ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ

Σ Υ Γ Χ Ρ Ο Ν Ε Σ    Ε Μ Π Ε Ι Ρ Ι Ε Σ

 

  Κάποιος φίλος κληρικός ανέβασε το παρακάτω κείμενο στο διαδίκτυο

 

 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣ ΔΙΑΣΩΛΗΝΩΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ.

 

    Αγαπητέ Σ., χαίρε.

   Ξέρω πως θα διαβάσεις μέσα από το νοσοκομείο τις λίγες γραμμές που γράφω, μια και δεν μπορείς να μιλήσεις με το οξυγόνο, η κατάσταση όμως εδώ που έφτασε δεν διορθώνεται πια. Γι' αυτό και σου γράφω δημόσια, για να διαβάσουν τα παιδιά που μου εμπιστεύθηκε η Εκκλησία και οι διαδικτυακοί μου φίλοι τα γεγονότα των τελευταίων μηνών. Και να πράξουν ανάλογα με την Πίστη και τη συνείδησή τους!

  Παραθέτω γεγονότα με ημερομηνίες:

  6 Αυγούστου 2021, έρχεσαι από ... μαζί με τους γονείς σου, ήρθες στον Ναό στις 8 Αυγούστου, είδες την ανακοίνωσή μου για υποχρεωτικότητα της μάσκας και αποχώρησες φωνάζοντας πως όποιος παπάς δέχεται τις μάσκες και το εμβόλιο είναι μασκαράς και καρναβάλι.

  12 Αυγούστου 2021, οι καλοί γονείς σου έρχονται κρυφά (!) για εξομολόγηση, με ρωτούν αν το εμβόλιο περιέχει σφράγισμα, χάραγμα, αντίχριστο και τους ενημερώνω πως δεν ισχύει τέτοιο σενάριο και για την σύσταση της Εκκλησίας μας να εμβολιασθούν οι πιστοί. Εξάλλου, ο αντίχριστος θα μπει συνειδητά στη ζωή μας, όχι με κουτοπονηριές.

  13 Αυγούστου 2021, μαθαίνεις πως ήρθαν οι γονείς σου, με παίρνεις τηλέφωνο και ουρλιάζοντας μου λες πως κάποιος Γέροντας Νεκτάριος από τον Άγιον Όρος σου είπε πως όσοι κάναμε το εμβόλιο θα ψοφήσουμε σαν τα σκυλιά και θα καούμε στην κόλαση. Θα σωθούν (θα σωθείτε δηλαδή, αυτό μου είπες μιλώντας σε πρώτο πληθυντικό) όσοι δεν βάλατε στον οργανισμό σας έμβρυα και κύτταρα, χάραγμα και αντίχριστο... Μου το έκλεισες στέλνοντάς με στον άλλονε, όπου και ανήκω κατά τη γνώμη σου...

  9 Νοεμβρίου 2021, εκδηλώσατε όλοι συμπτώματα κορωνοϊού, με πήρε η μητέρα σου και μου το είπε κρυφά, φοβούμενη την ψύχραιμη και αγαπητική χριστιανική σου συμπεριφορά, λέγοντάς μου όσα ωραία της είπες πως είναι ιωσούλα και πως δεν υπάρχει covid. Πολύ απλά δολοφονούνται οι άνθρωποι στα νοσοκομεία για να βγαίνουν τα νούμερα.

  18 Νοεμβρίου 2021, διασωληνώθηκαν οι γονείς σου, με πήρες τηλέφωνο και έκλαιγες και μου έλεγες να προσευχηθώ να γίνουν καλά. Εσύ -δόξα τω Θεώ- και η σύζυγός σου και ο πεθερός και ο αδερφός σου νοσηλεύεστε σε απλές κλίνες με παροχή οξυγόνου.

  20 Νοεμβρίου 2021, κοιμήθηκε η μητέρα σου..... Και δεν πήρες να μου το πεις μάλλον, διότι δεν έγινε το Θαύμα που απαίτησες, ή καλλίτερα πρόσταξες τον Θεό. Δεν νομίζω να με ντρέπεσαι τώρα, εδώ που φτάσαμε... Ακόμα σε μνημονεύω στην Προσκομιδή μου και το κομποσχοίνι μου. Με πήρε ο αδερφός σου, ο οποίος δεν θέλει να σε ξαναδεί ποτέ, αλλά μη στεναχωριέσαι αυτό ως Πνευματικός του Πατέρας θα το διορθώσω.

