απρόβλεπτη και δεν μπορείς να υπολογίσεις ποτέ τις αντιδράσεις της με την κοινή λογική.

Άλλες φορές θα είναι αεράκι που θα σε δροσίζει και θα σου δίνει ανάσες κι άλλες φορές θα γίνεται ανεμοστρόβιλος που δεν θα αφήνει τίποτα όρθιο στο πέρασμά του.

Όταν γίνεται ανεμοστρόβιλος, αγάπα την λίγο πιο πολύ.

Μείνε κι ας σε διώχνει. Αγάπη την λίγο πιο πολύ, λίγο πιο βαθιά.

Είναι γεμάτη αντιφάσεις.

Άλλοι την λατρεύουν κι άλλοι την μισούν.

Δεν την αφορούν ούτε οι μεν, ούτε οι δε.

Την αφορά μόνο εκείνος που θα αγαπήσει. Εκείνος που θα εμπιστευτεί.

Μοιάζει με εκκρεμές που κινείται ανάμεσα σε φόβους και φοβίες από το παρελθόν και μια ατόφια αυτογνωσία και σιγουριά για το παρόν της.

Γιατί ξέρει τι έχει αντέξει, από τι έχει επιβιώσει, τι δρόμους έχει περπατήσει.

Κι αν κάποια στιγμή νιώσει φόβο και ανασφάλεια, δεν θα στο πει με λέξεις κοινές. Θα στο δείξει όμως κι εσύ θα πρέπει να το καταλάβεις. Να μείνεις.

Να την κρατήσεις λίγο πιο σφιχτά. Να της δώσεις ένα φιλί.

Όχι, μην μπερδεύεσαι, δεν φοβάται να σου παραδώσει τις αδυναμίες της.

Είναι τόσο δυνατή που ξέρει τις αδυναμίες της και τις αγαπάει μια μια.

Ο τρόπος της να σου πει ότι σε αγαπάει, είναι η εμπιστοσύνη της να σου παραδίνει γυμνές τις αδυναμίες της.

Αγάπα τις αδυναμίες της και ψάξε μέσα της προσεκτικά αν αντέχει.

Γιατί όσο εσύ ζούσες μια άλλη ζωή, εκείνη έμεινε πάλευε με το χάος στο μυαλό της. Κυνήγαγε το χρόνο κι έδινε μάχες μαζί του. Μάζευε τα κομμάτια της και προσπαθούσε να τα ξαναβάλει στην θέση τους ένα ένα. Και μετά, τακτοποιεί έναν έναν τους δαίμονές της, σκοτώνει τους δράκους του παραμυθιού της. Κι όταν σε διώχνει τότε, εσύ να την αγαπάς λίγο πιο πολύ.

Δεν της αρέσουν οι πολλοί άνθρωποι, δεν της αρέσει να αλλάζει συνήθειες. Αν την παρατηρήσεις, έχει ένα μοτίβο σε όλα.

Τις περισσότερες φορές, θα πέσει στην φωτιά και θα δώσει τις μάχες της σαν να μην φοβάται τίποτα. Μην γελιέσαι, φοβάται, μα έμαθε μέσα στην κόλαση που έζησε να ξεγελά ακόμα και τον φόβο.

Να του βγάζει την γλώσσα και να τον κοροϊδεύει.

Ακόμα κι όταν αρνείται να κρατηθεί από εσένα νομίζοντας πως «μπορεί», εσύ μείνε με το χέρι σου απλωμένο.

Την ηρεμεί να ξέρει πως μπορεί να το κρατήσει.

Κι όταν την δεις να γελάει αληθινά, μέσα από την ψυχή της, εκείνη την στιγμή που ο χρόνος θα έχει παγώσει, που δεν θα την ορίζει ο πόνος, τα μάτια της θα λάμψουν. Μόνο να θυμάσαι.. για να λάμψει κάτι, χρειάζεται σκοτάδι και το σκοτάδι της δεν την έχει αφήσει.

Για λίγο, το έχει νικήσει.

Για λίγο ακόμα.

Γι’ αυτό μείνε.

Κι αν μείνεις, αν αντέξεις, εκείνη θα σου δώσει το φως που τόσο καιρό μάζευε και δεν είχε αφήσει να δει κανείς.

Γιατί θα ξέρεις πως δεν είναι εκεί γιατί δεν έχει κάπου αλλού να είναι αλλά σε επέλεξε.

Γιατί την κέρδισες την θέση σου στο βάθρο της.

Γιατί αν σε αγαπήσει, την έχεις κερδίσει ολόκληρη.

Γιατί αν σε αγαπήσει, θα το κάνει απόλυτα και ολοκληρωτικά.

Γιατί αν σε αγαπήσει, θα γίνει αέρας να ανασάνεις και να ταξιδεύεις μακριά και λόγος να γυρνάς.

Πρόσεχε όμως.. υπάρχει ένα πράγμα που δεν συγχωρεί.

Να γίνεις μικρός στα μάτια της.

Να γίνεις τοσοδούλης μπροστά της.

Αν μικρύνεις στα μάτια της, θα εξαϋλωθείς στην ψυχή της κι αυτό, δεν μπορεί να τον συγχωρέσει όχι σε εσένα, στον εαυτό της.

Αν σε αγαπήσει, θα σου παραδώσει τον εαυτό της και κάθε όπλο με το οποίο μπορείς να την τσακίσεις, να την κάνεις χίλια κομμάτια, να την σπάσεις.

Όμως ξέρεις, όπως είπε και η Ιφιγένεια Β., είναι εύθραυστη μέχρι να σπάσει.

Μετά, κόβει!

Ακόμα κι αν αυτό που θα κόψει θα είναι ο εαυτός της που επέτρεψε σε έναν τοσοδούλη να δει τις αδυναμίες της.

Σοφία Παπαηλιάδου

 

7. "Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα Συναισθήματα.

Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.

Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.

Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.

Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.

Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.

Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,

«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα»

Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.

«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.

«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.

Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.

«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».

«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.

Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.

Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».

Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.

Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.

Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:

«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;

«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.

«Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»

Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με τη βαθιά σοφία της είπε:

«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».