  Δεν αγίασα δυστυχώς, Σ. Ούτε πιστεύω πως θα σωθώ. Ελπίζω ο Κύριος να δει πως πρόσεξα τους ενορίτες που μου αναλογούν σαν να ήταν παιδιά μου, γονείς μου, αδέλφια μου και να καλύψει πλήθος αμαρτιών. Και πως η Εκκλησία μας είναι ΜΑΝΝΑ, που προσέχει τα παιδιά της.

  Εκεί στο κρεββάτι του Νοσοκομείου πάρε τον Γέροντα Νεκτάριο, που είναι "διορατικός" αλλά δυστυχώς θαυματουργός δεν είναι ώστε να γιατρέψει τα θύματά του και πες του πως η ψυχή της μάνας σου είναι φορτωμένη στο σχήμα ή στο επιτραχήλιό του (δεν γνωρίζω καν ποιος είναι αυτός ο Γέρων Νεκτάριος).

   Και εσύ παιδί μου... κλάψε. Κι εγώ σήμερα κλαίω. Κλαίω περίλυπος για την καλή σου μάνα. Κλάψε για το κακό που έκανες και χρεώθηκες φόνο, λέγοντας στην μάνα σου πως η Εκκλησία εκπορνεύτηκε και να μην την ακούει. Πως αν κάνει το σατανικό εμβόλιο θα την διώξεις από το σπίτι και πως ο Θεός θα την βάλει με

τις πόρνες στην κόλαση (πολύ καλά θα μας είναι να μας βάλει ο Θεός με αυτές τις Ψυχούλες, χειρότερα μου πρέπουν εμένα). Ναι μου τα είπε όλα κλαίγοντας στις 9 Νοεμβρίου. Τότε μιλήσαμε τελευταία φορά ενόσω έβηχε και καιγόταν στον πυρετό!

  Και εγώ θα κάνω προσευχή... Να μας συγχωρήσει όλους ο Θεός! Δεν αισθάνομαι επουδενί δικαιωμένος, η καρδιά μου θα εκραγεί από την πολλή μου θλίψη. Να συγχωρήσει ο Κύριος τους φόνους που διεπράχθησαν όλο αυτό το διάστημα από ανθρώπους που επικαλούνται τον αντίχριστο (με μικρό το α, δεν του πρέπει κεφαλαίο), περισσότερες φορές από ό,τι επικαλούνται τον Χριστό.

  Θα πω και τα δικά μου τα χαζά, που τα κορόιδευες, πως αν δω έστω και έναν γνωστό μου στην κόλαση θα ζητήσω από τον Χριστό να πάω δίπλα του. Και ελπίζω να ανταμώσουμε όσοι ζούμε το ερχόμενο καλοκαίρι!

 

π. Χρυσόστομος Τσίρης

 

  Ενώ κάποιος άλλος μου έγραψε

 

    Σεβαστέ μου πατέρα, εύχομαι να είσαι καλά και να μένεις υγιής για να μας διακονείς. Ξέρω ότι σηκώνεις ένα βαρύ και δύσκολο Σταυρό, βέβαια τούτες τις δύσκολες ημέρες που διανύουμε όλοι μας σηκώνουμε ένα Σταυρό και όλοι ανεβαίνουμε ένα Γολγοθά αλλά εσείς ως κληρικοί έρχεστε να βαδίσετε έναν δύσκολο δρόμο μέσα από συμπληγάδες πέτρες της καθημερινότητας. Εύχομαι και προσεύχομαι να είσαι γερός για να συνεχίσεις τον δύσκολο και γεμάτο προκλήσεις δρόμο που εσύ αποφάσισες να διανύσεις.

   Έρχομαι να σου μεταφέρω την προσωπική μου άποψη και εμπειρία για το ερώτημα που μου έκανες χτες αν ήμουν στην θέση τι απόφαση θα έπαιρνα για την ενορία έτσι ώστε να την διασφαλίσω και να προστατέψω τους ενορίτες μου. Το ερώτημα σου ήταν «Θα ήθελα λοιπόν να σκεφτείς αν ήσουν στην δική μου θέση ως κληρικός (και σε διάφορα κηρύγματα τόνιζες πως η ενορία δεν μπορεί να διαχωρίσει τα παιδιά της) ποια απόφαση θα έπαιρνες για να διαφυλάξεις τόσο τους αδελφούς σου όσο και τον εαυτό σου, θα έκανες την εφαρμογή των 3G ή θα το άφηνες όπως είναι σήμερα χωρίς τα 3G;»

    Άκου λοιπόν. Όλοι μας έχουμε αντιμετωπίσει στην ζωή μας δυσκολίες και όλοι μας έχουμε γευτεί πόνο ιδιαίτερα όταν αποχωριζόμαστε δικούς μας ανθρώπους. Όμως ο δικός μου πόνος είναι μεγαλύτερος διότι δεν πρόλαβα να αποχαιρετίσω το πιο αγαπημένο μου πρόσωπο στην ζωή μου. Δεν μπόρεσα να του κρατήσω το χέρι, να του πω πόσο πολύ τον αγαπώ, δεν μπόρεσα να τον φιλήσω έστω για τελευταία φορά. Δεν μπόρεσα να του κάνω μια αξιοπρεπή κηδεία, δεν μπόρεσε να έρθει ένας παπάς να τον διαβάσει, δεν μπόρεσαν οι γονείς του να αποχαιρετίσουν το παιδί τους. Και όλα αυτά διότι στην πόλη που μένουμε υπάρχουν μετρημένοι στα δάχτυλα Έλληνες και δεν έρχεται κάποιος παπάς να μας λειτουργήσει, καθώς επίσης η πόλη έχει βγάλει κάποιο νόμο αυτοί που φεύγουν με αυτή την ασθένεια να τους καίει. Ποιος λοιπόν πολυσέβαστε μου παπά θα δώσει παρηγοριά στην μάνα; Ποιος θα δώσει παρηγοριά στον πατέρα; Ποιος θα δώσει εμένα παρηγοριά; Ποιος; Πες μου ποιος;

    Πολλές φορές σκέφτομαι όταν βλέπω την μάνα μου και λέγω ποιος ήταν εκείνος ο παπάς, ο καλόγερος, ο γέροντας, ο πνευματικός που πήρε στο λαιμό του μια ψυχή; Ποιος θα μου το έλεγε πως άνθρωπος του Θεού θα έκανε τον επιστήμονα και θα διοχέτευε στα μυαλά των δικών μου αλλά και σε μένα τον φόβο για το εμβόλιο; Νόμιζα πως ήταν φωτισμένος, νόμιζα πως κάτι ξέρει εκείνος και εγώ τον πίστευα. Και να σήμερα το αποτέλεσμα. Ο αδελφός μου, ο μικρός αδελφός μου δεν βρίσκετε πια κοντά μας. Προσπάθησα να επικοινωνήσω με τον Χ γέροντα για να του πως ο αδελφός μου έφυγε, να του πω τουλάχιστον να τον μνημονεύει αλλά στάθηκε μάταιο. Τα καλογέρια του δεν μου τον έδιναν στο τηλέφωνο. Και αυτό γιατί έμαθα και από άλλους «αδελφούς» μου πως ο Χ γέροντας είχε πάρει στο λαιμό του και άλλους. Για πες μου πάτερ μου εσύ τι θα έκανες; Ξέρω δεν πρέπει να πέφτουμε σε αμαρτήματα, αλλά πες μου τι πρέπει να πω; Τι;

   Εύχομαι ο Θεός να τον συγχωρέσει και εύχομαι να έχει καταλάβει την αμαρτία που έβαλε στους ώμους του. Ξέρω είναι δύσκολο να είσαι ρασοφόρος, είναι δύσκολο να είσαι παπάς. Ξέρω γνωρίζω πως δεν πρέπει να κρίνω τους ιερείς αλλά πες μου τι θα έκανες εσύ στην δική μου θέση;

   Ξέρω θα μου πεις προσευχή. Ναι θα κάνω προσευχή για να προσπαθήσω να σβήσω την οργή μου. Αλλά πίστεψε τα εφετινά Χριστούγεννα θα είναι διαφορετικά αλλά και κάθε Χριστούγεννα θα είναι διαφορετικά. Στο τραπέζι των Χριστουγέννων μία καρέκλα θα είναι αδειανή.

   Για αυτό σε παρακαλώ να τον μνημονεύεις και να πεις στους ενορίτες σου να προσέχουν και να επικοινωνούν μόνο με τον προσωπικό τους γιατρό και όχι με Γεροντάδες για το αν πρέπει ή όχι να κάνουν το εμβόλιο.

    Και η απάντηση μου στο ερώτημα σου είναι ότι θα πρέπει όλοι μας να κάνουμε το τεστ κατά του κορονοϊού για να είμαστε απόλυτα σίγουροι πως δεν θα διακινδυνεύσει κανείς μας.

     Με βαθύ σεβασμό σας χαιρετώ και αν θέλεις μνημόνευε τον αδελφό μου Α.

 

 

 

  Κάποια άλλη μου έγραψε:

    Οπωσδήποτε θα εφάρμοζα 3G, πρέπει να προσέχουμε για να έχουμε. Εμείς δεν προσέξαμε και τώρα θα έχουμε μια κοινή καρέκλα στο τραπέζι των Χριστουγέννων.

  Η μαμά μου τελικά πέθανε πριν από …. μέρες από Covid 66 χρόνων χωρίς αλλά νοσήματα. Την νύχτα της Κυριακής προς Δευτέρα που είχα έρθει και μου είπατε να πάω επάνω στο δωμάτιο να προσευχηθώ.

   Η απώλεια είναι μεγάλη και αναντικαταστατη

 

  Ενώ κάποια άλλη ψυχή με πήρε τηλέφωνο πριν από μέρες. Η ώρα ήταν γύρω στις 7 το πρωί. Τρόμαξα. Το σήκωσα. Ξαφνιάστηκα όταν την άκουγα από την άλλη άκρη της γραμμής να κλαίει. Την ρώτησα τι έγινε και είναι τόσο πολύ αναστατωμένη. Μου είπε την ψυχή μου την πήραν, την πήγαν στο Νοσοκομείο, δεν μπορώ να το πιστέψω, την έβαλαν στην εντατική και μετά την διασωλήνωσαν. Πες μου τι  να κάνω. Σε παρακαλώ να ανάψεις ένα κερί.

   Κόλλησα εγώ κορονοϊό και κόλλησε και η ψυχή μου. Εγώ την πέρασα κάπως ελαφριά αλλά η ψυχή μου είναι μακριά και δεν ξέρω αν θα την ξαναδώ.

 

   Θα μπορούσα να γράφω πολλά και να δημοσιεύσω ακόμα περισσότερες εμπειρίες αλλά θα είναι μάταιο. Γιατί όλοι σας θα ρωτάτε αν ήταν ή όχι εμβολιασμένοι. Και τι μ’ αυτό αν ήταν ή όχι. Είμαστε δύο διαφορετικές τάξεις; Είμαστε σε άλλο στρατόπεδο; Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Εσύ μπορείς να μου το εξηγήσεις;

 

  Έρχονται δύσκολες ημέρες. Ημέρες πονηρές που ο ένας με τον άλλον θα ρίχνουν τα βέλη του φθόνου. Ημέρες πονηρές που οικογένειες δεν θα είναι οικογένειες. Ημέρες πονηρές που θα φανατίσουν όλους μας. Ημέρες πονηρές που θα θρέψουν το μίσος και την διχόνοια. Ημέρες πονηρές που θα ντύνονται οικογένειες στα μαύρα και αυτό γιατί ο ένας θα αφαιρεί την ζωή του άλλου και γίνετε δικαστής, τιμωρός κλπ.

   Ημέρες πονηρές και δύσκολες που εμείς οι κληρικοί θα πρέπει να γίνουμε φάροι σ’ αυτήν την Θύελλα που έρχεται και είναι χειρότερη και από έναν ανεμοστρόβιλο.

   Για αυτό ελάτε, ελάτε να προσευχηθούμε, ελάτε να ενώσουμε τις προσευχές μας. Μην μας εμποδίσει ένα απλό τεστ στο να μπούμε στην Εκκλησία. Αυτός που δεν θέλει να μπούμε μέσα και μας μπιρμπιλίζει το μυαλό είναι ο Διάβολος. Αυτός μισή τον άνθρωπο.

   Κάποια ψυχή μου έλεγε, δεν έρχομαι στην εκκλησία με μουτσούνα, δεν πιστεύω στον ιό. Όλα είναι ψέματα. Είναι του διαβόλου αυτά. Καλύτερα έχω να κάτσω στο σπίτι. Μα καλοί μου φίλοι και καλές μου φίλες, πρέπει να πάρουμε χαμπάρι πως όλα αυτά που κάνουμε εκείνος ο παμπόνηρος και μιαρός διάβολος που έχει τέχνη στο να μας διαβάλει μας κάνει να τον ακολουθούμε. Κουνάει το ντέφι και παίζει το ντουμπερλέκι και εμείς χορεύουμε στους ρυθμούς του και εκείνος χαίρετε.

 

    Κάποια ομάδα ανέβασε στην σελίδα της:

  ...Ένας νεαρός προς τον διάβολο:

  - Πώς κατάφερες να στείλεις στην κόλαση τόσες ψυχές;

  Ο διάβολος:

  – Μέσο του φόβου!

  Ο νεαρός:

  – Μπράβο! Και τι φοβόντουσαν; Πολεμούς; Πείνα;

  Ο διάβολος:

  – Όχι… Μια αρρώστια!

  Ο νεαρός:

 – Δεν αρρώστησαν; Δεν πέθαιναν; Δεν υπήρχε γιατρειά;

  Ο διάβολος:

  -….. αρρώστησαν. Πέθαναν. Υπήρχε γιατρειά…

  Ο νεαρός:

  – Δεν καταλαβαίνω…

 

Ο διάβολος:

  – Πίστεψαν, καταλάθος, ότι το μοναδικό πράγμα που πρέπει να κρατήσουν με κάθε κόστος είναι η ΖΩΗ!!!

  Σταματήσαν να αγκαλιάζονται…

  Σταματήσαν να χαιρετάει ο ένας τον άλλον!!!

  Παράτησαν όλες της ανθρώπινες επαφές….

  Αφήσαν οτιδήποτε ήταν ανθρώπινο! Έμειναν χωρίς χρήματα. Έχασαν την δουλειά τους. Επέλεξαν όμως να φοβούνται για την ζωή τους ακόμα κι αν δεν είχαν ψωμί να φάνε. Πίστεψαν ότι άκουσαν, διάβασαν εφημερίδες και πίστεψαν τυφλά ότι διάβασαν. Παράτησαν την ελευθερία. Δεν έφυγαν ξανά από το σπίτι. Δεν πήγαν πουθενά. Δεν επισκέφθηκαν ποτέ ξανά φίλους και συγγενείς. Όλος ο κόσμος μετατράπηκε σε μια τεράστια φυλακή με εθελοντές κατάδικους.

  Δέχτηκαν τα πάντα!!! Όλα αυτά για να επιβιώσουν μια ακόμα μίζερη ημέρα….

  Δεν έζησαν, πέθαιναν κάθε μέρα!

  Ήταν πολύ εύκολο να πάρω την μίζερη ψυχή τους...

  C. S. Lewis - "Οι συμβουλές ενός γέροντα διαβόλου σε έναν νεότερο" - Βιβλίο γραμμένο το 1941

 

   Και κλείνω με την εξής παράκληση!

  Τώρα που οι νόμοι των κρατών γίνονται όλο και χειρότεροι εις βάρος της ελευθερίας θα παρακαλούσα να κρατήσετε μία άλλου είδους ελευθερία. Την Ελευθερία της Προσευχής. Ελάτε τώρα τις γιορτές να προσευχηθούμε όλοι μαζί. Μην μας εμποδίσουν τα Τεστ. Μην δώσετε την χαρά στον παμπόνηρο διάβολο να γελάει και να χοροπηδάει επειδή σας εμπόδισε ένα τεστ και μια μάσκα στο να πάτε στην Εκκλησία και να υποδεχθείτε τον νεογέννητο Χριστό. Πως και δεν σε εμποδίζει στο να κάνεις το τεστ και να φοράς την μάσκα και να διασκεδάζεις. Εκεί δεν σκέφτεσαι ότι φοράς μουτσούνα ή δεν σκέφτεσαι ότι για να διασκεδάσεις πρέπει να κάνεις το τεστ; Πόση λοιπόν υποκρισία δείχνουμε έναντι του Θεού.

   Για αυτό φίλοι και φίλες μου ας μην φέρνουμε προφάσεις εν αμαρτίαι.